Osmon cho‘kib qoldi bu oqshom, Yulduz bo‘lib yog‘ildi bir sas

Osmon cho‘kib qoldi bu oqshom,
Yulduz bo‘lib yog‘ildi bir sas.
Bir mahalla nigohni ko‘rdim:
Yashash kerak, sevish shart emas.

Osmon cho‘kib qoldi bu oqshom,

Yulduz bo‘lib yog‘ildi bir sas.
Bir mahalla nigohni ko‘rdim:
Yashash kerak, sevish shart emas.

Garchi zug‘um qilganlarni yoqtirmadim,

She'r yozdimu bo‘lak ishni qotirmadim.
Tililm turib o‘z tilimda gapirmadim,
Bir eslasam eziladi bag‘ri-dilim,
Ona tilim, kechir meni, ona tilim.

Кўзларингга термулгим келди,

Фарқи йўқдай, сезсанг, сезмасанг.
Қайсар хоҳиш,
Буюк андиша,
Кўнглим аро қиладилар жанг…

Шоир керак бўлди Адабиётга,

Дедик: “Уни тезда топмоғимиз шарт”.
Таяниб тажриба ҳамда саботга,
Шоир яратамиз талантли ва мард!

Совчи дер: — Отахон, берингиз дуо,

Жуда тўғри йигит бўлғуси куёв.
Ота дер: — Тўғрилик яхши-ю, аммо
Бундайлар рўзғорин боқолмайди-ёв.

Минг йилларким, булбул каломи

Ўзгармайди, яхлит ҳамиша.
Аммо шўрлик тўтининг ҳоли
Ўзгаларга тақлид ҳамиша.

Сўз асли Пайғамбар,

У боис балки
Одамзот таниган ўз Худойини.
Эриган темирнинг томчиси каби
Ўртаб юборар у теккан жойини.

Ўзимизнинг гап, деб бошлайди сўзин,

Кўрсаткич бармоғи лабида турар.
Эшикдан бир лаҳза узмайди кўзин,
Кимдир кириб қолса, мавзуни бурар.

Oy fonusin ko‘tardi osmon,

Yulduzchalar bo‘ldi parvona.
Sayr etaylik, kel, birga, jonon,
Ko‘nglim seni istar yagona.
Qancha ilhom kerak, ishq, orzu-tilak
Insonni fazoga uchirmoq uchun.
Qancha bilim kerak, tafakkur kerak
Buni she’r, dostonga ko‘chirmoq uchun.

Aytib bo‘ldim so‘nggi qo‘shiqni,

Jo‘nab ketdi quyosh ham asta.
Alvon ko‘ylak kiygan ufqning
Etagida qoldi guldasta.

To tirikdirki tabiat,

To quyosh sochgayki nur,
Uch egiz bordir tushuncha,
U bu so‘z yondosh bo‘lur:
Yo‘q, halovat istamayman,
Orom bilmas yosh jonim.
To‘lqin urgan ummoncha bor
Yurakdagi tug‘yonim.

Келин эмас қизим дедим

Ортда қолар изим дедим,
Менинг ширин сўзим дедим,
Келинжоним бахтли бўлинг!

Эрта байрам, бош қотган,

Қаерга қочсам экан?
Телеграмни ўчириб,
Индамай ётсаммикан?

Дуосида тинчлик сўрар юртига,

Кўнар хаёт айтган барча шартига.
Гуллар сочинг оёғининг гардига.
Зулматларни ёритгувчи йўлисан,

АЁЛ бу дунёнинг жаннат гулисан.

Ҳаётнинг ҳар қандай шартига кўндинг,
Айт қачон кўксингга тегибди шамол?
"Бола - чақа" дединг, "рўзғор, иш" дединг,
Бир кун ўзинг учун яшагин АЁЛ!

Тонглар эрта отса хам,

Туришга эринардик.
Онажоним тур деса,
Ёстиққа беркинардик.

Нега севмай, эркалаб ўпмай,

Нечун демай уни ҳаётим?
Нега демай кўзимнинг нури,
Сўзлаганда қандим, новвотим?

Иншооллоҳ, бўлса умр вафоси,

Мен халқимнинг суянч тоғи бўлурман.
Нодиранинг қайта келган садоси,
Турк-Туроннинг қўнғироғи бўлурман.
Mening tig‘ tilgan tilim,
Mening kesilgan tilim,
Bahaybat to‘g‘on tushib,
Yo‘li to‘silgan tilim.

Қадим ҳаёт йўлларида

Кўпдир зоти – аёл, бас.
Тўмариснинг қўлларидан
Туғ олмаган аёлмас.

Hayotning rangi yo'q, surga o'xshaydi,

Nay nolasi hazin sirga o'xshaydi.
Qaydadir nay yig'lar, menam yig'layman,
Ikkovning dardimiz birga o'xshaydi.

O'ylagandim, ko'r dunyoning loyiga botdim,

Yo'q loy emas, quyoshiga, oyiga botdim,
O'zim sezdim, g'aribiga botganim yo'q hech,
Men dunyoning kazzobi-yu boyiga botdim.