Jan de Lafonten. Masallar bo‘ri bilan uloqcha

---

Jan de Lafonten. Masallar
 
 
BO‘RI BILAN ULOQCHA 
Tomga chiqib olgan Uloqcha, pastdagi yo‘ldan o‘tib ketayotgan Bo‘riga po‘pisa qildi: 
— Qotil… O‘g‘ri… Nega sen yaxshi odamlarning uylari atrofida o‘ralashasan? Sening yomon niyatda 
ekanliging ma’lum. Xo‘sh, bu yerlarda nima qilyapsan? Ularga o‘zingni ko‘rsatishga qanday hadding 
sig‘adi? 
Bo‘ri tishlarini g‘ijirlatib javob berdi: 
— Hap senimi kichkintoy… Baribir bir kun sen ham, albatta pastga tushasan. O‘shanda ko‘rasan. 
Xulosa shundan iboratki, Uzoqda turib jasoratli bo‘lish oson. 
MUSHUK XONIM 
Qadim zamonda Yupiter va Vena, maxluqotlarning o‘zgarish-o‘zgarmasligi haqida bahs qilishibdi. 
Yupiter: 
— O‘zgaradi, — debdi. 
Vena esa: 
— O‘zgarmaydi, — deb turib olibdi. 
Shunda Yupiter qarori to‘g‘riligini isbotlar uchun bir mushukni olib suluv qizga aylantirib qo‘yibdi. 
Keyin uni xushbichim, kelishgan yigitga nikohlamoqchi bo‘libdi. 
Katta nikoh marosimidan so‘ng ular ziyofat dasturxoniga kelishibdi. Bularni kuzatib turgan Yupiter: 
— Unga qara, — debdi. — Qanday odob bilan tanovul qilmoqda, to‘g‘rimi? Kim shunday go‘zal, yosh 
qizni mushuk deb o‘ylaydi?! Qara, yaratilish o‘zgarar ekan. 
Vena: 
— Shoshma, do‘stim. Hozir ishning aslini bilamiz. 
Shu zahoti Vena bir sichqonni olib kelib, eshikdan ichkariga qo‘yib yuboribdi. So‘ng ikkovi nima 
bo‘lishini qiziqib kutishibdi. 
Haligi qiz sichqonni ko‘rar-ko‘rmas, mehmonlarga ham qaramay, dasturxon osha sichqonni quvlay 
ketibdi. 
Shunda Vena: 
— Do‘stim, yaratilish asliyati hech qachon o‘zgarmaydi, — debdi. 
«Lafonten masallari» kitobidan olindi 

---

QURBAQALAR BILAN QO‘RQOQ TOVUSHQON 
O‘rmonning eng qo‘rqoq hayvoni tovushqonmish. Yaproq qimirlasa bas, bekinishga joy izlab 
qolarmish. Unga bunchalik qo‘rqoq bo‘lmaslik haqida qancha gapirishmasin foydasi yo‘q ekan. 
O‘zidan ham kichik hayvonlarning o‘rmonda bemalol yurishlarini ko‘rib tovushqon qo‘rqoqligidan 
uyalarmish. 
Bir kun u o‘rmonni keza boshlabdi. Uning ahvolini ko‘rsangiz edi. Qo‘rqa-qo‘rqa, saqlana-saqlana, 
yuragi og‘ziga tiqilib borarkan, ko‘lga duch kelibdi. Ko‘lda vaq-vaqu qur-qur qilib turgan qurbaqalar 
tovushqonni ko‘rishlari bilan o‘zlarini suvga otishibdi. Tovushqon buni ko‘rib shoshib qolibdi. Chunki 
qurbaqalar undan qo‘rqib suvga bekinganlarini anglagan ekan-da. Tovushqon o‘sha lahza o‘rmonda 
undan ham battar qo‘rqoq hayvonlar borligini bilibdi. 
O‘sha kundan boshlab u qurquvini oz-oz yengishga kirishibdi. 
M. Xolmurodova tarjimasi 

---

Document Outline

• UJan de Lafonten. MasallarU