Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

Büşra SOYLU 
6/A Sınıfı
Yavuz Selim İ.Ö.O - OSMANİYE 
TELEVİZYONA MEKTUP 
Renkli arkadaş, 

---

Sen değil miydin, soğuk kış gecelerinde evde oturup soba üzerinde kestane patlatıp 
yüzüne baktığımız, bacadan dumanla yükselip gecenin karanlığına karışan kahkahalarımızın 
sebebi? Evet, bunları yapan bize bilgi veren sendin. 
Radyo ve telefonların kıskandığı rengarenk gözleri olan arkadaş! 
Bazen üzücü olayları, bazen ise sevinçli programları seyretmedik mi sende? O masum 
ve şaşkın bakışlarımız arasında evimize sızıp bir parça oldun. Şimdi ise insanların seni terk 
etme kaygısıyla tutuştu eteklerin. 
Kimisi sana “aptal” kimisi ise “sihirli” kutu der. Ben sana renkli gözleri olan arkadaş 
demeyi tercih ediyorum. Çünkü seni kullanmasını bilene göre “sihirli”, bilmeyene göre ise 
“aptal” kutusun. Benim için haberlerin alındığı bir araçsın. Herkesin bir görevi vardır. Senin 
görevin olayları bize görüntülü olarak bildirmektir. Fakat insanlar senin gözlerindeki şarkıları 
dinleyip, seninle muhabbet ediyorlar. Böyle olunca diğer arkadaşlarının her geçen gün değeri 
azalıyor. İnsanlar kendi arasında iletişim kuramıyor. Evet, bize birçok konuda yardım 
ediyorsun; ancak kötü alışkanlıklarının olduğunu da gizleyemeyiz. Bunların başında: En önemli 
sanat olarak bilinen “beyaz perde; yani sinemanın değerini kaybetmesidir. Binlerce insanın 
ekmek kazanabildiği ve emek verdiği bu güzel değeri, sen kendi ihtişamınla yok ettin. Bu hem 
ihanet hem de bencilliktir. Bir dakika gözlerimi ovuşturuyorum. Biraz ağrıyor. Nedeni; 
zamanında annemi dinlemeyip seni çok seyretmemdir. İşte hayatıma verdiğin bir zarar daha: 
Geçen gün arkadaşım ödevini yapmadığını söyledi. Bahane olarak da “vaktim yoktu” dedi. 
Fakat gerçeği söyleyince çok üzüldüm. Bütün gece sana bakmış ödevini yapmamış. Ayrıca bu 
konuda öğretmene yalan söyleyeceğini de itiraf etti. 
Daha geçen gün deprem olduğunu ilk senden öğrenmiştim. Lakin ne yaparsam yapayım 
kötü yanların daha ağır basıyor. 
Bunları hepsini sana söylüyorum. Eminim içinden “yalnızca ben mi suçluyum?” 
diyorsundur. Tabi ki tek günahkar sen değilsin. Asıl suç sendeki ışığı karartıp, hiç olmayacak 
şeyler bırakan insanlarındır. Umarım çok geç olmadan hem kendini hem de senin kalbini 
temizlerler. Dikkat ettin mi bilmiyorum. Yukarıda yazdıklarımın arasında sana hiç, o insanların 
taktığı isimle hitap etmedim. Bu kelimeyle sana hiç hitap etmeyeceğim. Çünkü sen her zaman 
benim renkli gözleri olan arkadaşımsın.