bizim kavuşmalarımız a yârim, mahşere kaldı!”
“Sen dermanımsın. Sen, canımdan da cansın!”
Son sözleri bunlar olmuştu Miran’ın. Seven yüreği sevdiğinden ahirete kadar ayıracak olan kör kurşun,
yuvasından fırlayıp iki göğsünün ortasına saplandığında soluğu kesildi, Midyat’ın sokaklarını yakıcı bir ses
sarmaladı. Onu bu kez öldürmeyi kesin olarak kafasına koyan cani adam ikinci kez sıktığında bu sefer hedefi
tam tutturmuş, genç adamın kalbine sıkmıştı.
Miran sırtüstü yere kapaklandığında, Reyyan tüm şehrin duyacağı kadar kuvvetli bir hıçkırığı paraladı
gökyüzüne.
Her şey bitiyor, ışıklar sönüyor, kıyamet kopuyordu…
Bir masal başladığı yerde bitiyor, bir kalp yediği kurşundan, diğer kalp hissettiği ıstıraptan ölüyordu!
Do'stlaringiz bilan baham: |
