Italiyada fashizmning paydo bo'lishi va B. Mussolining hokimiyat tepasiga kelishi

4. Ikkinchi Jahon urushi arafasida Italiya
Mamlakat iqtisodiyoti imperialistik agressiyaga tayyorlandi. Qurolli kuchlar ko‘paytirildi. Italiya va Fransiya o‘rtasida ziddiyat kuchaydi. Italiya bilan Germaniya o‘rtasida Avstriya masalasida nizo paydo bo‘ldi. Italiya Avstriyani o‘z ta‘siriga olish uchun harakat qilar edi. Italiya fashistlari esa Avstriya hukumati va Xeymverni qo‘llab-quvvatlar edi. 1934 yil iyulida Gitler Avstriyani bosib olishga urungan vaqtda Mussolini bunga e‘tiroz bildirdi. Italiya fashizmi
Yaponiya va Germaniya fashist agressorlari tomonidan Versal-Vashington sistemasi (Italiya bu sistemadan norozi edi) poymol qilina boshlagan sharoitdan foydalanib, «ulug’ Rim imperiyasi» tuzishga kirishdi. «Buyuk Italiya» davlati butun O‘rta Yer dengizi bo‘ylarini o‘z ichiga olishi va u «Buyuk Italiya»ning ichki dengiziga aylanishi lozim edi. Bu davlat bir paytlar Rim imperiyasi
tarkibiga kirgan barcha hududlarni birlashtirishni ko‘zda tutardi. Mussolini italiyaliklarni O‘rta Yer dengizini «o‘z dengizimiz»ga aylantirishga chaqirdi. 1934 yilda jadal sur‘atlarda harbiydengiz floti va harbiy aviatsiyani qurishga kirishildi.
1935 yil 3-oktabrda Afrikada yangi mustamlakalarga ega bo‘lish, shuningdek,
Yevropadan Hindistonga boradigan dengiz yo‘llarida Angliyani zaiflashtirish maqsadida Italiya fashistlari urush e‘lon qilmasdan, Habashistonga qarshi urush boshladilar. Habashiston qoloq, feodal mamlakat edi. Habash xalqi bosqinchilarga qarshi qaxramonona kurashdi. Lekin kuchlar barobar emas edi. Agressorlar eng yangi texnika bilan qurollangan 600 ming kishilik armiyani Habashistonga yubordilar va vaxshiylarcha qirg’inchilik urushi olib bordilar, hatto zaharli gazlardan foydalandilar. 1936 yil mayida Habashiston Italiya tomonidan bosib olindi. ItaliyaHabashiston urushi vaqtida Italiya Germaniya bilan yaqinlashdi. 1936 yil iyulida Italiya va Germaniya fashistlari respublikachilar Ispaniyasiga qarshi isyon, keyinroq intervensiya uyushtirdilar. Italiya qo‘shinlari bir necha marta (ayniqsa, 1937 yil martida Gvadalaxara yonida) jiddiy talofatga uchradi. Germaniyagina Italiyani halokatdan qutqarib qoldi. Italiya Germaniyaning Yevropa markazidagi yetakchilik rolini tan oldi. 1936 yil oktabrida Italiya bilan
Germaniya o‘rtasida ittifoqlik shartnomasi (Berlin-Rim o‘qi) tuzildi. 1937 yil 6-noyabrida Italiya, Germaniya bilan Yaponiya o‘rtasida tuzilgan «Antikommintern ahdnomasi»ga qo‘shildi va «Berlin - Rim - Tokio uch burchagi» vujudga keldi. Bu esa «kommunizmga qarshi kurash» niqobi ostida barcha demokratik harakatlarni bo‘g’ish va yangi agressiyani amalga oshirish maqsadida tuzilgan fashist davlatlari ittifoqi edi. ⁴
Mussolini uni bu ittifoqni o‘z atrofida butun Yevropa birlashishi lozim bo‘lgan «doira» sifatida ta‘rifladi. («Berlin-Rim-Tokio doirasi» degan nom shundan kelib chiqdi). Ushbu bitimga ko‘ra Germaniya Efiopiyaning bosib olinishini tan oldi, xalqaro aloqalarda umumiy bo‘lgan yo‘nalish belgilandi, harbiy aviatsiyani rivojlantirishning yagona siyosati ishlab chiqildi. Bolqon va Dunaybo‘yi davlatlaridagi ta‘sir doiralari chegaralandi. 1937 yil 11-dekabrda Italiya Millatlar Ittifoqidan chiqdi. 1938 yil martida Mussolini hukumati Avstriyaning German fashistlari tomonidan bosib olinishiga rozilik berdi. 1938 yil sentabrida fashistik Italiya sharmandali Myunxen bitimini tayyorlashda ishtirok etdi. Bu bitim esa Gitler Germaniyasining Yevropadagi agressiyasiga keng yo‘l ochib berdi. 1939 yil aprelida Italiya Albaniyani bosib oldi. O‘sha yili 22 mayda Mussolini hukumati Germaniya bilan harbiy siyosiy ittifoq to‘g’risidagi «Po‘lat bitim»ni imzoladi.

