Microsoft Word anvar obidjon meshpolvonning janglari ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
41
оғир жазога дучор бўлардинг: эл-юртга шармандамисан, ота-онанг олдида шармандамисан, 
ўзингга ўзинг шармандамисан, бунинг ҳеч қандай фарқи йўқ, бир хил азоб тортаверасан. 
Ҳожихонажинанинг сўзларини эшитиб, энаси айтиб берган бир эртак беихтиёр 
Мешполвоннинг ёдига тушди... 
Малла жодугар бўлган экан. У Бухоро-ю Хоразмни тилсимлаб олиб, одамларни ёмон 
аҳволга солиб қўйибди. Бу элатлардаги бойлиг-у ноз-неъматларнинг юздан тўқсон тўққиз қисми 
унинг жиғилдонини мойлашга кетаркан. 
Шу воҳада яшовчи бир қариянинг уч азамат ўғли бор экан. Улар бутунлай кучга тўлиб, жанг 
илмини пухта эгаллаб бўлишгач, оталари: «Малла жодугардан ўч олинглар. То душман 
янчилмагунча, қасосдан бошқа нарсани ўйламанглар», деб оқ фотиҳа билан учаласини йўлга 
кузатибди. 
Оға-инилар йўл юришибди, йўл юрсаям мўл юришибди, кунлардан бир куни ғаройиб 
қалъага дуч келишибди. Дарвоза олдида уларни чиройда тенгсиз учта пари қиз кутиб олибди. 
Йигитлар дунёга келиб, бунақа ҳусндор қизларни кўришмаган экан: катта ўғил беҳуш 
йиқилибди, ўртанчаси анқайганича улардан кўз узолмай қолибди, кенжаси эса кипригини 
пирпиратиб тураверибди. 
Тўнғич ўғил ҳушига келиб, учовлон ичкарига киришгач, баттар ҳайратга тушиб, оғизлари 
ланг очилиб қолибди. Қалъанинг тўрт томони тўрт хил олам тимсоли бўлиб, бир тарафдаги 
шинам боғда олмахон-у оҳулар, сиртлонча-ю товуслар аҳил ўйноқлашиб юрар; иккинчи ёқдаги 
каштанамо гулзорда ер юзининг борлиқ сайроқи қушлари хониш қилиб турар, учинчи ёндаги 
бир биридан мўжаз кўшк-у айвонларнинг нақши кўзни қамаштирар экан. 
Қизлар уч оға-инини сувликлар оламининг рамзи бўлган тўртинчи томонга қараб 
бошлашибди. Тагини тўлқин ювиб турган узун кўприкчадан ўтиб бориб, атрофи тилла 
балиқларга тўла, гилам-у кўрпачалари қават-қават сўрига ўтиришибди. Дастурхон бир зумда 
тансиқ таомларга тўлиб кетибди. Қизлар гоҳ хушбўй чой, гоҳ шарбат узатишиб, «тотинг-
кўринг» қилиб қисташаверибди. 
Шу маҳал кунботардан малла жодугарнинг овози келибди: 
– Бу дунёда мана шу учала қизимдан бўлак қувончим ҳам, таянчим ҳам йўқ. Ҳад-ҳисобсиз 
бойликларимни тенг учга бўлиб, уларнинг сепига атаб қўйганман. Менга мўътабар куёв 
бўлинглар, азамат йигитлар. Ер юзини ўн карра кезиб чиқиб ҳам бунча бахт, бунча бойлик, 
бунча назокатни тополмайсиз. 
– Ҳа, мен бахтимни топдим, – дея оқбилак қизлардан бирига маҳлиё тикилибди тўнғич ўғил. 
Энди кунчиқардан отанинг хитоби янграбди: 
– Кўзларингни очинглар, болаларим! Малла жодугар ўз жонини сақлаб қолиш учунгина 
қизларини сизга инъом қиляпти. Шуни эсдан чиқармангларки, булар бахт-у номуси поймол 
этилаётган минг-минглаб чўрилар эвазигадир. 
Тўнғич ўғил барибир пари қиздан кўнгил узолмабди. Катта тўй-томоша билан унга уйланиб, 
шу чаманзорда қолиб кетибди. 
Икки оға-ини яна бир неча ҳафта йўл босибди. Тоғ довонидан ошиб ўтишлари билан, энди 
бири-биридан фусункор иккита шаҳарчага йўлиқишибди. Суви ойнадек тиниқ кўлнинг икки 
соҳилида қад кўтарган бу шаҳарчаларнинг баланд мармар деворлари чексизлик сари чўзилиб 
кетган эмиш. 
Бу обод шаҳарларда ҳамма нарса тўкин-сочин бўлиб ётар, одамлари бой-у бадавлат яшар, 
улар малла жодугарни тун-у кун дуо қилиш билан банд эканлар. 
Малла жодугар кунботар ёқдан яна товуш қилибди: 
– Э, ботир йигитлар! Мана, мурувватимни кўзингиз билан кўриб қўйинг. Оламдаги бирон-
бир ўлкада бундан фаровонроқ, бундан чароғонроқ жой йўқ. Сизларни бу шаҳарларда омад 
кутяпти, бек бўлинглар. Шу иккала жаннатни сизларга бердим – енг, ичинг, давр суринг. 

---

Анвар Обиджон. Мешполвоннинг жанглари (қисса)