Ikkinchidan, bu nuqtai nazardan madaniy xilma-xillik nafaqat etnik xilma-xillik, balki turmush tarzining xilma-xilligi, madaniy yo’nalishlar va madaniy tendentsiyalar sifatida ham ko’rib chiqilishi kerak. Madaniy xilma-xillikni rivojlantirish zarurati turli sabablarga ko’ra yuzaga keladi, masalan, etno-demografik, siyosiy, gumanitar va boshqalar.
Uchinchidan, madaniy plyuralizm avtonom "o’ziga xoslik" larning parallel mavjudligidan iborat emas, balki ularning o’zaro ta’sirida ham o’zaro kirib borishni anglatadi. Demak, demokratik jamiyatda madaniy plyuralizm siyosatining yo’nalishi yetnolingvistik va yetno-konfessiyaviy guruhlar o’rtasidagi "muloqot" ni targ’ib qilishdan iborat emas, balki tabiatda millatlararo bo’lgan umumiy aloqa makonini shakllantirishdir.
To’rtinchidan, multikulturalizm siyosatining natijasi uzoq muddatli moslashuv bo’lishi kerak, bu an’anaviy va yangi kelgan madaniyat vakillarining atrof-muhit talablariga javoban individual va guruh ongida nisbatan barqaror o’zgarishlar bilan tavsiflanadi.
Va nihoyat, multikulturalizm, bag’rikenglik jihatlaridan biri sifatida, madaniyatlarning ommaviy madaniyatning universal kanalida o’zaro kirib borishi, boyishi va rivojlanishi uchun parallel ravishda mavjud bo’lish talabi sifatida ko’rib chiqilishi kerak. Multikulturalizm g’oyasi asosan muhojirlarning ko’p oqimi bo’lgan G’arbning iqtisodiy rivojlangan mamlakatlarida rivojlangan. Zamonaviy yevropada multikulturalizm, birinchi navbatda, uning madaniy maydoniga "uchinchi dunyo" mamlakatlaridan kelgan muhojirlar madaniyati elementlarini kiritishni o’z ichiga oladi.
Do'stlaringiz bilan baham: |