Ilm maskani – katta hayot maktabi !

Maktab – inson kamoloti shakllanadigan muqaddas dargoh

ILM – ENG BUYUK SHARAF Shaban Do‘yan

Asalari bilan inson bolasi o‘rtasidagi farq haqida hech o‘ylab ko‘rganmisiz?
Yigirma kunlik asalarini guldan gulga qo‘nib, asal yig‘ayotganini ko‘p ko‘rgandirsiz.
Inson farzandi esa faqatgina ikki yoshdan oyoqqa turadi, gapirishni o‘rgana boshlaydi. 6-7 yoshida maktabga boradi.
O‘qishni, yozishni o‘rganadi. Litsey, universitetni tugatguniga qadar ko‘p o‘qiydi, o‘rganadi, intiladi, izlanadi.
Chunki yashash uchun hayotni, insonlarni o‘rganishga muhtojdir. 

ZAVQ MANBAI

Bu darajada ulug‘ va sharafli bo‘lgan ilmning zavq va lazzatini to‘liq his qilganimizda bir zum bo‘lsa ham o‘zimizni qo‘yishga joy topolmadik. Shuning uchun, ilmning zavqini bilganlar bu huzurni boshqa hech narsaga tenglashtira olmaydi.
Kecha-kunduz demasdan butun umrlarini ilmga bag‘ishlaydilar. Hatto uxlashga, ovqatlanishga ketgan vaqtlarini katta yo‘qotish, deb biladilar. Chunki ilmning mazasini boshqa biror narsada topa olmaydilar.
«O‘qishni boshqa hech bir xazinaga almashtirmayman», degan Ye. Gibbon, har holda bu haqiqatni oz bo‘lsa-da ifodalay olgan.

ZAVQ MANBAI

Mashhur Imom A’zamning yaqin shogirdi Imomi Muhammadning ilmga shu qadar baland ediki, o‘zini qo‘yarga joy topa olmas edi.
«Ey podshoh va vazir farzandlari! Keling, siz ham jannat lazzatini totib ko‘ring!» - der edi. Vafotidan keyin uni tushida ko‘rgan bir do‘sti undan so‘radi: «Qanday jon berding?», «Ilmiy bir masala bilan shug‘ullanayotgan edim, jonimni qanday chiqqanini sezmay qoldim».
Buyuklar o‘qishni shirin meva, deb bilishgan. Toza, musaffo havoga o‘xshatishgan. U bilan nafas olib, ruhiy tushkunliklarini, dard-alamlarini, jahllarini unutishgan.
Montesk «Chorak soatlik o‘qish bilan barcha tushkunlik va g‘amginligim tarqab ketadi» - deya shu haqiqatni e'tirof etgan edi. Qisqasi, o‘qimoqqa suv havodek ehtiyojimiz bor.