ligicha istemol qilmang og'zingizni kuydirib qo'yasiz - deyishim
bilan zaldagilar chapak chalib yuborishdi. Yonimdagi hokimning
muovini ham qo'rqib o'tirgan ekan, shekilli, birdan qo'limni siqib
tabriklay boshladi. Chapaklar tingach: - ukajon, yana o'sha savol
bergan yigitga murojaat qildim, o'ta sovitib ham yubormang, tom-
og'ingizni og'ritib qo'yasiz - dedim. Zalda yana chapak chalindi va
ular orasidan kimlardir: “Rahmat, domla!” deyishdi. Shundan so'ng
garchi zaldagilam ing javobidan ко' nglim to'lgan bo'Isa ham, haligi
yigitni mulzamlikdan, hijolatdan chiqarish uchun muomala madaniy-
atini ishga solib Abdulla Oripovning quyidagi she'rini o'qib berdim:
Juda yaxshi deymiz, mana bu narsa.
Go'у о hukm kabi yangrar so'z'uniz.
O'ylab ko'rganmiz-mi hech biror marta,
Xo'sh, kimmiz o'zimiz.
Juda yomon deymiz, mana bu narsa,
Go'у о hukm kabi yangrar so'zimiz.
O'ylab ko'rganmiz—mi hech biror marta,
Xo'sh, kim biz o'zimiz.
Kimgadir yoqamiz, biz o'zimiz ham,
Kimgadir yoqmaymiz biz ham o'zimiz.
95
Shunchalik cliarxpalak ekan, bu—
dunyo,
Demak, nisbiy erur har bir so'zim iz■
- deb gapimni tugatdim.
O' sha yigit kelib, - rahmat domla meni kechiring, deb kechirim ham
so'radi. Agar shu she'rni o'qim asam , o'sha yigitning dilini og'ritgan
bo'lardim. Xayriyatki, bu xijolatdan qutuldim.
Hozirgi yoshlam i “sodda” deb bo'lm aydi. Bugungi fan-texnika
taraqqiyoti yoshlar va o'smirlar ongini ancha charxlab, o'tkirlashtirib
qo'ygan. O'tgan asrning 50-yillaridagi katta-yu kichikni sodda, desa
Do'stlaringiz bilan baham: |
