Microsoft Word kr sirli nur ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
21
Ҳозирча мен учун ўзгалар билан гаплашишнинг бирдан-бир йўли кўзларим эди. Кўзларимнинг 
ғоятда серифодалиги Светлана Назарознани бежиз ҳайратга сол-маган бўлса керак... 
Бу кутилмаган хулосамдан кайфиятим анча енгиллашгандай бўлди. Лекин ҳидлар... . Ҳа, 
ҳидлар ҳамон менинг гўё бутун вужудимга ҳукмдорлик қиларди. Бир ҳисобдан Қоракўзнинг 
нерв тўқималари бу ҳидларнинг ҳаммаси одатдаги, таниш ҳидлар эканини айтиб турса, 
профессор учун бу сира кўникиб бўлмайдиган ҳол эди. Қоракўз гавдали, қулоқлари 
бўриникидай диккайган, искаптопар този ит эди. Унинг ҳид тўқималари ғоят даражада 
тараққий этган бўлиб, овни бир иеча ўн километрданоқ сезар, кейин безовталаниб, 
вовуллаганича мени ўша томонга бошларди... 
Мени илк марта ташқарига олиб чиққанларида, кундалик ва оддий ҳидларга деярли ўрганиб 
улгурган эдим... 
Ўша куни клиника хиёбонида Шуҳрат Салимович билан ёнма-ён борардим, одамларда бирор 
шубҳа уйғотмаслик учун у бўйнимга ип боғлаб, бир учини ўзи ушлаб олганди. Хиёбонда 
айланиб юрганлар менга қизиқсиниб тикилишар, болаларига кўрсатишар, «вуй катталигини!»—
деб қўйишарди. Шуҳрат Салимовичнинг бир-икки таниши ҳатто: 
— Ўзингизнинг итингизми, доктор, жуда чиройли экан!— деб гап ҳам отиб қўйишди. 
Бир пайт... Бир пайт шимол томондан мутлақо нотаниш бир ҳид келиб димоғимга урилди-ю, 
беихтиёр тўхтаб қолдим. Қоракўз номидан қасамёд қилишим мумкин: бундай ҳид илгари ер 
юзида ҳеч қачон бўлмаган! Бу, гарчанд билинар-билинмас бўлса ҳам, на қиёсини ва на 
таърифини қилиб бўладиган шундай ёқимсиз ҳид эдики, ундан, ҳатто, баданларим жунжикиб 
кетди. 
Шуҳрат Салимович ҳам тўхтаб, менга савол назари билан тикиларкан, овозини пасайтириб: 
— Нима гап, профессор?— деб сўради. 
Унинг ҳеч нарсадан бехабар осойишта юзига боқарканман, одамлар бундай нозик ҳидларни 
сезишга қодир эмасликларини эсладим. Умуман, ҳид билиш қобилияти итларда одамларга 
нисбатан бир неча ўн марта яхшироқ тараққий қилган-ку! 
Мен кўзларимни дарров Шуҳрат Салимовичнинг назаридан олиб қочдим. Чунки саволига жавоб 
беришга ожиз эдим. 
Шу-шу мен ўз ўтимда ўзим қовурила бошладим. Ҳид туфайли безовталигим кундан-кунга орта 
берди. Устига-устак қалбимда кечаётган ҳиссиётларимни ҳеч ким билан ўртоқлаша олмасдим. 
Бора-бора хиёбонга чиқишга ҳам юрагим безиллайдиган бўлиб қолдим. Чунки-нотаниш ҳид 
гарчанд билинар-билинмас даражада бўлса ҳам, кундан-кунга кучайиб борарди. Сал айлангач, 
Шуҳрат Салимович менинг палата томонга интилаётганимни кўриб, бунп чарчаганга йўярди-да, 
дарров истагимни бажо келтирарди. 
Кунларнинг бирида ташқарида шамол турди. Шуҳрат Салимович одатдагича хиёбонни 
айлантирмоқчи бўлиб келганида, мен бошим билан шамолга ишора қилиб, ташқарига 
чиқишдан бош тортдим. Собиқ шогирдим ҳайрон бўлди, Пича иккиланиб тургач, елкасини 
қисди-да: 
— 
Ихтиёрингиз,— дея мени ҳоли қолдирди. 
Шу пайт... Шу пайт, ҳайҳот, ётган жойимда юзлаб бошқа ҳидлар орасида ўша... нотаниш ҳидни 
ҳам сездим! У очиқ деразадан шамол билан кирган эди. 
Ўзи нима гап? Нега мен бунчалик безовталаняпман? Нотаниш ҳид бўлса нима бўпти? Атрофда 
нима кўп — кимё заводлари кўп. Қишлоқ хўжалиги учун яна бирор янги зарурий бирикма ўйлаб 
топишгандир-да. Бунинг менга нима алоқаси бор? 
Ўшанда шундай деб ўйладим. Бироқ... Нотаниш ҳид мени негадкр ўзига буткул ром қилиб 
олган ва ҳатто, даҳшатга солмоқда эди. 
Кечга яқин палатага Шуҳрат Салимович билан Светлана Назаровналар кириб келишди. Мен 
жўрттага ўзимни ухлаётганга солиб, кўзларимни юмиб олдим. 
- Тсс... У ухлаяпти!— деди ассистент аёл. 

---

Сирли нур (фантастик ҳикоялар). Ҳожиакбар Шайхов