Microsoft Word shaytanat2 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
114
turgan edi. Asadbek tashqariga chiqdi-da: «Mahmud akangni top», deb buyurdi. 
Jamshid yo‘q bo‘lganidan beri ayrim dastyorlik ishlari ham Chuvrindining zimmasida edi. 
Bir necha daqiqadan so‘ng yigit «telefonda Mahmud akasining kutayotganini» ma’lum 
qildi. 
— Mahmud, dam olayotuvdingmi? — deb so‘radi Asadbek. 
— Xizmat bo‘lsa aytavering, — dedi Chuvrindi. 
— Hofiznikiga o‘tsang, oshnasi o‘tiribdi. Shu yigitni tez olib kel. Ha, hali so‘rash esimdan 
chiqibdi: mashina masalasi nima bo‘ldi? 
— Oqidan yo‘q emish. Nol to‘qqizning oqidan bor. Odamlar hozir shunga ishqiboz. 
— Odamlar ishqiboz bo‘lsa olaversin. Menga yoqmaydi, o‘risning tobutiga o‘xshaydi. 
Uzog‘i bilan ikki kun ichida bo‘lsin. Zaynab shunga qarab, yo erta, yo indin chiqadi. 
Erining o‘zi o‘sha mashinada olib chiqishi kerak. 
— Yaxshi. Kalitni o‘zingiz berasizmi? 
— Shunga ham dabdabami? Mashinani olib bor. Kalitni ber. Gapni kalta qil. 
Oliftagarchilik qilib ming‘irlasa e’tibor berma. Ha, yana bir gap: yigitlaringdan biriga 
tayinla — yaxshilab bozor qilib, olim bolaning uyiga tashlab qo‘ysin. «Anjondan keluvdik, 
bir suhbatlarini olmoqchi edik, yana kelamiz»mi degandek gap qilsin, — Asadbek 
shunday deb go‘shakni joyiga ildi. 
«Olim bolaning xabarini eshitishimni sezganimdan yuragim siqilgan bo‘lsa kerak», deb 
o‘ylab, Anvarning kelishini kuta boshladi. 
XIII b o b 
1 
Sharif Namozovning qamoqdan chiqarilishi haqidagi xabarni olib kirganidan beri bu 
odamni Zohid yoqtirmay qolgan edi. Keyinroq bilsa, prokuror yordamchisi bilan yaqin 
aloqada bo‘lgan bu tergovchini boshqalar ham uncha xushlashmas ekan. «O‘zi chaqa 
olmaydi, ammo odamni seskantiradi, bu — suvilon», deb atasharkan uni. Uning qo‘lida 
tayinli ish ham yo‘q. Hali u xonaga, hali bu xonaga kirib laqillashdan boshqa narsani 
bilmaydi. Uning odati shumi, yo gap o‘g‘irlab yuradimi — Zohid aniq aytolmaydi. Unga 
ma’lum bo‘lgani — «Suvilon» kirishi bilan tilga qulf urmoq zarur. Qo‘shningni o‘g‘ri 
tutma, ammo o‘zingdan ehtiyot bo‘l, deb bejiz aytishmagan-da. 
«Suvilon»ning suhbatidan bahramand bo‘lish baxti bugun Zohidga nasib etgan ekan. 
Zohid eksgumatsiya xulosalarini o‘qib o‘tirganda u kirib keldi. 
— O‘, yosh hamkasbim, ishdagi yutuqlar qalay, yaxshimi? — deb ko‘rishdi. 
O‘zidan ikki-uch yoshgina katta bu «yoshulli hamkasb»ning lutfi Zohidning g‘ashini 
keltirdi. «Boshimni qotirmay tezroq chiqib ketarmikin», degan o‘yda ro‘yxush bermay 
ko‘rishib: 
— Yuribmiz, tuproqdan tashqarida, — deb qo‘ydi. 
— Qoyilman, chiroyli gap aytdingiz, — dedi «Suvilon» kulib. — Bizning sohamizda 
tuproqdan tashqarida yurishning o‘zi katta boylik! Ishdan gapiring, ishlar qalay? 
— Bo‘lyapti. 
— Tezroq bo‘ldirishga harakat qilavering. Lekin sizga ham havasim keladi, ham 
achinaman. Havasim kelganiki, zo‘r ishlarni sizga ishonib topshirishdi. Eplasangiz, tez 
ko‘tarilib ketasiz. Achinishimning sababi shuki, hali g‘o‘rsiz. Eplay olmasangiz, fisht, — u 
«kelgan joyingizga qarab jo‘naysiz», degan ma’noda hushtak chalib qo‘ydi. — Lekin siz 
tushkunlikka tushmang. Qiynalsangiz, mana, biz bor. Tortinmang. Sizga shahar 

---

Shaytanat (2-kitob). Tohir Malik