P 57 “Рисолаи азиза” — “Саботул ожизийн” шарҳи//Тузувчи: Б. Ҳасан/. — Т : А.Қодирий номидаги Халқ мероси нашр., 2000. —256 б

ҲИКОЯТИ ШАЙХ БАСТОМИЙ
Қариғон палласида шайх Бастом 
Ўзидин соате к е п и бир оқшом.
Ҳикоятда келмишки, ҳазрати шайх Абу Язид Бастомий қари- 
ган чоғда бир оқшом ҳушидан кетиб йиқилди. Бир соатлар ётди. 
Ўзига келди эрса, айди асҳоб:
«Нағу бўлдинг мунингдек, эй дурри ноб?»
Бастомий ўзига келгач, муридлари сўрдиларки, бу ҳушсизи- 
ликка сабаб нима?
Деди: «Болиғ бўлур ҳолатда бир роҳ 
Кўзима бир жамила тушди ногоҳ.
Бастомий муридларига айтдики, ёш йигит эканимда йўлда бо- 
рардим. Кўзимга бир кўркам қиз кўринди.
Ёниб боии дигар солдим нигоҳим - 
Чиқиб эрди эсимдин ул гуноҳим.
“Ўша кўркам қизга иккинчи бор айланиб қарадим. Чунки 
унинг кўркам ҳуснига қараб лаззат олишни истадим. Қилган бу
185

---

гуноҳим шу замонгача эсим дан чиққан эд и ” деб давом этди 
шайх.
Эсимга ҳоло тушди ул наззора,
^ 
Юрагим бўлди қўрқиб пора-пора».
“Йигитликда қизни наззора қилиб, гуноҳ қилганим ҳозир хо- 
тиримга тушди. Аллоҳнинг азобидан қўрқиб, юрагим пора-пора 
бўлди. Ҳушдан кетганим шундандир” деди шайх.
Муборак огзидин кўп томди қони,
Ўшал хавф ила охир чиқги жони.
Ул Абу Язид Бастомий ҳазратлари Аллоҳлан қўрқиб — муборак 
оғзидан қонлар томди. Яна кўркам номаҳрам қизга қараган гуно- 
ҳининг қўрқинчидан жони чиқци ва шаҳид бўлди.
Мунингдек йиғласа андоғ неку рой,
Бизингдек рўсийоҳнинг ҳолиға вой.
Шундайин авлиёлар номаҳрамга қарагани учун бу қадар йиғла- 
са, бизнинг каби юзи қораларнинг ҳоли нима кечаркан?! Чунки 
бизлар ҳар куни неча бокира қизларга қарармиз.
Ҳамиша завқимиз айшу кулушга - 
Етушмас эрта қилғон тавба тушга.
Бизнинг бу дунёда завқимиз нафси ҳаволаримиз ва>ўйин-кул- 
гиларимиздадир. Бизда охират фикри йўқцир. Тавба қилсак, эрта 
қилган тавбамизни туш вақги етишмасдан бурун синдириб, зало- 
лат йўлига кирармиз.
Ўтар дунё ишин туттуқ муқадцам,
Гуноҳ, айниқса, кўп - қўрқинчимиз кам.
Биз цунё ишларини Аллоҳ буюрганидан илгари қўйдик. Аллоҳ- 
нинг буюрган амрларига итоат қилмадик. Гуноҳларимиз кўп бўлган 
сайин Алоҳцан қўрқинчимиз кам бўлмоқца.
Хуцованцо, Ўзингсан Олими ғайб,
Мане мискинцадур ҳеч сони йўқ айб.
Эй Худо, яширин ҳолларимизни билгувчи Ўзингсан. Мен мис- 
кин Оллоёр қулингца беҳисоб айблар бордир.
Гуноҳи бениҳоят бандадурман,
Бўлуб шарр манда чун - шармандацурман.
Мен - қулинг Оллоёрнинг гуноҳим чексизцир. Бу дунёда гу- 
ноҳца бўлиб, мана бугун қиёматца уятли бўлиб турибман.
Абас бирла қўлумцин кетса вақгим,
А
1
у
1
ал меҳрин ёшурци абри мақгим.
Ботил амал билан тоату ибоцат вақгини қўлимдан бердим. Амал 
қуёшини қалин булут билан ўратдим. Тоату иоодат қилишга асло 
қўлим тегмаци.
186

---

Жаримам беадад бўлса агар чанд,
Ҳижоби мағфират ёп, эй Худованд!
Эй Худо, гарчи менинг гуноҳим кўп бўлса-да, устимга ёрлақа- 
моқ пардангни ёпиб, афв қилгин. Қиёмат кунида гуноҳли қуллар 
каби қилма мени.
Ювуб раҳмат билан важҳим қорасин,
Насиб эт барча неъматлар сарасин.
Раҳмат сувинг билан юзим қорасини ювгил ва барча неъматла- 
рингнинг тозасини бизга насиб айлагил, эйРаббим.