Xulosa
Urushdan so`ng Trentino viloyati Italiya ixtiyoriga o`tgach, A.de Gasperi Xalq parti-yasi tomonidan parlamentga deputat etib saylanadi. B.Mussolini hokimiyat tepasiga ke-lishi bilan hibsga olinadi va 1927-yilgacha qamoqqa mahkum etiladi. Hibsdan ozod bo`lgach, 1931-yildan to 1941-yilgacha Vatikan kutubxonasida ishlaydi. Ikkinchi jahon urushi yillarida A.de Gasperi Xristian-demokratik partiyasi (XDP)ga raislik qiladi. 1944-yili Italiya ozodlikka erishganidan so`ng, A.de Gasperi Bonomi hukumatida tashqi ishlar vaziri etib tayinlanadi. 1945-yil noyabr oyining oxirlarida bosh vazir lavozimini egallaydi. Uning bosh vazirlik faoliyati 1946-yil iyun oyidan, ya’ni, davlatning konstitut-siyaviy monarxiya boshqaruvidan respublika boshqaruviga o`tishi sababli, davom etadi.
1947-yil 21-mayda A.de Gasperi so`l kuchlardan holi bo`lgan, yangi hukumatni tu-zadi. XDP katolik cherkovining qo`llab-quvvatlashidan foydalanadi. U ibodatga keluv-chilarni qabul qiluvchi ruhoniylar yordamida mamlakat aholisining salmoqli qismiga o`z ta’sirini o`tkazadi. Nihoyat, 1948-yil apreldagi umumxalq saylovlarida xristian-de-mokratlar mutlaq ko`pchilik ovozga ega bo`ladilar. 1951-yilning iyulida u o`zining yet-tinchi hukumatini tuzadi. Shu yili, u Ottavadagi NATO konferensiyasida ishtirok etib, AQSH prezidenti G.Trumen bilan muzokaralar olib boradi. 1953-yil iyunda A.de Gaspe-rining to`rtta partiyadan iborat koalitsiyasi parlamentda ko`pchilik o`rinni egallaydi. Biroq, Deputatlar palatasi uning yangi hukumatiga ishonchsizlik bildirganidan so`ng, iste’foga chiqadi.

Foydalanilgan adabiyotlar
1. Ц. Кин "ИТАЛЬЯНСКАЯ ТРАГЕДИЯ МАСОК"
2. Ц. Кин "МУССОЛИНИ И ПАПА"
3. "ОВРА" - фашистский застенок - Итальянки против войны и фашизма публикации 1936 г.

1

2

3^ "ОВРА" - фашистский застенок - Итальянки против войны и фашизма публикации 1936 г.

4