﴾Оламнинг ниҳояси (7) Исо алайҳиссаломнинг тушиши (1) ﴿

«Раббим, мен қиз туғдим» ва яна мен назр қилган 
бўлсам, – деди. Кейин бешикда ётган Марям олиниб, 
ибодатхонага қўйилди. 
Обидларнинг барчаси бешикда ётган бу 
гўдакни қарамоғига олишни истаб тортишишди, 
Оллоҳ таоло айтадики: "Ҳолбуки, Сиз улардан 
қайсилари Марямга кафил бўлишини билишлик 
учун қаламларини (қуръа қилиб) ташлаганларида 
уларнинг олдида эмасдингиз".
Улар ихтилоф қилишди ва бир идишда сув 
келтириб, ибодат қилувчилар тўпландилар. 
Тўпланганлар орасида Закариё ҳам бор эди. У 
Марямнинг холасининг эри бўлиб, унинг фарзанди 
йўқ эди. Марям унга қариндош, холаси унинг завжаси 
эди. Закариё уни ўз қарамоғига олишни хоҳлади. 
Обидлар ёғочдан бўлган қаламларини олиб, 
тўпланишдилар-да қалам- ларини сувга ташлашди. 
Кимнинг қалами охирида чўкмасдан сув юзида қолса, 
ўша Марямни кафиллигига оладиган бўлди, 
"Ҳолбуки, Сиз улардан қайсилари Марямга 
кафил бўлишини билишлик учун қаламларини 
(қуръа қилиб) ташлаганларида уларнинг олдида 
эмасдингиз". Шунда Закариёнинг қалами чўкмасдан 

---

7
қолди ва Закариё Марямни бешикдалигидаёқ ўз 
кафиллигига олди.
Закариё Марямни кафиллигига олди, Марям 
солиҳона, тоатда, мункар-у, маъсият нималигини 
билмасдан, солиҳ, обидлар орасида тиловат эшитиб, 
намозни кўриб улғая бошлади. Марям катта бўлиб, 
меҳробда ўтирадиган бўлди, "Ҳар қачон Закариё 
(Марямнинг) олдига ҳужрага кирганида унинг 
ҳузурида бир ризқ-насиба кўрди". Марямнинг 
ҳузурида ёз меваларини қиш фаслида, қиш 
меваларини ёзда кўрганда ажабланиб, «Эй Марям, бу 
нарсалар сенга қаёқдан келди?» — деб сўраганида 
(Марям) 
жавоб 
қилди: 
«Булар