Rahbar madaniyati = adab30+iymon+insof+adolat+iqtidor.
|
Adab-aqlning suyanchigʻi, barcha fazilatlarning mezoni. Behudaga xalqimizda “Aql bilan adab- egizak” deyishmaydi. Adab- yaxshilik bilan yomonlikning farqini bilish, foyda bilan zarar orasidagi tafovutni anglashdir. Adab vositasida kishi oʻz jonini yomon xislatlardan davolaydi, yoqimsiz ayblardan poklaydi, chiroyli fazilatlardan bezaydi.
Adab rahbarni eng chiroyli xulq bilan qurollantiradi. Natijada aql egalari bunday rahbardan har ishda rozi boʻladilar. Adabli rahbar esa kundan kunga obru topadi, nufuzi oshadi, ishlari ravnaq topadi.
Ba’zi hakimlar adabni eng mas’um va koʻrkam fe’lga ega boʻlish desalar, ba’zilari nafsni barcha qabih odatlardan tozalash deydilar. Demak, rahbardagi adabning mavjudligi, bu noyob ne’matning mavjudligidir.
Umuman adab ikki xil boʻladi:
hikmat adabi;
xizmat adabi.
xikmat adabi poklik va toʻgʻri yoʻlga etaklaydi. xizmat adabi esa badavlatlik va obroʻga etkazadi. xar ikkisi ham ulugʻ fazilat boʻlib, biri aziz qilsa, ikkinchisi qudratli qiladi.
Adab rahbarni a¢l va ahloq egasi bo`lishga, vijdonli, or-nomusli, sof ko`ngilli, subutli bo`lishga da’vat etadi.
Iymon ardabcha soʻz boʻlib, lugʻaviy ma’nosi- ishonchdir. Iymonli kishini, xususan rahbarni qisqacha shunday tavsiflash mumkin:
e’tiqodli, ya’ni oʻz fikr va qarashlariga mahkam, sobitqadamlik bilan ishonish va oʻzgalarni ham oʻzidek hisoblab, ularning lafziga samimiyat bilan ishonnishdir. E’tiqod jur’atni, mardlikni, fidoiylikni taqoza qiladi;
maslakli, ya’ni oʻziga xos aqidalari bilan boshqalardan ajralib turuvchi ijtimoiy, siyosiy, ilmiy, gʻoyaviy va diniy yoʻl sohibi;
taqvodor, ya’ni birovning haqiga xiyonat qilmaydigan;
Do'stlaringiz bilan baham: |