Iqtisodiy fanlar kafedrasi

Tahlil qilish – bu mijoz korxona buxgalteriya hisobotida faktlarning auditor tomonidan mushohada qilinishi va o‘z fikrini shakllantirishi.
Auditorlik tekshiruvlarining asosiy maqsadi xo‘jalik yurituvchi subektlar buxgalteriya hisobotlarining ishonchliligi to‘g‘risida auditorning mustaqil bildirilgan fikridan iborat. Buning uchun auditor hisobotning ishonchliligi yoki uning ishonchliligini rad etish to‘g‘risidagi asosli fikr bildirishga imkon beradigan dalillarni to‘plashi zarur.
Ishonchlilik – moliyaviy hisobot ma’lumotlarining ulardan malakali foydalanuvchilarga xo‘jalik yurituvchi subektlar faoliyatining natijalari to‘g‘risida to‘g‘ri xulosalar qilishga va ushbu xulosalarga asoslangan qarorlar qabul qilishga imkon beradigan darajasi tushuniladi. Boshqacha qilib aytganda, bu auditorlik dalillar qanchalik ishonchga sazovar va haqiqatga yaqin ekanligini tavsiflaydi. Audit jarayonida olingan dalillarning ishonchliligi mustaqillik va manba kompetentligi, ichki nazorat tizimining samaradorligi kabi omillarga bog‘liq. Auditorning o‘zi mustaqil manbalardan olgan dalillarning ishonchlilik darajasi xo‘jalik yurituvchi subektdan olingan dalillarga qaraganda yuqoriroq. Barcha dalillar yig‘indisini faqat so‘ngilari etarli bo‘lganidagina ishonchli deb hisoblash mumkin.
Dalillarning etarliligi ularning miqdori va sifati bilan belgilanadi. U tanlash ko‘lami va to‘plamdagi muayyan elementlarning tavsifi bilan bog‘liq. Axborotlarning samaradorligi esa tanlash elementlarining reprezentativligi (bosh to‘plamning o‘rganilayotgan belgilar bo‘yicha xususiyatlari tanlama to‘plamda namoyon bo‘lishi)ga bog‘liq, ya’ni reprezentativlik qancha yuqori bo‘lsa, auditorlik riski shuncha past bo‘ladi. Auditorlik risklarini pasaytiruvchi dalillarning etarliligi to‘g‘risida auditor ichki nazorat tizimini baholash va auditorlik riskining hajmiga asoslanib xulosa qilishi mumkin. Ichki nazorat tizimi qanchalik ishonchli va auditorlik riski qanchalik past bo‘lsa, auditordan shunchalik kam dalil-isbotlar to‘plash talab etiladi.
Dalillarning etarliligini aniqlashda quyidagi holatlarni hisobga olish zarur: mustaqil manbalar (uchinchi shaxslar)dan olingan dalillarning mijoz-korxona xodimlaridan olingan dalillarga nisbatan ishonchliroq ekanligi; auditorlik tashkilotining mustaqil tekshiruvi yoki tahlili natijasida olingan ma’lumotlarning uchinchi shaxslardan olingan ma’lumotlarga qaraganda ishonchliroq ekanligi; hujjatlar va yozma ko‘rsatmalar shaklidagi auditorlik dalillarining og‘zaki ko‘rsatmalarga qaraganda ishonchliroq ekanligi. Nihoyat, turli manbalardan olingan dalillardan foydalanish natijasida qilingan xulosalarni taqqoslash imkoniyatlarini hisobga olish kerak.
Amaldagi standartlarga muvofiq auditorlik baholash uchun zarur ma’lumotlar miqdori qat’iy chegaralab qo‘yilmagan. Shu boisdan auditor o‘zining professional fikriga tayangan holda xo‘jalik yurituvchi subekt moliyaviy hisoboti-ning ishonchliligi to‘g‘risida xulosa tuzish uchun zarur bo‘ladigan ma’lumotlarning miqdori haqida mustaqil qaror qabul qilishi lozim. Auditorlik dalillarining o‘z vaqtida to‘planishiga alohida e’tibor berish zarur. Aks holda ular oshiqcha va keraksiz bo‘lib qoladi. O‘z vaqtidalik har bir auditorlik dalilining tekshirilayotgan davrga bevosita taalluqliligi yoki mijoz-korxona faoliyatining hisobot tuzilganidan so‘ng, ammo auditorlik xulosasi tuzilishidan oldin sodir bo‘lgan ma’lum bir jiddiy hodisalariga taalluqli ekanligidan ham iboratdir. To‘plangan dalillar tekshirilayotgan hisobot tuzilgan sanaga qanchalik yaqin bo‘lsa, ular shunchalik ishonarli bo‘ladi.
