132
5. Кўпчиликнинг ижодий ишга
қобилияти
кам
ва
ходим
ўз
кобилиятини
асосан
раҳбарият
томонидан берилган ишдан бўйин
товлаш учун сафарбар этади
7. Ижод қилиш ва кашфиётга
мойиллик кенг тарқалган,
лекин жуда
паст даражада қўлланилади
Замонавий раҳбар учун ушбу тавсифларнинг «Y» бўлимида келтирилган
таърифлар долзарб бўлиб ҳисобланади. Демак, раҳбар олдида қўйиладиган
асосий вазифа – ходимга ўз-ўзини мотивациялаш
шароитини юзага
келтиришдир. қийин шароитда, масалан, бир
хил маромдаги ва зерикарли
меҳнат, юқори маош асосий стимулга айланади, чунки ходим қониқиш
мақсадида ишдан бўш вақтда яхши дам олиш истагида бўлади.
Агар “X” назарияга биноан иш юритилса, раҳбар ўз қўл остидаги одамлар
ҳақида ҳеч нарса билолмайди ва
бундай шароитда доимий назорат, қатъий
интизом, ходимларни ишга ундовчи аниқ дастур бўлиш лозим.
“Y” назарияга асосланилса, одамлар ҳақиқатан қандай
табиатга эга
эканликларини биламиз, ва уларнинг ҳар хиллигини ҳис этамиз, уларга хос ҳам
кучли ҳам нозик томонларни инобатга олиб бошқарамиз.
Do'stlaringiz bilan baham: