Orhan pamuk

Omer 
Mektubu bir kere daha okudu. İkinci okuyuşunda, mektubu 
yazarken Ömer'in nasıl olduğunu gözünün önünde canlan­
dırmaya çalıştı. Sonra, "Şimdi ne yapacağım?" diye düşündü. 
Beklediği gibi korkuya kapılmamıştı. Gövdesini arkaya verdi, 
yastığa yaslandı. "Herhalde evleneceğim onunla!" diye mırıldandı. 
Bu düşünceden de korkmayınca, endişelendi. Neden hemen 
bu işin olacağını araştırmaya başladı. 
"Hemen bu işin olacağını anladım, çünkü onu beğeniyordum!" 
diye düşündü. "Taa kurban bayramında bize geldiği gün onu 
beğendiğimi anlamıştım." Ama bunlar çok sıradan, çok kulla­
nılmış düşüncelerdi, kendine yakıştıramadı. "Akıllı, hırslı, girgin, 
yakışıklı..." diye sayıp dökmeye başladı. Bunları teker teker 
düşündükçelıeyecanlandı. Bütün bu niteliklere sahip biri kendini 
beğendiği için gururlandı. Sonra birden: "Babam ne der?" diye 
düşündü. Babası Ömer hakkında hiçbir söz söylememişti. Yalnız 
bir kere Ankara'ya Ömer'in yazdığı bir mektubu aşağı kattan, 
kapının altından o yukarı çıkarmış, zarfı kızma uzatırken yüzüne 
bir gölge düşmüştü. Ya annem sağ olsaydı ne derdi? Annesinin 
kendisine gülümseyeceğini, iyi düşünmesini öğütleyeceğini 
aklından geçirdi. Annesi görücü usulüyle evlenmek zorunda 
154 

---

kalmadığı için onun talihli olduğunu da söylerdi. Babası da böyle 
durumlarda fırsatı kaçırmaz, inkılâpçıları över, sonra Manisa 
Valiliği sırasında yaptıklarını anlatırdı. "Neler düşünüyorum?" 
diye söylendi. Bacaklarını karnına doğru çekerek bir tesbihböceği 
gibi yalakta büzüldü. "Aşk" diye mırıldandı. Bu utanç verici 
kelimeydi, aile içinde söylenmezdi, birisi, bir yabancı söyleyi-
vcrirse işitilmemiş gibi yapılırdı. Ailede herkes birbirini çok 
severdi, ama kelimenin çirkin ve hışırtıyı hatırlatan sesinden 
herkes çekinirdi. Bu ses Nazlı'nın aklına odalarda tek başına 
okunan romanları, bazı filmlerin çabuk bitmesini istediği öpüşme 
sahnelerini ve herkesin küçümsediği bazı kadınları getiriyordu. 
Birden bütün bu utanç verici şeyleri unutarak kelimeyi tekrarladı 
ve şaşırdı. Sonra gözünün önünde düğün canlandı. Manisa 
Postası'nın bu düğüne çok yer vereceğini düşündü. "Ömer'den 
nasıl sözederler?" diye mırıldandı. "Avrupa'da okumuş genç bir 
inşaat mühendisi..." Bu düşündüklerinden utandı. Okuldaki 
arkadaşlarının ne diyeceğini düşündü... "Hoş bir çocukmuş, 
yakışıklı bir mühendis," derlerdi. Onların hepsinin boş kafalı 
olduğuna bir kere daha karar verdi. "Okula da gitmem artık!" 
diye düşündü. "Bütün o boş geçen derslerden, oradaki o bayağı 
havadan hoşlanmıyorum. Peki, ben neden hoşlanıyorum?" diye 
mırıldandı. "Herkes mutlu olsun, herkes iyi olsun, gülsün, akıllı 
olsun! O öyle. Onun bana böyle bir hayat yaşatacağına inanı­
yorum. Bari hemen yazayım da içkiye alışmasın!" Yataktan kalktı. 
Dolabı açıp aynaya bakmak geldi içinden. Bunu neden istediğini 
anlayamadan dolabı açtı, kendini sağlıklı ve neşeli buldu. "Ne 
kadar kolay!" diye düşündü.