Microsoft Word soliha ayollar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 

19

– Bir yildan beri. 

– Undan oldin qandoq edi? 

– Udni qo‘liga olib chalar va mana bu baytlarni kuylar edi: 

 

“Qasamki, doimo ahdimga sodiq qoldim, 

To‘xtatilganimda ham parvo qilmadim. 

Qalbim bus-butun vajd bilan to‘liq, 

Qanday bo‘lsin zavqim, tasallim, sukunatim? 

Ey, men uchun o‘zidan boshqa Mavlo bo‘lmagan! 

Ko‘ryapmanki, meni odamlar orasiga qul qilib qo‘yding”. 

 

Bir kuni bu baytlarni aytib bo‘lgach, turib udini mayda-mayda qildi va yig‘lay boshladi. 

Biz uni birortasiga oshiq bo‘lib qolibdi, deb aybladik. Ammo keyin bilsak, undoq emas 

ekan. 

 

Men joriyaga qaradim va: 

– Shu aytganlari to‘g‘rimi? – deb so‘radim. 

U yarador bir qalb, dardnok ovoz quyidagi she’rni o‘qidi: 

 

Haq menga qalbimdan xitob etdi, 

Shu tariqa tilimdan menga va’z bo‘ldi. 

Uzoq(da) ekan(man) meni o‘ziga yaqin qildi, 

Alloh menga fazilat berdi, o‘ziga do‘st qildi. 

Chaqirig‘iga suyuna-suyuna “labbay” dedim, 

Meni chaqirganga “amringga hozirman” deya. 

Oldin qilib qo‘ygan gunohlarimni eslab, qo‘rqdim, 

Oxirda sevgi orzular bilan barobar bo‘ldi. 

 

Joriya jim bo‘lib qoldi. 

 

Men uning xo‘jayiniga: “Joriyangning bahosini ayt, men ortig‘i bilan to‘lay” dedim. 

– E voh! Bechora faqir! Axir, sen unga loyiq pulni qaerdan ham olarding. Miskin bir 

darvish bo‘lsang! 

– To‘xta, oshiqma ko‘p. Shu yerda kut, men borib aytgan pulingni olib kelaman. 

 

So‘ng yig‘lay-yig‘lay chiqib ketdim. Allohga qasamki, o‘shanda menda katta pul u yoqda 

tursin, tiyinim ham yo‘q edi. Tun bo‘yi nima qilishimni bilmay, tanho niyozda 

(yolvorishda) bo‘ldim. Kipriklarimni hatto qimirlatganim yo‘q. “Ey Rabbim! Ochig‘u 

pinhon hamma narsani bilursan. Sening lutfingga ishonaman, meni sharmanda qilma!” 

deya takror-takror yolvorar edim. Bir payt birov eshigimni taqillatdi. 

– Kim u? – dedim. 

– Bir do‘st! 

 

Eshikni ochdim. Qo‘lida chiroq, yonida to‘rt o‘g‘lon bilan bir odam ko‘rdim. 

– Ichkariga kirishga ruxsat berasizmi, ustoz? – dedi. 

– Marhamat, xush kelibsan, – dedim. U ichkariga kirgach: 

– Kimsan, birodar? – deb so‘radim. 

– Ahmad ibn Musannoman. Shu kecha g‘oyibdan bir ovoz menga bunday dedi: “Ey 

Musanno! Mana bu besh hamyonni olgin-da, Sirriyga eltib ber. Bu bilan uning ko‘nglini 

---

Soliha ayollar. Bahriddin Umrzoq