Кийикбай
|
-Мен сени төбеме көтерип журемен, Мақпал!
|
Мақпал
|
-Зонтиктей етип бе? Кереги жоқ.
|
Кийикбай
|
-Табысымның бәрин сениң қолыңа саламан.
|
Мақпал
|
-Өзиң де тура берсин, кийимге де, ақшаға да қызыға бермеймен.
|
Кийик
|
-Сонда сениң қолыңнан бала туўыўдан басқа келмейме?
|
Мақпал
|
-Келеди. Келип атыр ғой. Ал, сен акционерлик жәмийетти басқара алмадың. Енди биз биргеликте халқымыздың турмыс тәсирин көтериўмиз керек. Көплеген жумыс орынларын ашыўымыз керек. Адамлар жумыссызлықтан Қазақстан, Россия қоймай гезип журмеўи керек. Айлықлар хожалық асыраў ушын толық жететуғын дәрежеде өсирилиўи керек.
|
Кийикбай__-Бул_айтқанларыңның_бәри_бирден_болатуғын_нәрсе_емес.__Мақпал'>Кийикбай
|
-Бул айтқанларыңның бәри бирден болатуғын нәрсе емес.
|
Мақпал
|
-Билемен, соның ушын, сен маған жәрдем бересең. Енди ынжықлығыңды натықлығыңды қоясаң. Нәтийжели жумыслар менен шуғылланыўды үйренесең! Бул ислерде өзим сени тәрбиялайман.
|
Кийикбай
|
-Бир мекемени қуртқанша уйренбедим. Ендиги жағында қолымнан келермекен.
|
Мақпал
|
-Келеди. Истиң көзин билиў керек. Өзиңди халық ушын, қалыс арнаў керек. Пал ҳәррелери, уўын өзинде алып қалып, палын адамларға береди. Меҳир, муҳаббатты солардан уйрениў керек.
|
|
