Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Demet DAĞCI 
8/B Sınıfı
Yeniçeşme İ.Ö.O. – Merkez / NEVŞEHİR 

---

Dünya’yı içinde barındıran kavanoz, 
Seni ilk gördüğümde, işte dedim hayallerimin oyuncak kutusu. O benim olmalı. İçinde 
çeşit çeşit renkler, bebekler, arabalar… Tüm eşyalarımı ona koymalıyım dedim kendi kendime. 
Çocukluğumun en mutlu vakitlerini seninle geçirdim. Çocukluğumun en güzel 
yanlarını, en güzel fırsatlarını seninle yakaladım. Hayatın bir sevgi ve oyun alanı olduğunu 
hissetim. Şeker Kız Candy’den öğrendim mutlu olmayı. Heidi’den öğrendim dostluğu ve 
arkadaşlığı. Dünya çocuklarını, hayvanları senin sayende tanıdım. O anda belirdi gelecekte 
yapmak istediğim meslekler. Bir gün astronot olmak istedim, bir gün doktor. 
Hep içimde hayatı sevmekle ilgili çocukça tebessümler ve amaçlar taşıdım. Sonra biraz 
daha büyüdüm. Gençlik dizilerinde buldum kendimi. Öğrendim arkadaşlık ve sevginin yanına 
çocuksu aşkları da koydum. Kimi zaman bir prense, kimi zaman genç bir doktora aşık oldum. 
Sen sadece benim değil etrafımdaki herkesin yaşamına tanıklık ettin. Seninle büyüdü 
tüm düşünceler. Ağabeyimin ilk heyecanlarını yaşadığı kavanozsun. Haberlerle ve haber 
programlarıyla olgunlaştı o da. Fikirleri üretti seninle, uzak diyarları göz göze gezdiniz. 
Çocukluğunun verdiği masumiyet yerine, uçarılıkla karışık dünyaya karşı tepkilerini ortaya 
koymaya başladı.
Ablam üniversite yıllarında senden aldığı bilgilerle tavrını ortaya koydu. Senden 
gördükleriyle kendi kişiliğini ve amacını edindi. Hayatın en mutlu, en dramatik anlarını 
anlamaya başladı. Artık ablam, yetişkinler gibi mutluluğun ve mutsuzluğun biraz kendine bağıl, 
bir de bütün haberlerini senden aldığı dünya olaylarına bağlı olduğunu fark etti. 
Kendime örnek aldığım olay ve insanların, kendimce yaptığım yorumlarla daha güzel 
olduğunu fark ettim. Senin kuzeyden güneye, doğudan batıya, saatlik dakikalık kısacık anlarda 
bir birey olarak sadece beni değil, içinde benim de olduğum yaşamı nasıl değiştirdiğini her 
geçen gün daha iyi anlıyorum.
Bireyler seni, sen kitleleri yönlendirdin. Kimi zaman mutluluk, kimi zaman acı verdin. 
Sen bizi yansıttın, biz de senden aldıklarımızı. Doğru kullanılmadığında tek gözlü bir canavar 
olsan da biz, suçun sende değil insanlarda olduğunu bildik. Benim çocukluğumun renkli 
oyuncağı, büyüklerimin bilgi kutusu oldun. Benim çocukluk kavanozum…