tuynuk, erkinlikka chiqish darchasi unga ham on sh affof devor bo'lib
ko'rinardi. Ona bo'ri chiqib ketgan kezlar u d oim uxlar, uyg'ongach
esa zorlangandek g'ingshib-g'ingshib yotardi.
K unlarning birida u sh affof devor tarafdan kelayotgan g'ayritabiiy
tovushlardan uyg'onib ketdi. Bu g'or og'zida to'xtagan suvsar ekanini
bilm asdi va shu sabab o 'zin in g jasoratidan titrab-qaqshab o'sha yoqdan
kelayotgan hidni iskadi. Bo'ri bolasi faqat bir narsani — tovush notanish
va g'alatiligi, dem ak n o m a ’lum va q o'rqin ch li ekanini tushunardi.
D a rv oq e, m ajhullik va b eg o n a , n o m a ’lum lik q o 'rq u v n in g d oyasi
emasmi?
Bo'ri b olasin in g junlari hurpaydi, am m o o v o z chiqarm adi. Bu
tovushdan keyin hurpayish darkorligini u qanday seza qoldi? Shu
choqqacha bunaqa vaziyatga tushmagan bo'lsa. Z otan, izohlab berish
am rim ahol bo'lgan qo'rquv shu tariqa yuzaga qalqib chiqqandi. A m m o
bunga qo'rquv bilan birga yana bir g'ayrishuuriy istak — yashirinish,
qochish istagi qo'shildi. B o ‘ri bolasini vahima bosdi, lekin u qilt etm ay,
tosh qotdi — o'likdek yotaverdi. U yasiga qaytib kelayotgan on a b o ‘ri
suvsar isini ilg'ab, o ‘kirgancha g'orga otildi va favqulodda m ehribonlik
bilan bolasini yalab-yulqay boshladi. Shundagina, bo'ri bolasi katta
falokatdan qutulganini tushundi.
A m m o uning vujudiga boshqa hayotbaxsh kuchlar ham o 'z ta’sirini
o'tkazayotgandi — u kun sayin o'sib-ulg'ayardi. Sezgi va tabiat qonunlari
undan itoat etishni talab qilar, kuchga to'la b oshlagan vujudi esa
bo'ysunishni istamasdi. Onasiga qo'shilib qo'rquv ham shaffof devordan
nariroq yurishga majbur qilardi, am m o modomiki hayot o'sish-ulg'a-
Do'stlaringiz bilan baham: |
