Favoyid ul-kibar alif harfining ofatlarining ibtidosi «favoyid»din

www.ziyouz.com kutubxonasi 

250

Aylagan bir doston zoxir bizning afsonadin. 

Bo‘lmish ul begonavash begonalarg‘a oshno,  

Oshnolig‘lar isi topsam, ne tong, begonadin. 

Orazu xoling giriftori esa ko‘nglum, ne ayb  

Kim, guziri yo‘qtur ul qushning bu obu donadin. 

Bu kuhan dayr ichra kim topsa rafiqu sog‘are,

Odam ermas, tashqari qo‘ysa qadam vayronadin. 

Sarv qadlar sadqasi bo‘lg‘ang‘a o‘rtanmakdur ish,  

Ravshan et bu mojaroni sham’ ila parvonadin. 

Xorlig‘ gardi aro botib, havodis toshining,

Vahmidin har dam chiqa olmon buzug‘ koshonadin. 

Himmating bor esa, dunyo sho‘xidin ozod bo‘l,  

Shohidi makkora mayli xo‘b emas farzonadin. 

Kim Navoiyni qilur g‘oyib, topar mayxonada,  

Goh dudi ohu gohi na’rai mastonadin. 

492

Ishq aynidin ko‘zumni qilmadi yoruq jahon,  

Ne uchunkim Qof tog‘i ostida erdim nihon. 

Qof tog‘i ostig‘a qolg‘an o‘luk tufrog‘ni, 

Ne qadar ayni anodin qutqara olg‘ay jahon? 

Vahki, to kirdim jahon bog‘ig‘a maxlas topmadim,  

Lahzae yuz Qofcha dard ostidin men notavon. 

Dushmanimdin ne balolar yetmish o‘lg‘ay jonima,  

Do‘stdin menkim, jahonda ko‘rmadim juz qasdi jon. 

Anikim jonu jahonim der edim, jonig‘a aysh  

Yo‘q jahonda onchakim olg‘ay mening jonim ravon. 

Muncha bedod oncha ermaskim, meni maxjur etib,  

Muddailar vaslidin topqay hayoti jovidon. 

Soqiyo, jonim fidong o‘lsun, tutub bir jomi may,  

Yuz tuman anduhdin jonimni qutqar bir zamon. 

Boribon ahbobu men g‘aflat asiri bo‘lmag‘im,

Uyladurkim, it uyub qoldiyu ko‘chti korvon. 

---

Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar 

www.ziyouz.com kutubxonasi 

251

Ey Navoiy, ish qila olur chog‘ingda qilmading,

Chun qariding, ne osig‘ hasrat bila ohu fig‘on. 

493

Ko‘ngul, qayg‘urmakim, dashti fanog‘a borg‘udekturmen,  

Ham o‘zni, ham seni hajr ilgidin qutqarg‘udekturmen.

Siyosatgohi ishq ichra fano jallodi chekkach tig‘,  

Ayog‘ig‘a tushub ta’jil uchun yolborg‘udekturmen.

Balo bazmida soqiyi ajal jomi fano tutsa,  

Tag‘or o‘lsunki, og‘zimg‘a quyub sipqarg‘udekturmen. 

Firoq anduhi o‘ti dudidin ko‘nglum uyi to‘lmish,  

Aning daf’i uchun ko‘ksumni har dam yorg‘udekturmen. 

Bu yanglig‘kim, fano dashtida yuzlandim, to‘yib jondin,

Masiho bo‘lsa yo‘ldoshim, ani qaytarg‘udekturmen. 

Bu yanglig‘kim, oqar g‘am shomi bag‘rimdin shafaqgun qon,  

Saharg‘a tegru subhi hajrdek sarg‘arg‘udekturmen. 

Munungdekkim, fano dayrida tutti mug‘bacha sog‘ar,

Navoiy voqif o‘lg‘inkim, o‘zumdin borg‘udekturmen. 

494

Bo‘ldi shomu qildi jonimg‘a jafo bunyodi tun

Kim erur oshiqlaru bemorlar jallodi tun. 

Tush ko‘rub, bir kun qiyomatni bo‘lub erdi unut,  

Berdi hajringda meni mahzung‘a ul kun yodi tun. 

Men tirik qolmoq edi hijron tuni behad muhol,  

Xossakim, qatlim uchun qildi aniig imdodi tun. 

Kahkashon domida anjum donasin sochmoq nedur,  

Gar emas o‘lturgali umrum qushi sayyodi tun. 

Dedilar, hijron tunidin so‘ngra subhi vasl erur,  

Naylayinkim, subhg‘a tegru tirik qo‘ymadi tun. 

Bu chamanda demangiz shabxez qushlar nolasi  

Kim, erur ushshoqi mahzun oh ila faryodi tun. 

Hajr shomi gar Navoiy jonin oldi, tong emas  

Kim, erur ahli baliyat qatlining mu’todi tun.