O’zbekiston Respublikasi Oliy va O’rta maxsus xalq ta’lim vazirligi

Zamonaviy davrda Siyosiy tizim tarifi
XX asrga kelib eng takomillashgan va zamonaviy kishilik birliklari fuqarolik jamiyati, deb atala boshlandi. Shu o'rinda fuqarolik jamiyati to'g'risidagi g'oyalar tarixiga to'xtash maqsadga muvofiq. Fuqarolar jamiyati to'g'risidagi g'oyalar diyorimizda ilk bor eramizdan oldingi VII asrlarda siyosiy voqelik maqsadini himmat va johillik kabi qarama-qarshi kuchlarning kurashi orqali hal etgan zardushtiylikdir. Himmat johillikka qarshi faol kurashishini inson hayotining mazmuni tarzida siyosiy omilga aylantirildi. O'sha zamonlardayoq jamiyatga bir oila tarzida qarash, ijtimoiy munosabatlarni boshqaruvchi siyosiy omil axloq qoidalari negizida hal etish ma'naviy qadriyat hisoblanar edi. «Fuqarolar jamiyati» degan iborani ishlatgan zot Tomas Gobbs (1588-1679) bo'ldi. Jon Lokk (1632-1704) esa fuqarolar jamiyatining davlatdan imtiyozli ekanligini ta'kidlagan. Lui de Monteske (1689-1755) fuqarolik jamiyati zo'rlik va hukmronlikdan qutulish garovi ekanligini ochdi. Immanuil Kant (1724-1804) fuqarolar jamiyatida har bir kishining erkinligi boshqalar erkinligiga monand kelishi bilan ifodalanishini uqtirib, quyidagi prinsiplarni ilgari suradi: 1) Inson sifatida jamiyat a'zolari erkinligi; 2) Fuqaro sifatida ularning tengligi; 3) Fuqaro sifatida har bir jamiyat a'zolarishgag mustaqilligi. Gegel (1770-1831) fuqarolar jamiyatini davlat ichida emas, davlat qatorida talqin etadi. Fuqarolik jamiyati shaxs uchun keng imkoniyatlar yaratib, unda har bir shaxs boshqalar bilan birlashishi yoki boshqalar bilan hamkorlikda faoliyat ko'rsata olishi mumkin. Fuqarolik jamiyati shu tarzda inson ulug'vorligini yuksaklikka ko'taradi. Fuqarolik jamiyatining barqarorligini ta'minlovchi shart-sharoitlar ham borki, ularsiz bu jamiyatning institutlari rivojlanmaydi. Bular jumlasiga jamiyatdagi ijtimoiy qatlamlarning turlicha manfaatlarini ifoda etuvchi rivojlangan ijtimoiy strukturalar mavjud bo'lishi lozimligi kiradi. Qolaversa, jamiyat a'zolarining to'la mustaqilligi bilan faoliyat ko'rsata olish qobiliyati, ularning eng rivojlangan darajadagi, intellektual, ruhiy jihatlardan yuksalishi sodir bo'lishi ham taqozo qilinadi. Ko'rinib turibdiki, demokratik jamiyatning asosini o'z-o'zini boshqarish va jamiyat tashkilotlari o'zaro munosabatlarining majmuasi tashkil qilinadi. Fuqarolik jamiyatida davlat va hukumatning alohida o'z vazifalari, nodavlat va jamoat tashkilotlarining o'z vazifalari ham bo'ladiki, ular bir-birini to'ldirib, yuksak rivojlangan demokratik jamiyatning yashovchanligini ta'minlaydi.
