39
остидаги ходимларга таъсир этиши лозим. Лекин, айрим раҳбар ўз ходимларига
суянолмайди ва бунинг ўрнига улар ҳақида салбий фикрда юради.
Бундай
раҳбар ўз интилишида мунтазам эмас, атрофдагилар билан яқин мулоқотга
киришмайди ва ўз ички дунёсини яхши ифода этолмайди.
8. Бошқарув фаолияти хусусиятини яхши билмаслик. Бошқарув
фаолияти самараси ҳақида маълумотга эга бўлмас экан, раҳбар ўз малакасини
шакллантира олмайди. Бошқарувга ўз ёндошувини таҳлил этолмайдиган раҳбар
фикр ва топшириғини ҳам ходимга тушунтириши қийин. Бундай раҳбар
ходимлари у ҳақда нима деб ўйлаши билан қизиқмайди, ўз
ходимларини
ташаббусга чақириши мушкул, айниқса топшириқлар беришга қийналади.
9. Бошқарув малакасининг сустлиги. Ташкилотдаги
ходим ва
русурсларни бошқариш учун кўпгина кўникмалар зарур бўлиб, уларни
раҳбарлик қобилиятлари дейиш ҳам мумкин. Бошқарув суст бўлган
жамоада
вақтни беҳуда ўтказиш, ходимларнинг ўз имконияти даражасида ишламаслиги,
меҳнатдан қониқмаслик каби ҳолатлар кузатилади. Бундай гуруҳда роль
тақсимоти суст, меҳнатни ташкил этишда беҳудалик кўп, ўзаро муносабатлар
эса – қониқарсиз. Бундай жамоада раҳбарнинг меҳнати қадрланмайди ва
психологик муҳит соғлом эмас.
Do'stlaringiz bilan baham: