Muqimiy toshkent «MA’naviyat» 2009

Ruxing - gul, zulflardin sunbul-u rayhonlaring bordur.
Ochib ruxsorini bir necha ko‘rmay borasan vaslin,
Bu to‘g‘ridin, netoyin, ey ko‘ngul, armonlaring bordur.
Navo birlan Muqimiy she’r ravshanroq eshitkanga, 
Qilib yod о qusa bazmingda ham xushxonlaring bordur.
22

---

INSON BO‘LDIMU
Ilm o‘qug‘oni bilan har kim musulmon bo‘ldimu? 
Mouman aylab farishta g‘ayri shayton bo‘ldimu?
Shikvalar aylab tuz ichkon yerlaringizni mudom, 
Yo magar posi namak tutmog‘liq oson bo‘ldimu?
She’ringizg‘a xalq tolib bo‘lsalar so‘ngra o‘qing,
Yo kelib ahbob каг bo‘lmakka mehmon bo‘ldimu?
Kimki muhmaldur o ‘zi ham o‘zgani muhmal bilur, 
Qilsangiz g‘ayra atoye derki, ehson bo‘ldimu?
Buzda rish, eshshakda jon, to‘ti gapurgoni bilan,
Ey afandim, sizga ul albatta inson bo‘ldimu?
Suhbat ahlig‘a qilolmay ul kecha izhori fazl, 
Fazlingizni paxtasi ham yoki arzon bo‘ldimu?
Bo‘Imagay hosil, Muqimiy, ma’niye har lafzdin, 
Dona sochqon birla har qishloqi dehqon bo ldimu.
23

---

KEL ERTAROQ
Dilbaro, ta’xir qilmasdin bir on kel ertaroq, 
Muntazir bo‘lmakka yo‘q jism ichra jon, kel ertaroq.
Gar bu oqshom to sahar san birla taskin topmasam, 
Ishq o‘tiga kuydi mag‘zi ustixon, kel ertaroq.
Siynalar afgor hijroning bilan, boz ustig‘a 
Xanjari noz birla qilmay imtihon, kel ertaroq.
Hojat ermas o‘zga shamshir istamak qatlim uchun, 
0 ‘q otarg‘a kipriging abro‘ kamon, kel ertaroq.
Kecha-yu kunduz visoling orzusinda umr o‘tib, 
Fe’l-u atvoringni sog‘indim yomon, kel ertaroq.
0 ‘zgalar nomehribonlig4 birla tashlab ketdilar,