Hikayeler Ve Hikmetler- abdulla Qahhar

ammo kecha ertalab ham lanjligi bor edi shekilli; bo’lmasa hech jahonda choydan ham 
makkajo’xori hidi keladimi! 
Uning a’zoyi badani qaqshab, kamoncha tutgani madori qolmadi. Yana bitta qadaq bilan 
bitadigan likopcha chala qoldi. Hamroqul naridan – beri dov-dastgohini yig’ishtirib 
jo’nadi. Uning isitmasi kuchli, boshi og’rir edi; tashlagan qadami xohlagan yeriga 
tushmasdi. U nimani o’ylasa, bu o’yning oxiri xayolga aylanar edi: issiq-issiq choy ichib, 
o’ranib yotgan ko’rpasi havoga ko’tarilib ketdi, dam soldirgani mahalla imomini 
chaqirtirsa, eshikdan lapanglab tobut kirib keladi. Hamroqul qo’rqdi, tezroq uyiga yetib 
olgani jadalladi. 
Ko’chaning narigi yuzidan uni kimdir chaqirdi. Hamroqul chaqirgan kishiga qarayman 
deb gandiraklab ketdi. 
Chaqirgan kishi tomoshabog’ “Romanska”ning qorovuli Usta kulol edi. Uning asli oti 
Stokgulov, Hamroqul, aytishga tili kelishmay, Usta kulol qo’yib olgan. 
Yuzini keksalikdan ko’ra ko’rguliklar g’ijimlab tashlagan bu chol bilan u, o’tgan yil 
bahorda, gul qo’yadigan vazasini qadaqlab berganida tanishgan edi. Bu vaza uning o’lib 
ketgan o’g’lidan yodgor qolgan ekan. O’g’li Lena degan joydagi oltin konida ishlab, bir 
vajdan ko’p kishilar qatorida otilgan ekan. Buning sababini hamroqul o’sha vaqtda ham, 
undan keyin ham bilolmadi, chunki Usta kulol bu to’g’rida gapirsa, gapdan ko’ra ko’proq 
so’kinar, titrar edi. O’g’li o’lgandan keyin chol kampiri bilan bu yoqqa kelgan ekan. 
Usta kulol Hamroqulning ahvolini ko’rib, darrov boqqa olib kirdi va qayrag’och ostidagi 
cho’yan oyoqli zangor eshakka o’tqazib, suv keltirdi. Hamroqul suvni ichib bir oz o’ziga 
kelganday bo’ldi, ammo qayrag’ochdagi chumchuqlarning chig’irlashi negadir ko’nglini 
ozdirdi. U quloqlariga barmog’ini tiqib, ko’zini yumdi, bir oz nafasini rostlagandan so’ng,