Fizik xususiyatlari. Erituvchining qo‘zg‘aluvchanligi katta amaliy ahamiyatga ega bo‘lib, u harorat ta’sirida o‘zgarmasligi kerak. Muzlash harorati -50C dan yuqori bo‘lmasligi lozim.
Tiniqligi. Erituvchi qanchalik tiniq bo‘lsa, undan tayyorlangan eritma ham shunchalik tiniq bo‘ladi. Eritmaning tiniqligi esa dori vositasining sifatini belgilashda katta amaliy ahamiyatga ega.
Qaynash harorati. Erituvchining qaynash harorati +1000C dan yuqori bo‘lgani ma’qul. Bu ulardan tayyorlangan eritmalarni sterillashda ancha qo‘l keladi.
Osmotik bosimi. Dori moddasini to‘qima membranasidan tez va oson, shuningdek to‘laqonli o‘tishi uchun erituvchi yetarli darajada osmotik bosim hosil qila oladigan darajada bo‘lishi kerak.
Qovushqoqligi. Erituvchining qovushqoqligi dori moddasining erishi, eritmani suzish, ampula yoki flakonlarga quyish jarayonlarini sekinlashtiradi. Biroq organizmda dori moddasining so‘rilishini sekinlashtirganligi sababli ularni ta’sirini uzaytiradi.
Eruvchanligi. Bu hususiyati bo‘yicha erituvchilar gidrofil va gidrofobga bo‘linadi. Ko‘p hollarda erituvchilarning aralashmasidan foydalaniladi. Gidrofil erituvchilarga butilenglikol, glitserin, glikofurol, glitseroformal, dimetilatsetamid, solketal, metilatsetamid, propilenglikol, polietilenglikol, izopropil spirti, sulfolanlar; gidrofoblarga esa benzilbenzoat, izopropilmiristat, o‘simlik moylari, benzil spirti, etiloleat va boshqa erituvchilar kiradi.
Do'stlaringiz bilan baham: |
