Jurnalistika asoslari

olib teskari qarab ketaveradi. Bilsangiz, bir o g ‘iz ilia s o ‘zga zor b o ‘Igan 
kunlarim k o ‘p bo'lgan. Yaxshiyamki, Abdulla Qahhor bilan bir hovlida 
qo'shni bo'lib yasharkanmiz. Abdulla aka har safar ko'rishganimizda: 
«Bardam bo ‘ling, Turobjon. Hammasi о ‘tib ketadi», - deb qo ‘yardi. Ana 
shu so 'z men uchun ham non, ham osh bo'lib, kuch-quvvat bag'ishlardi. 
Ko'nglim tog'dek ko'tarilib, och-nahor bo'lsam -da, alamimni qalam- 
qog'oz, kiiobdan olardim. E, bu bosh nimalarni k o ‘rmadi-yu, nimalarga 
bardosh bermadi. Bolalar uyida tarblyalanib, ota-ona mehriga qonma- 
ganim ni eslasam , yu ra g im o rq a sig a to rtib k e ta d i...» Ish larim iz 
ко ‘ngildagidek borardi. Qo ‘lyozmani erta-indin bosmaxonaga tushiramiz, 
deb turganimizda yana yangi to ‘siqqa duch keldik.
Tarjima bo'yicha bosh muharrir o'rinbosari kitobni badiiy kengash 
muhokamasiga qo ‘yadigan bo ‘Idi. A sosiy da ’vogar uning о ‘zi edi. Endi 
Turob To‘la qolib, butun qahr-g'azabini kaminaga to'kib-sochdi. Yaxshi 
ta h rir qilinm agan. m u h arrir m as 'uliyatni sezm agan, bu a'hvolda 
q o ‘lyozmani bosmaxonaga tushirib bo'lmaydi, - deya turib oldi. Turob 
aka bu da ’voga ortiq bardosh berolmadi va ja h l bilan о ‘rnidan sapchib 
turib, raqibiga sherdek tashlandi: «Nima degan gap bu! Qizim senga 
aytaman — kelinim sen eshit, qabilida ish tutishmi?! Qancka d a ’voingiz 
bo ‘Isa, ochiqchasiga о ‘zim ga aytaverm aysizm i? Kamchiligi yo ‘q demo- 
qchimasman. Shubhasiz, bor. Nasrda birinchi bor katta tarjima qilishim. 
Bu kitobga taqdir taqozosi bilan q o 'l urganimni hammadan ko'ra siz