Agar xatolar va noaniqliklar to‘g‘risidagi dalillar mijoz korxona ma’muriyatiga auditorlik xulosasi soliq organiga topshirilmasdan oldin taqdim etilgan bo‘lsa, u holda buxgalteriyada hisobotlarga zarur tuzatishlarni kiritish imkoni bo‘ladi. Agar hisobot soliq organiga topshirilganidan so‘ng audit o‘tkazilsa, tuzatish kiritish imkoni yo‘q, lekin joriy davrda aniqlangan xato kamchiliklarni o‘z vaqtida tuzatish mumkin.
Auditorlik tekshiruvlarining asosi auditorlik dalillarini topishdan iborat. U ma’lumotlarni to‘plash, moliyaviy hisobotning ishonchliligi (yoki ishonchsizligi)ni, moliya-xo‘jalik muomalalarining buxgalteriya hisobini yuritishga oid belgilangan qoidalar va nizomlarga muvofiqligi-ni va shu bilan birga auditorlik xulosasi tuzish uchun auditorning shaxsiy fikrini shakllantirish maqsadida ularni umumlashtirish va baholashni nazarda tutadi.
Auditorlik tekshiruvlar jarayonida to‘planadigan dalillar turli-tuman bo‘lib, ular turi, manbasi va olinish usullariga ko‘ra turkumlanadi.
Yozma ravishda olingan dalillar (hujjatlar va yozma tushuntirishlar) og‘zaki shakldagi dalillarga qaraganda ishonchliroq bo‘lishi mumkin.
Auditorlik dalillar olinish manbasiga ko‘ra ichki, tashqi va aralash dalillarga bo‘linishi mumkin. Ichki auditorlik dalillar xo‘jalik yurituvchi subektdan yozma yoki og‘zaki ko‘rinishda olingan ma’lumotlarni o‘z ichiga oladi.
Tashqi auditorlik dalillar uchinchi tomonlardan yozma ko‘rinishda (odatda auditorlik tashkilotining yozma so‘rovi bo‘yicha) olingan ma’lumotlardan iborat.
Aralash auditorlik dalillar xo‘jalik yurituvchi subektdan yozma yoki og‘zaki ko‘rinishda olingan va uchinchi tomon yozma ravishda tasdiqlagan ma’lumotlarni o‘z ichiga oladi.
Auditorlik dallillar olinish usuliga ko‘ra quyidagicha turkumlanadi: a) faktlarni tasdiqlash yo‘li bilan olingan dalillar; b) hujjatlashtirilgan faktlarni aniqlash yo‘li bilan olingan dalillar; v) maxsus o‘tkazilgan tahlil natijasida aniqlangan dalillar.
Faktlarni tasdiqlash mulklar va majburiyatlar muayyan turlarining mavjudligini aniqlashdan iborat. Bu xo‘jalik faoliyatidagi faktlar bo‘lib, ularni fakt-vaziyatlar deb hisoblash mumkin; ular zamonaviy auditning ajralmas qismi hisoblangan inventarizatsiya yo‘li bilan aniqlanadi.
Hujjatlashtirilgan faktlarni aniqlash moliyaviy hisobotni va hisob registrlarini to‘ldirish uchun asos bo‘lgan dastlabki hujjatlarni tekshirish yo‘li bilan amalga oshiriladi. Bularga tannarxni asossiz ravishda oshirib yuborish yoki tovarsiz operatsiyalarni amalga oshirish bilan bog‘liq operatsiyalar misol bo‘lishi mumkin. Shuningdek, bitta hujjatning turli nusxalaridagi yozuvlarining birbirlariga mos kelmaslik holatlari.
Maxsus o‘tkazilgan tahlil natijasida faktlarni aniqlash hujjatlarda keltirilgan ma’lumotlarni mantiqiy joylashtirish va matematik hisob-kitob qilish yo‘li bilan amalga oshiriladi. Bunday argumentlash ratsional deb nomlanadi va u audit jarayonida salmoqli o‘rin tutadi. Masalan: 1) 2910-«Omborlardagi tovarlar» schetida korxona mulki hisoblangan tovarlar hisobga olinishi lozim; 2) auditor ushbu tovarlar uchun korxonaning mulkiy huquqi mavjudligini aniqlashi zarur; 3) taqdim etilgan hujjatlar (shartnomalar, tovarlar hisoboti, bank ko‘chirmalari) va mulkiy huquqning korxonaga o‘tgan paytini aniqlash asosida auditor tovarlarning egasi haqida xulosa qiladi.
Auditor fikriga birinchi argument ko‘proq ta’sir ko‘rsatadi. Haqiqatda 2910«Omborlardagi tovarlar» schetida qoldiq sifatida ko‘rsatilgan tovarlar yo‘q bo‘lsa, hech qanday fikr-mulohazaga o‘rin qolmaydi. So‘ngra uchinchi va to‘rtinchi argumentlarni ahamiyatliligi bo‘yicha ko‘rsatish mumkin.