Ибрайым юсупов

ЖАРҚЫЛЫҚ, НАЎРЫЗДЫҢ 
БАЙРАМЫ КЕЛДИ 
Мириўбеттиң нурын қуйып жанларға,
Жүрек шәўкилдесип, қуўантып елди,
Жарық сәўле берип атар таңларға,
Жарқылық, наўрыздың байрамы келди. 
Күн күлимлеп, ҳаўа райы жөнлесип,
Дийқанды шақырар атыз «кел» десип,
Усы бүгин күн менен түн теңлесип.
Кеўиллерге теңлик дәўраны келди. 
Жаслар желкилдесип, жүзлери жайнап,

---

23
Қартлар шүкираналық инсабын ойлап,
Наўрызлық гөжелер бүлкилдеп қайнап,
Көптен күткен тойдың әнжамы келди. 
Бул жаңа күн «Наўрыз» деп аталып,
Мийрим-шәпааттың нуры тутанып,
Әткөншеклер булдырыққа пәт алып,
Ақшам айқулаштың майданы келди. 
Жәмәәт жәм болып, қәўми-қоғамлар,
Жеңгейлер наз етсе, күлип ағамлар,
Дәстурханды безеп татлы тағамлар,
Сүмелекти ертип қаймағы келди. 
Сазенделер сазлап жаңлатып сазын,
Шаңлақта шағласып журт қурар бәзим,
Қаўышып көрисип абысын-ажын,
Салланысып қыз ҳәм жәўаны келди. 
Жәнжел дүньясында базар саўылған,
Урыс жоқ, аразлық жоқ, бәрше баўырман.
Бар адамзат шыққандай бир аўылдан,
Татыўлық мүлкиниң султаны келди. 
Жақсы үмитлер жуўып кеўил ғубарын,
Дүзелгей деп арасаттың заманың,
Руўхы шад болып ата-бабаның,
Аўнап түсип жатқан хабары келди. 
Ҳақтың инаяты инсан кеўлинде,
Мийрибанлық, мириўбеттиң гүлиндей, 
Шан-шәўкетли Өзбекстан елинде,
Күн күлимлеп бәҳәр әйямы келди!
Жарқылық, наўрыздың байрамы келди! 
Март, 1991-жыл. 

---

24
 
МУСТАҚИЛЛИҚ МАЙДАНЫНАН ӨТКЕНДЕ 
Бүгин Әмиў болып аққым келеди.
Арғымақ ат болып шапқым келеди.
Бүгин өңирине өзбек ағамның
Кеўлимнен гүл үзип таққым келеди. 
Наўайы, Бердақлар дәстан биткенде,
Бабур тәрки ўатан қылып кеткенде,
Машраб ғаззеллери пәряд еткенде,
Ойға алған мақсетине жеткен бе?
Бабалар руҳы кешти ойымнан,
Мустақиллиқ майданынан өткенде. 
Ақмал, Аллаярлар атылып кеткенде,
Жаўлар Қадрийди қатл еткенде,
Шарафатлы инсан уйқысын бузып,
Қәбиринен шығарып алып кеткенде...
Бәри көз өңимнен өткендей болды,
Мустақиллиқ майданынан өткенде. 
«Ақ алтыннан таудай қырман питкенде, 
Оны жат кәрўанлар алып кеткенде,
Сен ойшаң сүйенип аўыр кетпенге, 
Үнсиз турысларың елеслеп кетти,
Мустақиллиқ майданынан өткенде… 
Сениң руўҳыңдағы мәртлик, даналық
Жаңа дәўран жолын тапбағы лазым.
Бийик инсанлығың дүнья тән алып,
Жәҳән минберинен шықсын ҳаўазың. 
Кеўил талўас етип, илҳам йош урар,
Мийрим суўы менен толғандай Арал,

---

25
Есер бир әжайып жағымлы самал,
Мустақиллиқ майданынан өткенде. 
Өзбекстан - Күншығыстың Шолпаны,
Көп қыйын жоллардан өтерсең асып.
Бинияд таўып азат инсан әрманы,
Жолыңды жақтыртар ығбал қуяшы. 
«Қутлы қәдемиңе ҳәсанат!» дийип,
Қан-қардаш халықлар қол берип қолға,
Қара қалпағымды шалқайта кийип,
Жаныңда бараман бул уллы жолда! 
22-август, 1992-жыл, Ташкент.