Hadisni musalsal darajada yetib kelishi

Allohga duo qilib so‘rasangiz katta-katta so‘rayveringlar, chunki Allohni 
huzuridagi narsa kamayib qolmaydi”. Banda so‘rayotganda hokisorlik va 
azimat bilan astoydil so‘rashi kerak. Rasululloh alayhisalom va salafi 
solihlardan sunnat shuki, Allohdan so‘rayotganda kiyimning ham eskisi yoki 
insonni hokisor holatga hissini olib keladigan ko‘rinishi tafsiya qilinadi. Ba’zi 
bir odamlar esa kibrdan nomiga duo qilib qo‘yadi. Shuning uchun sunnatda 
fotihani yuzga tortiladi, bu ham hokisorlikning bir alomati va Allohni 
ulug‘lashni bir ko‘rinishi. Muso alayhisalom Mandyanga borganlarida, hali 
payg‘ambar bo lmaslaridan oldin duo qilganlar: “Inniy lima anzalta ilayya 
min hoyrin faqir- Parvardigor menga qiladigan yaxshiliginga, nma yaxshilik 
bo‘lsa ham, men unga muhtojman” deganlar. Agar banda Allohga 
muhtojlikni joyiga qo‘ysa, nemat yog‘ilib kelishini ko‘rsak bo ‘ladi. O‘sha 
voqeada Muso alayhisalom qo‘ylarini sug ‘orib bergan ikki qiz uyiga borib 
otasiga aytadi. Ba’zi hikoyalarda u Shuayb alayhisalom ham deyiladi, u 
uyidan joy berdi, ish berdi va bitta qizini ham unga berdi, kamiga Alloh 
ukishini Payg‘ambar qilib sayladi. Sababi “Parvardigor, Sen menga 
beradigan yaxshilikka men muhtojman” deb duo qilganlari. Allohga 
behojatlik bilan duo qilinmaydi. Banda bandaligini bilib, bandalik 
maqomida tursa, Alloh so‘raganini beraveradi. Hadis davomida: “Ey 
bandalarim! Bular sizlarning amallaringiz, ularni men hisoblab boraman, 
so‘ng ularni mukofot va jazosini to‘liq qilib beraman. Bas, kim yaxshiki 
topsa, Allohga hamd aytsin! Kim bundan boshqa narsani topsa, faqat 
o‘zinigina malomat qilsin” deyilgan. Bundan shu ma’no olinadiki, Alloh taolo 
qilingan amallarni barchasini kattayu-kichigini, eng kichkinasigacha