Hayotjon Abdullayev yomg‘irga aylansam…

BOY QIZGA.
Kunlar tekis o‘tar edi,

Kemtik, kamim bitar edi.

Menga dardim yetar edi,

Ishqim tushdi oy qizga,

Kalondumoq boy qizga.
Tush ko‘ryapman uzuq-yuluq,

Unda sevgi qildi qulluq.

O‘ngda bo‘lsa edi ulug‘,

Ishqim tushdi oy qizga,

Nozi baland boy qizga.
Qiynalaman qiynoq ulkan,

Suluv menga qararmikan.

Bilmay bosib qo‘ydim tikan,

Ishqim tushdi oy qizga,

Go‘zal lekin, boy qizga.
Yuragimni ocholmayman,

Taqdirimdan qocholmayman.

Boshqasiga sotolmayman,

Ishqim tushdi oy qizga,

Sevgim tekin boy qizga.
Qo‘llaridan tutsam qani,

Ko‘chasidan o‘tsam qani.

Tanirmikan u ham mani,

Ishqim tushdi oy qizga,

Tafti qaynoq, boy qizga.
Bir kun qalbin ochib qo‘yar,

Muhabbatin sochib qo‘yar.

Hech bo‘lmasa boqib qo‘yar,

Ishqim tushdi oy qizga,

Muhabbatga boy qizga.
Hali ishni do‘ndiraman,

Boy otasin ko‘ndiraman.

Nasib qilsa suydiraman,

Ishqim tushdi oy qizga,

Hayot mushtoq boy qizga.
USTOZ.
Insonga tanitgan ikki jahonni,

Tanitgan diyonat, toza vijdonni.

Qancha ardoqlasak kam u insonni,

Dunyoda tengi yo‘q ustoz, muallim.

Alloh baland qilgan bardosh, sabrini,

Ko‘klarga teng qilgan uning qadrini.

Tolibga baxshida qilar borini,

Dunyoda tengi yo‘q ustoz, muallim.

Ne-ne ulamolar bo‘lganlar shogird,

Qancha fuzalolar Pirlarga murid.

Olimlar bo‘lishgan, tinglashib o‘git,

Dunyoda tengi yo‘q ustoz, muallim.

Otaga teng derlar, otadek ulug‘,

Suhbatga qo‘shilsa har davra qutlug‘.

Umr so‘ngigacha qilamiz qulluq,

Dunyoda tengi yo‘q ustoz, muallim.