Ибрайым юсупов үмит жағасы

КӨРИНИС 
Онесия-2 ҳәм Әрасту 

---

135
Әрасту 
Адамға бул шексиз ўақыт дүньясынан
Бир дахиқа пурсат жетиспес мудам.
Сонша асықсам да, минекей қараң.
Хошласыўға үлгермедим, ўақ, әрман!
Хош бол, сапарыңыз оң болсын, патшам! 
Онесия-2
Бәри жаралса да адам қанынан,
Не деген қатал ҳәм мийримсиз инсан!
Бири бирин қуўар планетадан! 
Әрасту 
Мәселе қанда емес, мәселе—пейилде.
Мийрим-шәпәәтти адамыйзатқа
Қанласлығы бермей, мақсети берер.
Абыл-Қабыл туўысқанлық қаны бир,
Адам ата, Ҳаўа енеден туўған,
Иниси ағасын өлтирген, бирақ.
Мақсет, идеясы қарсы келгенде,
Дүньяда адамнан жаўыз мақлуқ жоқ.
Бири бирин қыйнап, соннан ҳәз табар.
Жақсы мақсетлерде тил табысқанда,
Адамның мийрими бир қуяш яңлы,
Тасларға да гүл питирер жайнатып... 
Онесия-2 
Жақсылық, жаманлық—от пенен суўдай.
Түп дәреги адамлардың өзинен...
Хош бол, көрискенше, эй гөззал адам! 

---

136
(космолетқа старт бериледи) 
ОЯНЫЎ 
Түсинде космолетқа старт берилгенде Искендер патша 
шатырда мәс уйқыдан шоршып оянып кетеди. 
Сермелген қолы жанында стол үстинде турған гүзени 
қағып кетип, аўдарып жибереди, мәңги суў төгилип 
қалады. Шатырда сарай адамлары абыржып, өкинишли 
шаўқым көтериледи. 
Патша 
(жүрегин услап бақырып) 
Әстапурла! Сақла, я Зевс, тәңирим.
Түс деген ҳәм сонша болмақ болып па!. 
Даўыслар 
- Мәңги суў төгилип қалды, патшайым! — 
- Сонша азап пенен табылған еди.
- Абиҳаят суўы төгилип қалды!
- Әттеген-ай, орны толмас өкиниш.... 
Патша 
(орнынан турып, қолын көтерип) 
Жоқ, жоқ, ҳеш өкинбең төгилген суўға!
Ҳеш бенде ол суўды ишпеўи лазым. 
Мен тек сизлер менен жасап өтемен.
Мен сүйемен сизди, заманласларым!
Мына Пголомейди... ҳәттеки мына
Шарап тасып журген негр баласын... 
(Әрастуге) 
Уллы устаз, сизди сонша сағындым,

---

137
Өңим бе, түсим бе, кел қушағыма! 
Әрасту 
Сынған ыдыс қуралады қайтадан,
Бирақ төгилген суў қайта қуйылмас,
Ол суўға ажырық шөп көгерер енди,
Ҳәм зоңғарға келип ишер ол суўдан,
Сөйтип узақ жасар... Бирақ та адам,
Қысқа ҳәм де қыйын өмир сурсе де,
Ҳәр демде мәңгилик жаратар мудам. 
ЭПИЛОГ—1 
Окс дәрьясының таўлы жағасы. Онесия жалғыз өзи 
қыямай тик жар тасқа әсте өрмелеп баратыр. 
Онесия
Пийрим Анахита, Ақшолпан анам.
Бериң ақ пәтия сорлы қызыңызға,
Мына суўсыз қараң қалған дәрьяға
Өзимди таслайман анаў бийиктен.
Өмир сүриў жақсы, жасаў ләззетли,
Бирақ илажым жоқ, тәғдирим қатал, 
Эй, сиз массагетген арыў қызлары!
Ардақлайман сизиң ҳүжданыңызды.
Асыраўшы Огуз дәрья қайтадан.
Толып ақса абиҳаят суўына,
Егинге бөленип, ел абад болса,
Ғаз ғаңқылдап шалқып жатса -теңизим,
Мен ҳеш өкинбеймен өз әжелиме,
Хош бол, әзиз атам, әдил Аязхан!
Хош, сүтилмек терген көк шөпли далам!
Хош бол, ақ сүт берген әдиўли анам!

---

138
Хош, әрманлы ярым, азамат Асқар!..