Favoyid ul-kibar alif harfining ofatlarining ibtidosi «favoyid»din

www.ziyouz.com kutubxonasi 

2

Ul zindadil hayoti abad vaslidin topar,

Kim nishi g‘amni no‘sh deru dardni davo. 

Lomeki, vasl ayog‘ig‘a topmishtur ittisol,  

Ul lomdurki, o‘rtag‘a olmish ani balo. 

O‘zdin qutul, Navoiyu maqsadg‘a yetki, qush

Yetmas chamang‘a, bo‘lsa qafas ichra mubtalo. 

3

Ey, nechukkim, durni maxfiy asrabon Ummon aro,  

Gavhari ishqini pinhon asrag‘an inson aro?! 

Chunki insonni bu gavhar birla aylab bahramand, 

Sarfaroz aylab maloyik xayli birla jon aro. 

Allamal insong‘a chun aylab musharraf yer berib,

Taxti johu ishrat uzra ravzan rizvon aro. 

Uylakim, taxt ahlig‘a dushmandin o‘lmaydur guzir, 

Ul xalifa birla dushmanlig‘ solib shayton aro. 

Makridin xorij qilib, mulki dinu aylab nasib,

Qarnlar sargashtayu ovoralig‘ davron aro. 

G‘urbatu yolg‘uzlug‘u mahzunlug‘u hasrat bila 

Har zamon yuz ming balo ichra solib hijron aro. 

Buyla chun rad aylagandpn so‘ng yana aylab qabul,  

Voli aylab olam otlig‘ kulbai ahzon aro. 

Bu qabulu rad aro hikmatni kimsa anglamoq  

Xayli inson ichra sig‘mas xayyiz imkon aro. 

Ey Navoiy, sen chu qulsen, qullug‘ungni yaxshi bil,  

Fikrating raxshig‘a javlon berma bu maydon aro. 

4

Xudoyo, zalol ahlig‘a rahnamoyo,

Yuzung jilva aylarga ash’yo maroyo. 

Angakim atoyo, tilar sendin ehson,  

Navo istaganlarga sendin atoyo. 

Asireki, zikringni aylab hadya,

Beribsen xalosig‘a yuz ming hadoyo. 

Falakda davoyirki, rasm etti sun’ung,  

---

Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar