J a h o n w 2 sargitzasht a d a b iy o t I
Download 109.17 Kb. Pdf ko'rish
|
- Bu sahifa navigatsiya:
- V b o b N A M O Z G A L L A K O R L I K N I ORZU QILADI
145 A rslonqul novcha bo‘yli, qotm adan kelgan, xuddi dahbedli H amdamboyga o‘xshab k a tta b u rn i b u g ‘doyrang yuzini qoplab tu sh g an , siy rak soqolli o ‘ttiz besh yoshlardagi b ir y ig it. J a s u rlig i, u sta m erganligi bilan u y ig itla r qalbini rom qilgan. Qamoqdan qochib kelayotib yo‘l-yo‘lakay ik k i m ir- shabni o 'ld irib qaytgan bu yerga. Namoz y ig itla r q ato ri boshini xiyol egib, mensi- m ay g in a qo ‘l q o v u s h tirib tu r g a n m a g ‘r u r A rslonqulga yaqinlashib, bo‘ynidagi tu m o rn i sh art- ta uzib oldi: — B unda nim a deb yozilgan? — Bilmayman! — te rs javob q ay tard i A rslonqul. — Nega bilm aysan? — Savodim yo‘q, o ‘qimegenmen! — Y ig itlar, — safda tu rg a n boshqa jo ‘ra la rig a m u ro jaat qildi Namoz, — qani ay tin g lar-ch i, bu tu m orda qanday so‘z lar yozilgan? — H a zra t N avoiyning so‘zlari, — o‘ttiz chog‘li y ig it b ir o g 'izd an ta k ro rla d i, — «Ilgim din kelguncha zolim tig ‘in ushotib, m azlum ja ro h a tig ‘a intiqom m alham in qo‘ydim» — degan so‘zlar b itilg a n ... — Nega ham m a biladi-yu, sen bilm aysen? — A rslonqul tom on yana b ir odim tash lab so ‘rad i Namoz. — Men o‘zg alar bilan ishim yo‘q. — Necha k ishini talading? A rslonqulning o ‘rn ig a K enja Qora javob q a y ta r di: — Y etti kish in in g uyin i bosdi. — U lardan qancha pul olding? — Yuz m ing ta n g a c h a ... — A rslo n q u ln in g o ‘rn ig a yana K enja Qora javob qay tard i. — P u lla r qani? — Bilmaym en dedim-ku! — El o ‘rta sid a m ening y ig itla rim n i m alom atga qo‘ymoqchi bo‘ldingm i, — N am ozning qo‘lla ri m u sh tg a tug ilib , g ‘azabli ovozi tish la rin in g o rasi dan uzilib-uzilib chiqa boshladi. — B ozorlarga ot qo‘yib k irg an in g d a, ra s ta la r yonida oriq qo‘lchala- rin i darm onsiz cho‘zib, tilan ch ilik qilib o 'tirg a n 146 s a g ‘irla rg a k o ‘zing tu sh m ad im i! S u v sizlik d an jiz g ‘anagi chiqib, qovjirab yotgan qishloqlardan ot qo'yib o ‘tg an in g d a m irobdan ko‘z yoshidek suv ololm ay, ko ‘z yoshini daryo qiib yolvorayotgan sho‘rin g q u rg ‘u r becharahol dehqonlarni ko‘rma- dingm i! Yoz bo‘yi x o ‘jay in n in g yerida qora yerning kem asi bo‘lib ishlab, kuzga borib q u ru q qolgan qaddi buk ik ch o rak o rlarn in g fary o d in i eshitm a- dingm i! Y u rtd a n -y u rtg a o t su rg an in g d a mahka- m alar oldida besh pullik ish b itirish um idida m ing ta n g a s a rfla b a rz i hokim ga y e tg u n c h a xoni- m onidan judo bo‘lib b a g ‘r ini ko‘tarolm ay yotgan arzg o ‘y larn in g oh-vohi qulog‘ingga chalinm adim i! K arm isan, k o‘rm isan! Sen ana shu m azlum larning b a g ‘r qonidan, peshona te rid a n paydo bo‘lgan boy lik la rn i toqqa olib borib bek itgan san , sen o‘zing ichgan qasam ni ham buzding, o‘lim ga m ahkum san, sen it emgan! — Namoz q arsh isid a b u rg u t qarash qilib m ag ‘r u r kekkayib tu rg a n y ig itn in g ja g ‘iga sh u n d ay b ir kuch bilan u rd ik i, u gandiraklab borib orqasi bilan yerga o‘tirib qoldi. A rslonqul o ‘tirg an o 'rn id a xuddi y aralan g an bo‘ridek xun u k tik ilib tu r a r , qonga to ‘lgan ko‘zlarid a yovuz b ir n iy at yal- yal yonar edi. — Otib tashlaym an! — Namoz g ‘ilofidan to ‘p- poncha s u g ‘u ray o tg an edi, yonginasida tu rg a n Q odirxo‘ja shoshilib un in g qo‘lin i ushladi: — 0 ‘zingizni bosing, N am ozbek, — anchagina N am ozning qo‘lin i ushlab tu r d i keksa Qodir- x o ‘ja. — U ni sh ayto n i layin yo‘ldan ozdirgan ko‘rin a d i. A rslonqul, tu r o‘rn in g d an , Namozbek- dan kechirim so‘ra , do‘stla rin g g a u z r ayt! A rslonqul shoshm asdan o ‘rn id an tu rib boshini baland ko‘ta rd i: — Men odam bolasidan kechirim so‘ra g ‘an em esm an. — Bosqinchi! — tis h la r i g ‘ijirla b k e td i N a m ozning. — G apim sh u , k ech irim so 'ram a y m a n , — so ‘z la rin i don a-d o n a q ilib g a p ira b o sh ladi A rslonqul. — Lekin b e rk itg a n tillo larim n i ertaga- 147 yoq k eltirib beram an. X ohlasang m eni otib tash la, xohlasang otry ad d an haydab yubor, g ‘in g degan nom ard, gapim shu! — Lekin ukam , — xu d d i yolvorgandek b ir ohangda dedi Q odirxo‘ja , — iq ro r bo‘l, seni shay- to n yo‘ldan ozdirgan, shunday desang olam gulis- ton. A rslonqul zim dan y ig itla rg a b ir-b ir ko‘z tash lab chiqdi. U larn in g nigohida ra g ‘b at-u achinish sezil- m asdi, h am m alari b ir k ish id ek A rslo n q u ln in g qilm ishini qoralab tu rg a n d e k edi: — K echirim so‘rash g a o‘rgenm egenm en, — boshini quyi solib dedi A rslonqul, — o tsan g otib tashlayver. — Loaqal, bu ish n i endi qilm aym an, deb so ‘z ber, inim! — ik k i tom onini y a ra sh tirish g a astoydil bel bo g‘lag an Q o d irx o ‘ja y an a iltim o s q ild i. A rslonqul boshini baland ko‘ta rib , safd ag ilarg a b ir-b ir n azar tash lab chiqdi: «Yo‘q, y ig itla r uni q o 'llab -q u w atlam ay d ig an g a o ‘xsh ay d i» . — Gapim sh u , — sekin y u tin ib oldi A rslon qul, — endi bu nom a’qulch ilik ni qilm eym en. Namoz to ‘pponchasini qaytib g ‘ilo fig a solar ekan, jan jal nim a bilan tu g a sh in i beto q at k u tib , y u ra k hovuchlab tu rg a n y ig itla rig a o‘tiris h g a ijozat berdi. 0 ‘rta g a noqulay jim lik cho‘k d i... G‘azabdanm i, qo‘rquvdanm i ham on bezgak tu t- gandek d a g ‘-d ag‘ q a ltira b tu rg a n A rslo n q u ln i Namoz ataylab yoniga o ‘tqazdi. So‘n g ra negadir ju d a b ir quvnoq ovoz bilan Sherniyozga m u ro jaat qildi: — D illar x u fto n bo‘lib k etd i-k u , b ir ju f t ashula qilib berm aysanm i, ukam ? — A w a l «Cho‘li iro q » n i aytsin! — Y u rak lar qon-u zardobga to ‘lib k etg an , tez boshla ash u lan g n i sh er yigit! — K etidan о‘yin ham bo‘lsin, b ir qo‘l-oyoqlarni silk itib olaylik, — h a r ta ra fd a n ana sh u n d ay ta k lifla r tu sh a boshladi. B ir nafasd an so‘ng qoro n g ‘i tu n qo ‘yn id a m u d ra b y o tg a n o ro lc h a u s tid a 148 g ‘am g in qo ‘sh iq k u y la ri y a n g ra y bo sh lad i. S h ern iy o z a sh u la a y tm a s edi, yo ‘q, bam isoli y ig ‘layotgandek edi. B ir o‘zi em as, qarindosh- u ru g ‘la ri olis-olislarda qolib ketg an issiq uyidan, m ehribon k ish isid an judo bo‘lib, cho‘l-u sah ro lard a sarson-u sarg ard o n o t qo‘yib y u rg a n d o 'stla rin in g dard-u h a sra tla rin i ham ay tib y ig ‘layotgandek edi u. Olam s u k u n a t qo‘ynida: qam ishzorlar orasida jim jitlik , p arran d a-y u d a rra n d a la r m ungli qo‘shiq seh rig a m ahliyo bo‘lib tosh qotib qolgandek; o tlar g ‘o‘rsilla tib beda chaynashdan to ‘x ta g an , ko‘kdagi y u ld u zlar ham to sh qotib qolgandek, fa q a t qop-qo- ra tu n pard asig a o‘ralg an g ‘am gin qo‘shiq dard-u h a sra tla rd a n ib o ra t bo‘lgan q a n o tla rin i og ‘ir silk i tib xo ‘rsin a-x o ‘rsin a olis-olislarga uchib borayot- gan d ek ... — N e u c h u n d u n y o g a ke ld ik , Y a x s h ilik q ilm a sa k biz. N e u c h u n d u n y o g a k e ld ik , Y a x s h in i b ilm a sa k biz! — V b o b N A M O Z G ' A L L A K O R L I K N I ORZU QILADI N a m o z y ig itla ri bilan am irlik n in g Ziyovuddin bekligiga qilgan y u rish id a n k a tta z a fa r bilan qayt- di. B eklikka q a ra sh li b ir yuz y ig irm a qishloqning d ey arli ham m asida N am ozning t a ’s iri kuchli edi shu paytd a. Qorachi to g ‘i e tak larid ag i Toshquduq, E nk ich ik , U chbuloq m avzelaridagi k atta-k ich ik qishloqlar am irlik k a soliq ham to ‘lam ay qo‘yishdi. B ekning o‘lpon y ig ‘uvchi o dam larini kaltaklab jo ‘n a tish d i. Z iyovuddin q a l’asin in g begi A m ir S u lto n o ‘z in in g y a x sh i q u ro lla n g a n y etm ish n av k ari bilan Namoz oldida ojiz-u notavon bo‘lib qoldi; o x iri yordam so‘rab , am iru lm u slim in g a m u ro jaat qilishga jazm qildi. 149 H akim ponsad1 boshchiligida qushbegi jo ‘n atg an jazo o try ad i yo‘lga chiqqanligini b irin ch i bo‘lib Enkichik qishlog‘in in g ellikboshisi esh itib qoldi. 0 ‘sha oqshom Namoz y ig itla rin i to ‘plab O ltinsoy q irlari orqali N u ro ta to g ‘larig a o‘tib k etish n i reja- lab o‘tirg a n edi. Enkichikdan kelgan xabarchi yigit: — Namozbek, bizga m adad berin g, — deya q a t tiq yolbordi, — sho‘rin g q u rg 'u r fu qaro n in g sizdan o‘zga him oyachisi yo‘q. Namoz o ‘nbo sh ilarin i to ‘pladi. A bduqodirxo‘ja ellikboshi yuborgan nom ani baland ovoz bilan o ‘qib berdi. J o ‘ra la r boshini quyi solib jim tu rish a rd i. — X o‘sh, sizlar nim a deysizlar? — so‘rad i Namoz, — ju fta k n i ro stlab qolam izm i yoki borib dehqonlarni him oya qilam izm i? — K etib qolsak, bu y u rtla rd a obro‘yimiz ikki pul bo‘ladi, — b irin ch i bo‘lib so‘z oldi A rslonqul. — A rslonqul o g ‘am ro st so‘z ay td i, — qisqa qilib f ik r in i bayon e td i S h e rn iy o z ,— qochgan nomard! — K a ttaro q q o 'sh in bilan olishib, o‘zim izni ch in iq tirib tu rish im iz ham k e ra k ,— jo ‘ra la rn in g fik rin i tasd iq lad i N azarm atv ey ,— ja n g ch i soya- salqinda yonboshlab yotib em as, balki jan g qilib c h in iq a d i, b u n i u n u tm a slig im iz d a rk o r. A x ir bugun bo‘lm asa e rta g a k a tta ja n g la r boshlanib k etad i... tokaygacha ot chopib, chavandozlik qilib yuram iz. — Q ilichlar ham zanglab k e td i,— kulib dedi Qobil,— bu zorm an d an i men sabzi to ‘g ‘ra sh g a taq ib yurganim yo‘q-ku. Q isqagina fik r olishuvdan so‘ng am irn in g jazo o try ad i bilan jang qilishga q aro r q ild ilar. Namoz to ‘satd a n q ilin adig an h u ju m n in g m u v a ffa q iy a t garovi ekanligini ko‘p sinab ko‘rg an . D ushm an kutm agan joyda, to ‘satd an paydo bo‘lishi kerak. Sodda dehqon y ig itin in g jang usu li ana shunday edi. A m ir a sk ar larin i Buxoro bilan Ziyovuddinbek chegarasida k u tib olish kerak, degan fik r bar- ‘ P o n s a d — besh yuz n av k a r sard o ri. 150 chalariga m a’qul tu sh d i. Tong otguncha ot qo‘yib, chegaraga yetib old ilar. Shunday b ir joyni tanladi- lark i, Buxoro ta ra fd a n kelayotgan yo‘l a d irla r o rasid an o ‘tay o tib , to ray a-to ray a bam isoli ta r- novdek bo‘lib qolar edi. Q asoskorlarga to n g maha- lida H akim ponsadni m ana shu yerda xuddi qopga solgandek qamab oldilar. X udo xohlasa Chin- M ochinning qo‘sh in la rin i ham yer bilan yakson qilib tashlaym iz, deb kerilib kelayotgan n av k arlar nogahoniy huju m d an dovdirab, to ‘rg a tu sh g an quyondek tip irch ilash ib , b ir-b irin in g u stig a ot solib, goh orqaga chekinib, goh oldinga in tilib ko‘z yum ib ochguncha tu td e k to 'k ilib boT ishdi... Namoz o‘ljag a olingan o tla rn i, kerak bo‘lganda q ay tarib olish s h a rti bilan qishloq dehqonlariga ta rq a tib ho zirgin a bu yerga kelgan edi. Qo‘ngan jo y lari Tuyam o‘yin d ash tin in g qoq o‘rta s i, qishda cho‘ponlar qo‘y qam aydigan k a tta devor qo‘r g ‘on, u s ti shox-shabba bilan yopilgan p astak -p astak b o stirm alard an ib o rat b ir m anzil edi. K un peshindan oqqan. Quyosh olov purkab d a sh tn i xum dondek qizd irg an . Chor a tro fd a den- gizdek to 'lq in u ray o tg an quyosh y allig ‘idan o‘zga hech n arsa ko‘zga tashlanm aydi. D asht bam isoli yengil tu ta b yonayotgandek. Olis yo‘l bosib char- chagan zulukdek qop-qora tu rk m an o tla ri qo‘r g ‘on ich in i g ir ay lan tirib qoqilgan qoziqlarga bogTan- gan. Y ig itla r h a r tom onga tarq ab ketishgan. B iri jaziram a issiqni ham pisand qilm ay qaynoq tosh u stig a o‘tirib eg ar-jab d u g ‘in in g sitilg a n jo y larin i tik ish bilan m ash g ‘ul, b iri pastqam bostirm aga k irib , boshiga yostiq o‘rn ig a eg arn i qo‘yib jindek m izg‘ib olish payida. Ik k itad an , u ch tad an bo‘lib s u h b a tla s h ib y u rg a n , o ‘tir g a n la r i ham bor. K echagi jan g h am m alarin i k ay fiy atin i ko‘tarib yuborgan. H a r b ir y ig it shu paytda o ‘zini naq A lpom ishdek his qilib tu rib d i. Namoz pastqam b o stirm alard an b irid a xo tin i N asiba bilan su h b atlash ib o‘tirib d i. Suyukli xotini yonboshlab olgan N am ozni yelpib-yelpib qo‘yayap- ti. Namoz jahannam dek qizib tu rg a n bu qo‘r- 151 g ‘onchaga ikki m aqsad bilan qo‘nd i. B irinchidan o tla rg a dam b e rib olm oqchi, ik k in c h id a n K attaq o ‘r g ‘onga axborot to ‘plash uchun ketgan K enja Qora shu yerda k u tib olishi k erak. S h ah ard a nim a gapligini bilm aguncha N u ro ta tom onlarga ketolm aydi u. — C harchadingm i? — x o tin in in g nozik qo‘llari- ni k a ftla ri orasiga oldi Namoz. N asiba chiroyli boshini silk itib: — Yo‘q, ch arch am ad im ,— deb qo‘ydi. — Namoz aka, b ir gap so ‘rasam m aylim i? — Ik k ita so 'rasan g ham m ayli, jonim . — Qachongacha ot qo‘yib y u ra beram iz? — Qalbimda qasos o‘ti so ‘nguncha. — Siz ham b iro r joyga q a l’a q u rib , ta y in li qa- rorgoh qilsangiz bo‘lm aydim i? — Yo‘q, bo‘lm aydi, jonim . — Nega? — Qal’ani qu rg an kunim iz general gubern ato r- ning qo‘sh in la ri kelib, k u lin i k o 'k k a sovuradi. — H am m a sizni bek deyapti-ku? — Ishonm a, u m aqtovlarga. Men b ek larn i ji- nim dan b a tta r yomon ko‘ram an. — Kim bo‘lmoqchisiz bo ‘lmasa? — G ‘allakor bo‘lm oqchim an, — Namoz chordana qurib o ‘tirib oldi, — haqqi-huquqini birov oyoq osti qilm aydigan e rk in g 'a lla k o r bo‘lm oqchim an. Keng dalalarda yayrab ishlasam , hosil pishganda xirm on tepasiga birov qop ko ‘ta rib bo rm asa... orzum sh u , xudo haq q i, b u n d a n boshqasi k erak m as. E rk in zam onlar uchun jan g qilayapm iz, jonim . Tun-u kun y ig itla r ten gi o t qo'yib, x av f-x atar- la r ichida y u rak hovuchlab yashayotgan Nasi- baning ich-ichidan b ir x o‘rsin ish keldi: — 0 ‘shanaqangi k u n la r ham kelarm ikan? Qani endi te z ro q k elsay d i. Siz d a s h tg a b u g ‘doy ekardingiz, men o ‘g ‘ilchangizni e rg a sh tirib sizga ovqat olib b o rard im ... Eh, bunaqa k u n la rn i kim ko‘radi-yu, kim ko ‘rm ay d i... — K o‘ra m iz , — bo sh ig a q u y ilib k e lay o tg an fik r la r d a n sh av q -u zavqi osh ib k e td i Namoz- 152 n ing, — xudo xohlasa kuzga borib b u tu n Zaraf- shon m azlu m larin i oyoqqa tu r g ‘azaman! H ozircha u la rg a o t, m iltiq beryapm an. Qorni ochga non, yalang'ochga kiyim beryapm an, buk ilgan qaddini ro stla b o lish ig a ko ‘m aklashyapm an. Shu yildan qolm ay, h a m m a sin i oyoqqa t u r g ‘azam an . Bir- galashib zulm u ru g ‘in i yo‘q qilib tash lay m iz... — U ndan keyinchi? — o ‘ychan so‘rad i Nasiba. — Boy-u qallob savdogar zotin ing tu x u m in i q u ritam an . — Qayoqqa haydaysiz, u sho‘rin g q u rg ‘u rlar- ni? — kulib qo‘ydi Nasiba. — H am m asin i t o ‘plab d a sh tg a olib borib b u g ‘doy o ‘rd iram an . H okim larni to ‘plab paxsaga loy te p tira m a n , bolalarni P ete rb u rg g a o‘qishga jo ‘n atam an , o‘shayoqdan ilm o 'rg a n ib kelishadi. — U ndan keyinchi? — U ndan uyog‘in i, ro stin i aytsam o ‘zim ham bilm aym an, xudo haqqi bilmayman! — Y u rt hokim siz qolar ekan-da? — Nega, hokim siz qolar ekan, jonim ? — Namoz uyog‘iga gap topolm ay o‘ylanib qoldi. Yana a w a l- gidek o‘ng tom oni bilan yonboshlab yarim hazil, yarim chin savo llar berib, bahonada qasoskor eri- n in g d ilid a g ila rn i b ilib olay o tg an N asib an in g qo‘lin i k a ftla ri o rasig a oldi, — xohlasa, Eshbo‘rin i hokim qilib ko‘taram iz. — Nega endi E sh b o 'ri akam b o ‘la r ekanlar? — savolini davom e ttird i Nasiba. — Eshbo‘ri ju d a halol y ig it. H am m aga b ir ko‘z bilan q aray d i. 0 ‘ta rah m d il, m ehribon odam. 0 ‘ziga yarash a q a ttiq q o ‘lligi ham bor. F aq at ana sh u n d ay k is h ila rg in a hokim bo‘lish g a haq li, tu sh u n d in g m i, jonim ? — Qobil akam ga qanaqa v azifa berasiz? — U nga D ahbedda choyxona ochib beram an. U lfa tn i yaxshi k o 'ra d i. B irovlarga xizm at qilish uning joni-dili. Oppoq yak tak kiyib, yelkasiga oq sochiq tash lab , yugurib-yelib xizm at qilib yurishi- n i b ir t a s a w u r q ilg in a... bun d an boshqasini o ‘zi ham xohlam aydi u. 153 — Sherniyoz akam ga-chi? — U nga b itta d u to r bilan childirm a bo‘Isa bas, olam ni qo‘sh iq la rg a t o ‘ld irib y u b o ra d i. Lekin bunaqa dard bilan ash u la ay tad igan qo‘shiqchini dunyo ko ‘rg an emas. — N azarm atvey do‘stin g izn ich i, un i qanaqa lavozim ga qo‘ymoqchisiz? — Ke, jonim , hazilingni bas qil. U ndan ko‘ra , ru x s a t bersang, tizzan g g a b ir n afas bosh qo‘ysam. J u d a uyqum kelyapti, m aylim i? R ah m at jonim!.. Eng m uhim i kuzgacha y ig itla rn i omon saqlab qol- sak bo ‘lg a n i. H o zir sen g a a y tg a n im y o ‘q, atro fim izd ag i qurshov, o ‘tli halqa shu n d ay torayib k elyaptiki, sizlarn i qanday saqlab qolsam ekan deb tu n -u kun o‘ylaganim -o‘ylagan. Y ig itla rn i eh tiy o t qilishim kerak. X udo xohlasa xalq ko‘ta rila d i, imonim komil bunga, tokaygacha oyoqosti bo‘lib yotadi axir! X o‘p, b itta sid a g ‘u r u r so‘n g an d ir, ik k itasid a so‘n g an d ir, ha ana m ingtasida ham so‘nib, v u ju d i og‘riq sezm aydigan kesakka aylan- gandir! Lekin b u tu n boshli b ir