www.ziyouz.com kutubxonasi
319
Oshiq ko‘zini ravshan etar tiyra g‘ubori.
Har kimki, yuzung mehrida jon bersa har aqshom,
Aflok nujumin yorutur sham’i mazori.
Davron elidin kinna yetishkanga ne g‘amkim,
Ham gardishi davron bas aning kiyna guzori.
Zuhd ahli riyosidin o‘lubmen, agar, ey shayx,
Ihyo tilasang, boshla meni maykada sori.
Gar zorlig‘ o‘ltursa Navoiyni, dam urmas,
Chun qilmadi ko‘nglungga asar nolai zori.
627
O‘lturub el, bazmidin ul sho‘x chiqmoq ne edi?
Sarxush o‘lmay ahli majlisdin toriqmoq ne edi?
Va’da gar qilmaydur erdi o‘zga majlis ahlig‘a,
O‘z uyining yo‘lidin umdo oziqmoq ne edi?
Bo‘lsa erdi shammai parvoyi nangu nomdin,
Otlanib badmastlig‘ birla otiqmoq ne edi?
Bo‘lmasa erdi xayoli bir pariyvash vaslig‘a,
Telbadek vayronalar sari siriqmoq ne edi?
Istamas bo‘lsa edi obodi el vayronini,
Sabru hushum qasru ayvonini yiqmoq ne edi?
May isin gar soqiyi davron ravo ko‘rsa manga,
Sa’yilar birla sabu og‘zini tiqmoq ne edi?
Istamas bo‘lsa Navoiy joni chiqmoq, ey rafiq,
O‘lturub el, bazmdin ul sho‘x chiqmoq ne edi?
628
Demang andin xo‘b ko‘ptur, sevma ul xudroyni,
Zuhrag‘a vola netar xurshid birla oyni.
Chun erur parvona sham’i majlis aro volihi,
Naylasun ul mash’ali mehri jahonoroyni.
Chun Skandar o‘ldi hayvon suyi shavqidin, ne sud,
Yetti bahr olmoq, surub raxshi jahon paymoyni.
Husn aro one bo‘lurkim, go‘yiyo andin solur,
Ishq aro kuygan ko‘ngullarga fng‘onu voyni.
Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar
Do'stlaringiz bilan baham: |