Намоз вақти киргач, таҳорат билан, пок кийим билан, покиза жойда туриб, қиблага юзланамиз ва ният қиламиз. Масалан, «Холис Аллоҳ учун бомдод намозининг икки ракъат фарзини ўқишга ният қилдим» деган мазмунда ният қиламиз. Имомга иқтидо қилган киши «шу имомга иқтидо қилиб» деб ҳам ният қиламиз. Ниятни пичирлаб, тилда ҳам айтиш мумкин, ичида айтиш ҳам мумкин.
Сўнг «Аллоҳу акбар» деб, қўлнинг бармоқларини ўз ҳолида очиқ тутиб, қулоқ баробарида кўтарамиз. Кейин ўнг қўлни чап қўлнинг устига қўйиб, киндик остида боғлаймиз.
«Субҳанакаллоҳумма ва биҳамдика, ва табарокасмука, ва тааъла жаддука ва лаа илааҳа ғойрук».
Маъноси: «Аллоҳим! Сени поклаб ҳамдинг билан ёд этаман. Сенинг номинг табаррукдир, кибриёинг улуғдир, Сендан ўзга илоҳ йўқдир».
Агар имомга иқтидо қилган бўлсак, «сано»дан бошқа нарсани айтмаймиз.
Сўнгра ичимизда «Аъузу биллаҳи минаш шайтонир рожийм. Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм»ни айтамиз.
Аъузу биллаҳи минаш шайтонир рожийм. Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм.
Маъноси: Қувилган шайтон ёмонлигидан Аллоҳнинг паноҳини сўрайман. Роҳман ва Роҳийм Аллоҳнинг номи ила (бошлайман).
Бир ўзимиз ўқиётган бўлсак, Фотиҳа сурасини ўқиймиз. Кейин ичимизда «Омийн» деймиз.
2. Алҳамду лиллааҳи Роббил ъааламийн.
3. Ар-роҳмаанир роҳийм.
4. Маалики явмид-дийн.
5. Иййаака наъбуду ва иййаака настаъийн.
6. Иҳдинас-сироотол мустақийм.
7. Сироотол-лазиина анъамта ъалайҳим ғойрил мағдууби ъалайҳим валад-дооллийн.
Маъно таржимаси:
2. Ҳамд оламларнинг Робби – Аллоҳгадир.
3. У Роҳман ва Роҳиймдир.
4. Жазо-мукофот кунининг эгасидир.
5. Фақат Сенгагина ибодат қиламиз ва фақат Сендангина ёрдам сўраймиз.
6. Бизни тўғри йўлга ҳидоят қилгин.
7. Ўзинг неъмат берганларнинг йўлига: ғазабга қолганларникига ҳам эмас, адашганларникига ҳам эмас.
Суннат, нафл, вожиб намозларнинг ҳар ракъатида, фарз намозларнинг эса биринчи икки ракъатида Фотиҳа сурасидан кейин зам сура, яъни бирор сура ёки узунроқ оят ёки камида учта қисқа оят ўқилади. (Қуйида мисол учун Фалак сураси берилди.)
Do'stlaringiz bilan baham: |
