О н а ж о н шеърлар Тошкент — «O‘zbekiston»- 2013 Тўпловчи ва сўзбоши муаллифи

Матназар АБДУЛҲАКИМ


ОНАГИНАМ

Бахт изладим мен дала-даштдан,

Орзуим бол, умидим асал.
Онагинам! Сени алдашдан
Ўалокатни санадим афзал.

Сермаст қилди чаманлар васли,

Қайғурмадим ризқи рўзимни.
Яшадим мен бағишлаб, асли,
Фақат ўзгаларга ўзимни.

Билмам, учдим қанчалаб чақрим,

Гоҳ мағлуб, гоҳ ғолиб келдим мен.
Бол деб меҳрим, асал деб фахрим,
Топганимни олиб келдим мен.

Гуллар ичдим ичгандек қасам,

Лойиқ бўлдим заҳматкаш сафга.
Балки... балки янгилишиб баъзан
Қўниб қўйдим сассиқ алафга.

Ноз бўйлардан уйғониб саҳар

Учмоққа йўқ, эҳтимол, ҳаққим.
Балки, асал деганим заҳар,
Бол деганим, эҳтимол, заққум.

Хуллас, ўзинг биласан, онам,

Сен минг сирдан хабардор ҳакийм.
Хоҳла, мени қабул эт, мана,
Хоҳла, бошим узиб ташлагин.


Шукур ҚУРБОН


ОНАМГА

Менга бутун умрин бахш этиб шундоғ,

«Беш кунлигим қолди», дейдиган онам,
Сизни қандоғ рози қиламан, қандоғ?
Наҳот, «беш кунлик»дир энди имконим?!.
Нима қилоламан бу имкон билан,
Нима қилолмайман, менга аёнмас.
Шуур осмонимда сиз орзу қилган
Юлдузлар порламас, кўнгил қувонмас.
Андижон, дегани бир чарчашлик жой,
Йўлкира ҳам, ахир, бўларди қанча.
Соғинч ёшларингиз тўкдим неча ой,
Неча ой ўртандим фурсат топгунча.
Сиз учун бир муддат яшамай туриб,
Ўғлим учун яшай бошладим, наҳот,
Иссиқ бағрингиздан юлиб-суғуриб,
Олиб кетди мени безовта ҳаёт.
Тиним бермас энди ўлгунимча то,
Совурар ёшлигим, саломатлигим.
Ўйлаб ҳам кўрмабман оламда ҳатто,
Ўатто оналар ҳам омонатлигин.
Маккаи Мадинам, энди куйсангиз,
Ўзингизга куйинг, менга эмас, йўқ,
Менга: қанча узоқ умр кўрсангиз,
Сиздан шунча карам, шунча кўнгил тўқ.
Мен сиздан қарздор кетурман абад,
Фарзандлик — қиёмат қарздорлик-ку, бу.
«Беш кунлик» имконни сарф этмоқ — ният,
«Беш кунлик» имконни яшамоқ — орзу.