Orhan pamuk

"Hep benden kurtulmanın yollarını aradınız! Askeri okula 
da zaten onun için yolladınız!" 
"Asker olmayı, ama sen istiyordun!" 
"Bu da tabii işinize geldi. Benden kurtulmak istiyordunuz. 
Bulduğunuz o paşa kızının yanında ben pek uygunsuz kalı­
yordum, değil mi? Askeri okula sepetleyiverdiniz beni! Durun, 
durun da bir kerecik olsun sözümü bitireyim. Ayda bir Kuleli'den 
Nişantaşı'na geleceğim tutsa yüzünüzü buruşturarak cebime 
üç-beş kuruş koyardınız. Sofranın bir ucuna konan tabağa bir 
yanaşma gibi iliştiğimi düşünürdüm. Sonra yemin ettim de 
adımımı atmadım." 
Cevdet Bey ölü gibi mırıldandı: "Seni hiçbir zaman 
evlâtlarımdan ayrı düşünmedim!" 
"Yalan! Beni niye onlar gibi Galatasaray'a yollamadınız peki 
o zaman? Ben de pekâlâ o kibar beyzadelerin okuluna gidebi­
lirdim! Askeri okula sepetlediniz beni!" 
"Askerlik hakkında böyle düşündüğünü bilmiyordum!" dedi 
Cevdet Bey. 
"Nasıl düşüneyim, peki? Ayak parmaklarım Sarıkamış'ta 
donarken siz burada şeker ticareti yapıyordunuz. Ben Sakarya'da 
az daha ölüyordum. Siz şirketinizi büyütüyordunuz!" Ağlamaklı 
suratını Cevdet Bey'e yaklaştırdı. "Şimdi karşıma şu kadın çıktı. 
Bu benim son kısmetim amca, anlıyor musunuz? Bir daha da 
gelmez başıma böyle şey." 
Cevdet Bey telâşlandığını farketti. Yeğeninin ağzı içki ko­
kuyordu. "Cesaretlenmek için içki içmiş!" diye düşündü. 
"Demek, her şey bir kadına para yedirmek için! Beni gözüne 
kestirmiş!" Ona acıması gerektiğini düşünüyor, ama bunu ya­
pamıyor, hatta belli belirsiz bir tiksinti duyuyordu. Ailesini, 
çocuğunu yüzüstü bırakacağını hiç utanmadan söyleyen birisi 
vardı karşısında. "Rahmetli babam olsa, Allahına dua et!" derdi