Har qancha vajohatli ko‘ringani bilan, baribir, kuchsiz (yomon) rahbar o‘zini o‘zi fosh qilib qo‘yaveradi — ishida, yurish-turishida, oddiy narsalarda. Xo‘sh

6. Rahbarning ish sumkasi doim qog‘oz bilan liq to‘la. Bu zil-zambil sumkaning birgina nafi bor: har holda salgina «fizkultura»...
7. Istalgan, ayniqsa, muhim masalalarni keyinga surishga intiladi. U shu tarzda masala o‘z-o‘zidan yechimini topib ketishiga yoki kimdir uning o‘rniga hal qilishiga umid qiladi. Agarda muammoni hal etishga kirishgan taqdirida ham oxirigacha yetkazmaydi. Oqibatda yechilmagan mummolar zalvori bosib-bosib, boshqaruvdagi jiddiy xatolar surunkali tus oladi.
8. «Oq-qora» fikrlaydi. Uning yondashuvi doim bir xil, keskin. Bunday menejer bilan murosaga borib bo‘lmaydi.
9. Tasodifiy, uncha ahamiyatsiz detallarga haddan zid e’tibor berib yuboradi, asosiyni ikkinchi darajalidan, muhimni muhimmasdan, jiddiyni jiddiymasdan ajrata olmaydi. Pashshadan fil yasashga usta.
10. Bajarish mumkin bo‘lgan qarorlar o‘rniga «eng yaxshi» qarorlar chiqarishga urinadi. Bunday menejer tushunmaydiki, mutlaq barchaga birdek ma’qul, yoqadigan qaror chiqarish aslo mumkinmas. Zamonaviy menejerning asosiy quroli manfaatlarga minimal daxl qilgan holda maksimal samarali qaror qabul qilishdir.
11. Yaxshi rahbar rolini qoyillatadi: rasmiyatchilikdan xoli yoki «ochiq eshiklar» prinsipida ish tutadi — istagan kishi, istagan vaqtida, istagan masalasida uning kabinetiga kirib borishi mumkin.
12. Mas’uliyatdan qochadi, aybni birovlarga to‘nkashga moyil bo‘ladi.
13. Jamoa va alohida xodimlar yutuqlarini o‘ziniki qilib oladi: «Mening oqilona rahbarligim bo‘lmaganida ular bu muvaffaqiyatga erishmasdilar...».
Asosiy yetti xato: sabab va yechimlar
1. Ishni ertaga (yoki noma’lum muddatga) qoldirish
Ushbu xatoga quyidagi muammolar yoki holatlar sabab bo‘lishi mumkin:

• 
  masala o‘z-o‘zidan hal bo‘lishiga yoki uni kimdir hal qilishiga bo‘lgan umid;
  
• 
  menejerda aslida nimaga erishmoqchi ekani borasida aniq-tiniq tasavvurning yo‘qligi.
  

Bu xatoga qanday barham bersa bo‘ladi? Agarda menejerda o‘z maqsadlari borasida lo‘nda tasavvurning o‘zi bo‘lmasa, unda quyidagicha choralarni qo‘llash biron naf berishi mumkin:

1. 
   Birinchi galda bajarish kerak bo‘lgan vazifalarni yozib olish;
   
2. 
   Muammoni yaqin xodimlar bilan muhokama qilish;
   
3. 
   Muammo yechimi uchun qat’iy muddatni belgilash;
   
4. 
   Vazifani qismlarga bo‘lib, bosqichma-bosqich bajarish.
   

Agarda ishlarni keyinga surish o‘ziga ishonchsizlik, qat’iyatsizlik va qo‘rquv bilan bog‘liq bo‘lsa, unda amerikalik tadqiqotchi Norman Pilning maslahatlari ham chakki emas:
1. Masaladagi hammadan ko‘p asabga tegayotgan eng og‘ir jihatni ajratish va unga barham berish kerak. Buning uchun:

• 
  O‘zidan so‘rashi kerak: «Mening birinchi qadamim nimadan iborat bo‘ladi?». Shu savolga javobda «harakat energiyasi» yashiringan;
  
• 
  Ish paysalga solinsa, cho‘zilsa nima bo‘lishini (aniq va detallarda) tasavvur qilishi kerak. Oqibatlarini ko‘z oldiga suratdek keltirishi va ovoz chiqarib aytishi kerak. Bu xuddi qamchidek ta’sir ko‘rstadi;
  
• 
  Agarda odamlar kutib o‘tirmasdan, kerakli barcha axborot va resurslarni yig‘ishga kirishganida ishning 80 foizi bajarilgan bo‘lmasmidi? Boshlash kerak, qolgani maqsad sari yo‘lda paydo bo‘ladi. Kutgandan foyda yo‘q, chunki ishga 100 foiz tayyorman deb o‘ylaganingizda ham, ishga kirishganingizdan keyin bunday emasligi ayon bo‘ladi.