Намоз вақти киргач, таҳорат билан, пок кийим билан, покиза жойда туриб, қиблага юзланамиз ва ният

---

Намоз вақти киргач, таҳорат билан, 
пок кийим билан, покиза жойда 
туриб, қиблага юзланамиз ва ният 
қиламиз. Масалан, «Холис Аллоҳ 
учун бомдод намозининг икки 
ракъат 
фарзини 
ўқишга 
ният 
қилдим» деган мазмунда ният 
қиламиз. Имомга иқтидо қилган 
киши «шу имомга иқтидо қилиб» 
деб ҳам ният қиламиз. Ниятни 
пичирлаб, тилда ҳам айтиш мумкин, 
ичида айтиш ҳам мумкин.
Сўнг «Аллоҳу акбар» деб, 
қўлнинг бармоқларини ўз 
ҳолида очиқ тутиб, қулоқ 
баробарида кўтарамиз. Кейин 
ўнг қўлни чап қўлнинг устига 
қўйиб, киндик остида 
боғлаймиз.

---

Сўнгра ичимизда «Аъузу биллаҳи минаш шайтонир рожийм. 
Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм»ни айтамиз. 
Аъузу биллаҳи минаш шайтонир рожийм. Бисмиллаҳир 
роҳманир роҳийм.
Маъноси: Қувилган шайтон ёмонлигидан Аллоҳнинг паноҳини 
сўрайман. Роҳман ва Роҳийм Аллоҳнинг номи ила (бошлайман). 
Агар имомга иқтидо қилган бўлсак, «сано»дан бошқа нарсани 
айтмаймиз.
«Субҳанакаллоҳумма ва биҳамдика, 
ва табарокасмука, ва тааъла жаддука 
ва лаа илааҳа ғойрук».
Маъноси: «Аллоҳим! Сени поклаб 
ҳамдинг билан ёд этаман. Сенинг 
номинг табаррукдир, кибриёинг улуғдир, 
Сендан ўзга илоҳ йўқдир». 

---

Бир ўзимиз ўқиётган бўлсак, Фотиҳа сурасини ўқиймиз. Кейин 
ичимизда «Омийн» деймиз. 
2. Алҳамду лиллааҳи Роббил ъааламийн. 
3. Ар-роҳмаанир роҳийм. 
4. Маалики явмид-дийн.