Orhan pamuk

BİR EV DAHA 
Ayazpaşa'daki apartman katının kapısını açan hizmetçi, Ömer'e 
yemeğe oturmak için beklenildiğini söyledi. Paltosunu aldıktan 
sonra, onu iyi aydınlatılmış bir salona soktu. Ömer daha önceden 
bir kere gördüğü milletvekili Muhtar Bey'le çocukluğunu ha­
tırladığı kızı Nazlı ve milletvekilinin kızkardeşi Cemile Hanım 
ile bayramlaştı. Sonra Muhtar Bey'in tanıttığı öteki konukla, başka 
bir milletvekiliyle selâmlaşarak hazır olan sofraya oturdu. Sofraya 
oturulur oturulmaz, asık suratlı hizmetçi yemeği getirdi ve 
şundan bundan konuşulmaya başlandı. 
Ömer buraya, Cemile Hanım'a, karışık bir miras sorunu 
yüzünden ortaklaşa sahip oldukları Üsküdar'daki bir evin biriken 
kirasını almaya gelmişti. Sabah bu amaçla eve telefon etmiş, 
telefonu açan milletvekili de onu akşam yemeğine beklediklerini 
söylemişti. Ama yemeğe onu çağırmasına rağmen, milletvekili 
onunla fazla ilgilenmiyor, arkadaşıyla son siyasi dedikoduları 
gözden geçiriyordu. Ömer de delikanlının kendisine kalmasından 
hoşnut olan Cemile Hanım'la sohbet ediyordu. Cemile Hanım 
ellisini geçmiş, hiç evlenmemiş, neşeli bir kadındı. Ortak ta­
nıdıkları, akrabaları anmaktan hoşlanıyordu. 
"Alebru Teyzen'ler Çamlıca'ya taşındılar. Sabri Enişten emekli 
oldu. Ne yapıyor, biliyor musun? Eski para koleksiyonu! İlk 
zamanlar eğlence diye başlamış, sonra kendini kaptırmış. Şimdi 
her gün Kapalıçarşı'ya iniyormuş. Erenköy'deki arsasını satmış. 
Çünkü gümüş para alıyor durmadan. Alebru Teyzen çok 

---

üzülüyor, ama ne yapsın? Alebru Teyzen'i sen hatırlıyorsun, 
değil mi?" 
Ömer bir yandan Cemile Teyze'yi dinliyor, bir yandan mil­
letvekillerinin konuşmasına kulak kabartıyor, arada bir de gö­
zünün ucuyla Nazlı'ya bakıyordu: "Hatırlıyorum tabii!" 
"Tabii hatırlayacaksın." Nazlıya döndü Cemile Hanım: 
"Hatırlamazsın ama, sen de bizimleydin, bir yıl baharda Ihlamur'a 
gitmiştik. Kıra eğlenceye, şimdi piknik denen şey... Alebru Teyzen 
Ömer'i çok severdi... Şimdi de sever ya... Tabii sen onu aramazsın. 
Niye aramıyorsun bakayım? Büyükleri ihmal ediyorsunuz. 
Bilseniz onlar sizi gördükleri zaman nasıl sevinirler." 
"Vakit olmuyor ki teyzeciğim!" 
"Vakit olmuyormuş! Ne diyordum?" 
Cemile Hanım zeytinyağlı yemek gelene kadar akrabaları andı, 
milletvekilleri de siyasetten sözettiler. Zeytinyağlı yemek ortaya 
konunca Muhtar Bey Ömer'e döndü: 
"Siz İngiltere'deydiniz, değil mi?" dedi. Sonra dönüp mil­
letvekili arkadaşına baktı. Bakışları, "Gel şu ilginç delikanlıyı 
birlikte inceleyelim!" diyordu. 
"İngiltere'deydiniz! Nasıl oraları?" 
"İyi, efendim!" 
"Çok güzel! Yani siyasi durum? Bu ltalyan-Habeş harbi için 
ne diyorlar?" 
"Ben siyaseti yakından izleyemedim, efendim!" 
"Ah, işte genç kuşak böyle! Benim kız da böyle!" 
"Ben siyaseti yakından izleyebildiğim kadar izliyorum baba!" 
dedi Nazlı. 
"Evet, seni beğeniyorum!" dedi milletvekili. Sonra sözlerini 
unutmak istiyormuş gibi başını salladı. Ömer'e döndü: "Peki 
bizi nasıl görüyorlar orada?"