xalqning g ‘u ru ri so‘ngan deb bo‘lmaydi-ku! To‘g ‘rim i? — B unaqa g ap larga m ening aqlim yetm aydi. Y uzingizni yelpiymi? — Mayli. Ostonada novcha Eshbo‘r i ko‘rin d i. E shikning n a rig i tom onidan tu rib ich k arig a ergashgan edi, boshi naq N am ozning peshonasiga kelib qoldi: — K irsam maylimi? — Y arm ingiz kirg and an keyin chiqib k et der- m idim , — x o tin in in g tizzasid an boshini ko ‘ta rd i Namoz, — kirav erin g . — S u h b atlaring izn i bo‘lib qo‘ydim , chog‘i? — gunohkorona b ir ohangda dedi Eshbo‘ri. — Suhbatim iz oyoqlab qolgan edi, — xijo lat bo‘lib tu rg a n do‘stig a dalda berdi Namoz, — o‘zim sizni chaqirm oqchi bo ‘lib tu ru v d im . Suvga odam jo ‘natdingizm i? — Ikki otliq olti mesh olib ketishdi. — Qorovulga kim larni qo'ydingiz? — H otam bilan Avaz ko‘rni. 154 — A vazni «ko‘r» dem ang deb m ing m a rta ayt- dim sizga. — U ham m eni «M irzaterak» deb chaqiradi-ku. — H a, m ayli, un d a o ralarin g ochiq ekan. — Namozvoy, men b ir m aslah atli gap bilan k ird im . X udo x o h lasa, b u g u n p ay sh an b a, a rv o h larn i yo‘qlaydigan kun bu kun. 0 ‘zingizdan qolar gap yo‘q, shahid bo‘lgan ko‘p do‘stlarim izn i d ash t-u biyobonlarga ko‘m ib kelyapm iz. R u x sat bersangiz sh u larg a b ag‘ishlab q u r’on o 'q itsak . — A bduqodirxo‘ja am aki nim a d er ekanlar? — U kish i k iritd i m eni sizning huzu rin g izg a. M ulla Bo‘la k , R ah im Q ori, M ulla O childi to ‘rtto v la ri galam ulla bo‘lib o‘qishm oqchi. — Men rozim an, — y u rag in in g qa’rid a berkinib yotgan og‘ir b ir d ard qo‘zg‘alib, chayqalib ketdi Namoz, — ik k i qo‘y so ‘ у dirin g. — R ah m at sizga! — Y aqinroqdagi qishloqqa b ir x u rju n tan g a berib yub o rin g . B eva-bechoralarga ulash ib ke- lish sin , shahid bo‘lgan jo ‘ralarim izn in g arvohiga fo tih a o‘qishsin! — Kam bo‘lm ang, Namozboy — sh u n day deb E sh b o 'ri orqasi bilan tisa rilib , ta sh q a ri chiqayot- gan edi, xonaga jadal kirib kelayotgan Avaz bilan to ‘qnashib ketdi. — Obbo, terag-ey, qayerga borsam oldimdan chiqadi-ya! — xandon otib kulib yubordi Avaz. — K o‘zing ko‘r bo‘lgandan keyin, ahvoling shu- da ukam , — bo‘sh kelm adi Eshbo‘r i ham. — Nima gap Avaz? — so‘rad i Namoz. — K enja Qora K a ttaq o ‘r g ‘ondan kelibdi, — shoshilib axborot berdi A vaz, — o‘tkazib yuboray- mi oldingizga? — Tez kirsin! — b u y u rd i Namoz. E r-x o tin b ir piyoladan m uzdek-m uzdek suv ich ib u lg u rm a s la rid a n o q e sh ik y o nida K enja Q oraning te r quyilib tu rg a n qop-qora yuzi ko‘rindi. K enjavoy shunday chaqqon b ir h a ra k a t bilan o‘zini N am ozning oyog‘i o stiga tash lad ik i, N asibaning Download 109.17 Kb. Do'stlaringiz bilan baham: |
Ma'lumotlar bazasi mualliflik huquqi bilan himoyalangan ©fayllar.org 2024
ma'muriyatiga murojaat qiling
ma'muriyatiga murojaat qiling