Falsafa, tabiatshunoslik va tibbiyot tarixini Forobiy, Beruniy va Ibn Sinosiz tasavvur qilib bо‘lmaydi. Abu Nasr Forobiy (873-950) – musulmon Sharqida Arastudan keyin «ikkinchi ustoz» unvoniga muyassar bо‘lgan yirik mutafakkir va alloma. Uning qalamiga 160 dan ziyod asar mansub bо‘lib, ular asosan qadimgi yunon olimlari asarlaridagi tabiiy-ilmiy va falsafiy muammolar sharhlash hamda bu sohalarning dolzarb masalalarini tahlil gilishga baqishlangan. Mutafakkir olamni ikki kо‘rinishda: «Vujudu vojib» (olloh) va «vujudi mumkin» (barcha moddiy va ruhiy narsalar) misolida talqin qiladi, barcha narsalar «vujudi vojib» tufayli yashash huquqiga ega bо‘ladi. Ular о‘zaro bir-biri bilan sababiy tarzda boqlanadi. Sababsiz oqibat bо‘lmaganidek, oqibatsiz sabab ham bо‘lmaydi, deydi
Siyosiy tizim tushunchasining paydo bulishi politologiya fani rivojlanishi mantiiqi 6ilan bog‘lik. Politologiya fani, xususan undagi bixevioristik yondashuv natijasida siyosiy faoliyatning alohida ko‘rinishlari, alohida siyosiy institutlar va tashkilotlar faoliyati to‘g‘risida katta hajmda empirik ma’lumotlar to‘plandi. Bu ma’lumotlar siyosatning shakli va mazmuniga doir yetarli tasavvurlarni shakllantirgani holda jamiyatdagi siyosiy o‘zgarishlar, xarakatlar, jarayon haqida keng ko‘lamda fikr yuritishga hali imkom bermas edi. Siyosatni, uni tashkil etgan tarkibiy qismlar o‘zaro aloqadorligi, jarayon sifatida o‘rganish ham amaliy, ham nazariy dolzarb masala bo‘lib qoldi.
Amerikalik sotsiolog olim T.Parsons (1902-1979) o‘zi yaratgan ijtimoiy tizim nazariyasida uning qarashlariga nemis idealizmi M. Veber orqali kuchli ta’sir ko‘rsaganini va u yana o‘ziga zamondosh olimlar Xenderson, Pareto, Shumpeter, Emersonlar yaratgan nazariyalardan foydalanganini ta’kidlab o‘tadi. Uning ta’kidlashicha, Pareto tizim modelini mexanikadan olgan va bu modelni iqtisod va sotsiologiyaga nisbatan qo‘llashga xarakat qilgan. Shu tarzda "ijtimoiy tizim" tushunchasi vujudga keldi. Xenderson, o‘z navbatida, fizik va ximik tizimlar tushunchasini oydinlashtirib berib, "jonli tizimlar" ning o‘ziga xosligi haqida fikr yuritish imkonini berdi. Nihoyat, Emerson organik dunyodagi jonli tizimlar bilan insoniyatning ijtimoiy — madaniy tizimlari o‘rtasida fundamental bog‘liqlik va uzviylik g‘oyasini ilgari suradi. Shu tariqa, Parsons tashqi muhit bilan uzviy aloqadorlikda 6o‘lgan va unga doimo moslashi6 boruvchi ijtimoiy tizim nazariyasini yaratdi.
T.Parsons zamonaviy g‘arb jamiyatini to‘liq obyekti sifatida tanlaydi. Unga ko‘ra, zamonaviy jamiyatni murakkab, ichki bo‘lingan tizim sifatida o‘rganish maqsadga muvofiqdir. Uning tuzilishini to‘rt o‘zgarmas ko‘rsatkich: qadriyatlar (madaniy soha), me’yorlar (ijtimoiy soha), jamoalar (siyosiy soha) va rollar (iqtisodiy soha) asosida tahlil qilish taklif etiladi. Jamiyat yuqoridagi ko‘rsatkichlar amal qiluvchi to‘rt kichik tizimga bo‘linadi. Ular bir kichik tizim o‘ziga xos funksiyalarni bajaradi, ular ayni vaqtda boshqa kichik tizimlar bilan doimiy va chuqur aloqadorlikda, o‘zaro ta’sirda bo‘ladi, hamma kichik tizimlar birligi yaxlit faoliyat tizimini (jamiyatni) tashkil etadi. Natijada jamiyat taraqqiyotini tashqi muhitga uzluksiz moslashishi va nazorat jarayoni tarzida o‘rganish imkoniyati tug‘iladi.
Jamiyatni mustaqil, o‘zaro bog‘liq tarkibiy qismlar birligi sifatida o‘rganish modeli muayyan jamiyatning muammolari, jarayonlari, istiqbollari haqida to‘liq va to‘g‘ri bilimga ega bo‘lish imkonini beradi. Go‘yo yaxshi shifokor inson tanasining faqat kasal a’zosinigina emas, barcha a’zo va ruhiyatni davolagani singari, jamiyatshunoslikda ham jamiyatning holatini o‘rganishda barcha omillar va muhit ta’sirini hisobga olish va xulosalar chiqarish imkonini aynan tizimlar nazariyasi yaratdi.
Parsons g‘oyasining uzviy rivoji tarzida D.Istonning siyosiy tizim nazariyasi yaratildi. Iston yondoshuvi siyosatning jamiyatdagi o‘rnini oydinlashtiradi va undagi ijtimoiy o‘zgarishlar mexanizmini tushuntirib beradi. Siyosat — Insonga kura — nisbatan mustaqil soha bo‘lib, uning asosiy vazifasi — resurslarni taqsimlashdan iborat. D.Iston nazariyasi asosida "talab" — manbalarning taqsimlanishiga doir hokimiyatta qaratilgan norozilik yoki rozilik impulslaridir. "Madad" hokimiyatning faoliyatini qo‘llab — quvvatlovchi impulslar, ularning ko‘payishi — siyosiy tizim kuchayishini, kamayish esa aksincha, zaiflashishini anglatadi. Madadning shakllari
xilma-xil: ular soliqlarni vaxida to‘lash, xarbiy burchni ado etish, qonunlarni xurmat qilish kabilardan iborat. Talab va madad impulslarining haddan tashqari, ortib yoki kamayib ketishi tizim faoliyatiny yomonlashtiradi. Apatiya siyosiy loqaydlik; siyosiy voqea - hodisalarga nisbatan befarqlikni anglatadi. U siyosiy jarayonlarga ta’sir ko‘rsatish imkoni va qobiliyati yo‘qolganida tug‘iladi. Siyosiy qarorlar "kirish" dagi talab, madad va partiyaga siyosiy tizim javobi tarzida vujudga keladi. U qonunlar, imkoniyatlar va maqsadlar haqidagi bayonnomalar shaklida bo‘ladi. qarorlar bajarilishiga oid hokimiyatning xatti- xarakatlari ham belgilab beriladi. Biz tizimli yo‘nalish asoschilarining faqat ikkitasigagina tegishli nazariyalarni juda umumiy tarzda yoritib berdik, xolos. Shuni ta’kidlash lozimki, g‘arb politologiyasida jamiyat siyosiy tizimiga yagona qarash mavjud emas. Uning bir nechta mustaqil nazariyalari bor. Yuqorida sanab o‘tilgan D. Iston tizimli tahlili G. Almond K. Doych siyosiy tizim nazariyasi bilan to‘ldiriladi. Bundan tashqari D. Trumen nazariyasi, G. Pauell va M. Kaplan nazariyalari mavjud v.x. Dastlabki ma’ruzalarimizda ta’kidlaganimizdek, tizimli yondoshuv XX asrning o‘rtalaridan boshlab siyosatni mustaqil, ichki bo‘lingan, lekin doimiy aloqadorlikdagi rivojlanish sohasi sifatida o‘rganuvchi fan yo‘nalishiga asos soldi. Zamonaviy politologiya ko‘p darajada — tizimli politologiyadir. Siyosiy tizim nazariyalarining ko‘p xilligi ular ta’riflarining ham xilma — xilligini keltirib chiqaradi. Ular ba’zan bir — birini inkor etadi. Eng umumiy tarzda jamiyat siyosiy tizimi — siyosatni shakllantirish va amalga oshirish bilan bog‘lik munosabatlar, xarakatlar, tashkilotlar, me’yorlar, kadriyatning umumlashgan ifodasidir. Tushuncha siyosiy faoliyatning barcha turlarini va sohalarini qamrab olish va tahlil qilish imkonini beradi.
Politologlarning aksariyati siyosiy tizim nazariyasining ahamiyatini — ta’kidlab, uni "ijtimoiy va siyosiy tahlilning nihoyatda qimmatli vositasi" deb
baholashadi, ko‘p hollarda uni hatto "muammolarni hal qiluvchi" konsepsiya, deb ham atashadi. Bu bilan ular siyosiy tizim nazariyasining nafaqat nazariy, balki, amaliy ahamiyatini ham ko‘rsatadi.
Jamiyat siyosiy tizimi tushunchasi "barqarorlik", "turg‘unlik", "muvozanat" kabi hodisalarning mohiyatini chuqurroq ochib beradi va ularning rivojlanishidagi u yoki bu bosqichi holatiga to‘g‘ri baho berish, ahvolni tuzatish buyicha oqil, yo‘l — yo‘riqlar ishlab chiqish imkonini beradi.
Ushbu nazariya, shuningdek, davlat, partiyalar, ijro etuvchi hokimiyat, sud organlari, jamoat birlashmalari kabi institutlarni jamiyat siyosiy tizimining tarkibiy qismlari sifatida o‘rganadi, ularning mohiyatini o‘zaro aloqadorlikda va o‘zaro ta’siri jarayonida ochib berish imkonini oshiradi.