Mavzu: O’zbekiston – mening Vatanim! Kirish

7-o’quvchi: Sen onam tilisan, otam tilisan.

Sen bobom tilisan asrlar oshgan

Mehrda beqiyos, nozik dilimsan,

G’azabdan quturib Amirday toshsan.

8-o’quvchi: Naqadar beqiyos, nozik gulimsan

Naqadar nafissan, ey ona tilim.

Ammo oyoq osti bo’lding og’ridi dilim.

Senga e’tibordir, elga e’tibor,

Sen orqali oldik, ta’lim va bilim.

Qo’shiq: “Ona tilim” D. Karimova she’ri

1-o’quvchi: Yorug’ dunyoga kelgan murg’akkina jon birinchi bo’lib onasining so’zini, uning shirin orombaxsh allasini eshitadi. Ona tili uning qon-qoniga hayot ramzi bo’lgan oq sut bilan singadi. Go’dak til chiqarib “Ona” so’zini aytadi. Shunday qilib ona tiliga bo’lgan mehr-muhabbat, sadoqat, e’tiqod paydo bo’ladi.

Ona tiliga bo’lgan mehr, onaga bo’lgan ipsiz ulanishdek mustahkamdir. Shu til orqali inson hayotni taniydi, oqu-qorani, yaxshi-yomonni ajratadi. Shu tilda harf taniydi, bilim chashmasidan qoniqib, tashnaligini qondiradi:

Shu tilga o’qidim “Alifbe”ni

Shu tilga o’qidim Vatan so’zini

Shu tilda tanidim oqu-qorani

Shu tilga topoldim so’z e’tiborni