Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Cansu Gizem ORAK 
7/A Sınıfı 
Mehmet Gedik İ.Ö.O – Odunpazarı - ESKİŞEHİR 

---

Sevgili Televizyonum, 
Nasılsın? Görüşmeyeli epey oldu. Malum devir internet devri. İnsanlar artık senin 
düğmene bile basmıyorlar. Düğmene basmasalar iyi, tozunu bile almıyorlar. Seni üzmek 
istemezdim ama su bir gerçek ki artık seni kanalların insanları olumsuz etkiliyor. İşte bu 
nedenle seni kullanmak istemiyorlar. Sakın benim seninle ilgilenmediğimi aklından bile 
geçirme. Görüşmeyeli epey oldu dediysem, derslerden başımı kaşıyacak vaktim olmuyor da 
ondan dedim ki. Hem ben kim, internet kim? Zaten evde bir bilgisayarım bile yok. Yani bu 
konuda için rahat olsun. Senin de hissettiğin gibi biz seni her gün siliyoruz. Ayrıca sabah-akşam 
karşında seni izliyoruz. Yani değerini biliyoruz. 
Dünyada senin değerini bilmeyen çok insanlar var. Hatta bunlar öyle insanlar ki adını 
bile söylemeye utanıyorlar. Çünkü onlara göre sen çağ dışı kalmışsın. Zaten senin adını 
söyleyen de TV deyip geçiyor. Kardeşim, size televizyon demesi çok mu zamanımızı alıyor da 
TV deyip geçiyorsunuz? Özür dilerim, hata bende. Unutmuşum sizin bilgisayardan vakit 
bulamadığınızı, bilgisayar çağında yaşadığınızı. 
“İnsanoğlu nankördür.” diyorlardı da inanmıyordum. Ama şimdi inanıyorum. Çünkü 
insanoğulları nankör olmasaydılar seni ve kumandanı bir köşeye kaldırmazlardı. Senin yerine 
bilgisayarı koymazlardı. Sanki bilgisayar senden önce vardı. Sen bilgisayarın ağabeyisin. 
Doğrusunu söylemek gerekirse bilgisayar senden daha çok işe yarıyor ama senin yerini 
tutamıyor. Senin ilk çıktığın yıllarda herkes seni övüyordu. “Ne mucize aletmiş bu televizyon,” 
diyorlardı. Ama hiç kimse şimdi öyle demiyor. Seni allandırıp pullandırmıyorlar. Şunu bilmeni 
isterim ki insanlarla aranıza bilgisayar girdi. İnsanlardan bilgisayarı soğutmak da kolay, 
insanoğlu bu, 2-3 sene sonra yeni bir icat yaparlar. Böylece bilgisayarın yerini alır ve insanlar 
bilgisayarı unutur. Sen gönlünü ferah tut. Ama şunu da unutma ki: “Senin yerin apayrı. Sen 
ilksin ve daima ilk kalacaksın. İnsanlarla arana ne girerse girsin onlar seni hiç unutamayacak.” 
Ben seni unutmadım, sen de beni unutma. 
Gamze BEKTAŞ 
8/B Sınıfı
75. Yıl İ.Ö.O - SAMSUN 

---

Dedelerimizin anlattığı masallar vardır ya: 
“Bizim zamanımızda böyle miydi? Biz televizyon bilmezdik. Haber alacaksak radyo 
açar oradan dinlerdik. O zamanlarda radyo pek moda. Karışık dönemlerde ise radyo hiç 
susmaz.” (sevimli, tonton dedeler.) 
O dönemin şartlarında bir radyo var. Türkçesi kirlenmemiş, haber ve iletişim aracı 
olarak kullanılan, evlerin neşesi olan radyo. Şimdilerin televizyonuna ve yayınına bakalım. 
Devlet kanalı dediğimiz kanalda bile düzgün Türkçe kullanılmıyor, toplumu zararlı 
alışkanlıklara itecek davranışlar yayınlanıyor ve daha sayamadıklarım. Kim suçlu? Sanatçımı 
yoksa sanatı doğru kullanamayan vatandaş mı? Haklı veya haksız yargısı yapmak yanlış olur. 
Gerçek olan şu ki, ortada düzeltilmesi gereken kocaman bir yanlış var. 
Nereden nereye... Biraz önce yayında gördüğüm acı olaya ağlarken şimdi toplumun 
haline ağlıyorum. Yazık, çok yazık... İletişim anlayışı o kadar değişti ki, artık insanlar yüz yüze 
bakmıyorlar bile. Tek o mu? “Gençlerin sigaraya başlama yaşı düştü, Türkçe kirleniyor, iletişim 
azalıyor.” Bunlardan yakınan biz değil miyiz? Öyleyse neden hala televizyonu doğru 
kullanmayı öğrenemedik de, olumsuz olan her davranışı kendimize aldık? İyi ki görmüyorsun 
arkadaşım şimdiki toplumu. Acınacak haldeyiz. Yazık, çok yazık...