Jurnalistika asoslari

to ‘shalgan so.'ri chetiga о ‘tirdi. Qo ‘lidagi to ‘r xaltasini yer-u ко ‘kka 
ishonmaganday, qo 'ltig 'ig a qisib olgan. Men choy quyib uzataim:
- Marhamat!
- Rahmat, о ‘zingiz iching.
96

---

- Kattadan-da...
- Tashakkur.
Mehmon hcanon iymanardi. Negadir suhbatimizga emin-erkin qo'shilib 
ketolmasdi.
- Parvarda, nondan oling.
- Bemalol. Hozirgina ovqatlandim.
U bilan ortiqcha gaplasholmadik. Nimalar haqidadir so'zlab, ko'nglini 
yozgisi kelardi-yu, yuragi dov bermas, «Sutdan og ‘zi kuygan qatiqniyam puflab 
ichar» qabilida ish tutardi. Mehmon bilan xayrlashdik Ikki qo'li ko'ksida, 
o 'midan dost turib, bizni kuzatib qoldi...
Nazarimda, tashqaridan ко ‘ra ishxonamiz issiqroq va dim edi.
Nafas olib bo 'Imasdi. To 'xtasin Jalolov (и о (n sakkiz y il deganda Magadan 
surgunidan qaytib, yaqindagina nashriyotga ishga kelgan edi) bilan birga 
Sadriddin Ayniyning «Doxunda» romanini nashrga tayyorlayotgan edik (Kezi 
kelganda aytib qo'yay, asar chop etilishi bilan «Doxunda» nomli taqriz yozgan 
edim, и «Toshkent haqiqati» gazetasida e ’Ion qilindi). Kutilmaganda bo 'limimiz 
kichik muharriri Roza Taziddinova: «Bosh muharrir chaqiryaptilar», deb qoldi.
Nasrullo Oxundiy ochiq chehra bilan qarshi oldi.
- Xo ‘sh, mulla Melivoy, ishlar qalay?
- Yomormas.
- Qizcha katta bo'lyaptimi?
- Rahmat.
- «Doxunda» yaqinlashib qoldimi?
- Uzog'i bilan bir haftalik ishi bor.
- Yashang! To ‘xtasin Jalolov sizdan minnatdor. «Safarda yuraverib, ко 'p