Microsoft Word shaytanat3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
138
o‘ldirsang, yonidan ikki-uchta Xolidiy o‘sib chiqaveradi. Ularni osishga hojatxona 
yetmaydi. 
Shunday deb yana kuldi. Xoxolab kuldi. 
— Senda qasoc tuyg‘usi yo‘q edi, — dedi Elchin o‘ychan tarzda. 
— Senda bormi? Bekor gap! Sendagi tuyg‘u — puch bir narsa! 
— Bekor aytibsan! 
— Sening qasosing kimga kerak? Faqat o‘zingga. Ko‘ngil xumorini bosish uchun kerak. 
Sening qasosing — kashandaning chilim chekishidek bir gap. Xumor tutganda bir 
chekadi, tamom. 
— Sen... ket... boshqa kelma... Istamayman sen bilan gaplashishni. Noila bilan tillaring 
bir. 
— Noila nima deydi? 
— Zaynabga achinyapti. 
— To‘g‘ri qiladi. 
— Bu qasos emas edimi? 
— Qasos emas edi, to‘g‘ri. 
— Bunday dema! Bu— qasos! Men Asadbekni qiynab o‘ldiraman! Keyin hammaga 
aytaman: bunday ifloslar jazosiz qolmasligi kerak, deyman! 
— Qo‘lingdan kelmaydi. 
— Keladi! 
— Yo‘q... endi yoningda Zelixon yo‘q... 
— Usiz ham eplayman! 
Anvar kuldi, xaxolab kuldi... So‘ng... 
So‘ng ovozi uzoqlashib, oqibatda o‘chdi. Keyin qarg‘a qag‘illadi. «Ovozing o‘chsin», deb 
o‘yladi Elchin. Qamoqda ekanida, Rusiyaning sovuq o‘rmonlarida yurgan kezlarida 
«Qarg‘aning qag‘illashida xosiyat yo‘q», deb eshitib, shu aqidaga amal qilishga 
odatlangan edi. Shu bois «Kisht!» deb haydamoqchi bo‘ldi. Qarg‘a uning po‘pisasini 
nazarga ilmadi. Qag‘illayverdi. Shunda Elchin tush ko‘rmayotganini anglab, ko‘zlarini 
ochdi. Ovoz kelgan deraza tomonga qaradi. Boshi aylanib deraza, deraza orqali ko‘rinib 
turgan daraxt shoxlari ayqash-uyqash bo‘lib ketdi. Ko‘zlarini chirt yumib, chuqur nafas 
olgan edi, biqinidagi og‘riq zo‘raydi. 
Qarg‘a yana qag‘illadi. U ko‘zlarini ochib qaradi. Bu safar boshi aylanmadi. Tashqarida 
daraxt shoxiga qo‘nib, shu xonaga qaraganicha qag‘illayotgan qarg‘a qanotlarini 
patillatib qo‘ydi-yu, uchmadi. 
«Senga nima kerak?» deb pichirladi Elchin. 
Qarg‘a «gapingga tushunmadim», deganday boshini qiyshaytirdi, so‘ng shoxni cho‘qilab 
qo‘ydi. 
«Qanday ahmoq maxluqsan o‘zing?! — deb o‘yladi Elchin. — Senga nima bor bu yerda? 
Menga qanday xabar olib kelding? O‘lim xabarimi yo hayot umidimi?.. Yo‘q... Senga 
hayot umidini yetkazish vazifasi berilmagan. Sen bor joyda yaxshilik urug‘i quriydi. Sen 
kelsang birov quvonmaydi, ketsang — ranjimaydi. Sen... Xudo qarg‘agan qushsan... 
Qiziq... Qarg‘a — Xudo qarg‘agan qush... Qiziq... «Qarg‘ish» degan so‘z «Qarg‘a»dan 
olinganmi? Xudo qarg‘agan bandasiga qarg‘ani ro‘para qiladimi?..» 
Bu fikr Elchinning tovonidan bo‘g‘zigacha o‘tmas pichoqda tilib, tuz sepganday bo‘ldi. Bu 
og‘riqqa toqat qilolmay, qaddini ko‘tarib, «Kisht!» dedi. Qarg‘a uning ojiz sasini 
eshitganday, boshini burib qaradi. So‘ngra esa «Vazifamni bajarib bo‘ldim», deganday 
bir qag‘illadi-yu, uchib ketdi.