Radyo ve televizyon üst kurulu çocuklardan Televizyona Mektup

 
 
 
 
 
 
 
 
Şeyma SÜKUT 
8/C Sınıfı
Cumhuriyet İ.Ö.O.- ERZİNCAN 
III. Kategori Mansiyon İkincisi 
 
 

---

Sevgili Sihirli Kutu, 
Her ne kadar beni tanımasan da, gözünü açtığı ilk günden beri senin ekranına bakarak 
büyüyen neslin, milyonlarca üyesinden biriyim ben. Boş zamanlarımda veya bilgilenmek 
istediğimde hep ilk adresim oldun. Hatta bazen öyle etkiledin ki beni, resmen yapıştım ekranına. 
Kapatma tuşuna basmak gerçekten acı verici oldu. Benim için iyi mi kötü mü olduğunu 
anlayamadım hiçbir zaman. Duygularımı da bu mektubumda seninle paylaşmak istedim. 
Seni uzun yıllardan beri tanısam da yıllar geçtikçe hakkındaki düşüncelerim değişti. 
Henüz daha küçücük bir bebekken, parlak renklerine bayıldığım ve içinde bir sürü insanın 
bulunduğunu zannettiğim bir kutuydun. Benim için büyüleyici bir haldeydin. Yayınladığın 
programlar kimin umrundaydı ki? Senin görevin sadece benim sana ilgi duymamı sağlamak ve 
beni eğlendirmekti. Bunu da en güzel şekilde yerine getirdiğin için teşekkür ederim. Aradan 
biraz zaman geçince işler değişti. Artık okuma yazmayı biliyor ve karşımdaki insanları 
anlayabiliyordum. Halâ küçücük bir çocuktum ama senin asıl var oluş nedenini anlayacak 
seviyedeydim. Çizgi film adı verilen yayınlarını izliyordum devamlı olarak. İzlerken mutlu 
hissediyorum kendimi. Belki kendi hayatımda yapamadığım şeyleri, o karakterlerde 
görüyordum. Koşmam, oynamam, zıplamam ve yaramazlık yapmam gereken zamanı, senin o 
çizgi filmlerindeki karakterleri izleyerek geçirdim. Beni mutlu ediyordun çünkü hiç 
yorulmadan eğlendiğimi zannediyordum saatlerce karşında oturarak. Aradan biraz daha zaman 
geçince artık kafamdaki şeyler biçimlenmeye başlamıştı. Artık diziler, filmler ve değişik 
kişilerin sunduğu programlar vardı benim için. Bunları izleyerek kendimi büyük gibi 
hissediyordum belki de. 
Okulumun benim için önem kazanmaya başladığı o yılları, her hafta kaçırmadan 
izlediğim dizilerle harcadım. Zaman zaman güldüm, zaman zamansa hüzünlendim. Senin o 
dizilerini, filmlerini izleyeceğim diye kendi hayatımın, yaşanması gereken bir film olduğunu 
unuttum. Başrolünü benim oynadığım bu hayatı doya doya yaşamaktansa, senin içindeki o sahte 
kahramanlarla yaşamaya çalıştım mutlulukları ve acıları. Spor yapmam gereken zamanı, büyük 
bir tutkuyla senin spor programlarını izleyerek harcadım. Toprağa dokunup yağmurun altında 
ıslanıp ağaçlara tırmanacağıma, uzun uzun senin o belgesellerini izledim. Belki içimdeki 
cevherle haber olacağım yerde, senin haberlerini izleyerek ya üzüldüm ya sevindim. Bana 
yararın mı dokunuyor zararın mı bilmem ama bu çağımı da sana bağlı kalarak geçirdim. Beni 
çok da kötü etkilemedin ama çok oyaladın be sihirli kutu. 
Gel zaman git zaman şimdiki hâlimi aldım ve artık kendimi büyük biri olarak 
görüyorum. Sen de dünyayı bir kumandayla bana ulaştıran bir araç oldun. Sadece zaman 
geçirmek için kullandığım bir araç değil, bilinçli bir şekilde kullandığım bir araçsın artık. Çok 

---

daha önemli bir yere sahipsin benim için çünkü senin ne kadar yararlı olduğunu yeni anlıyorum. 
Gerekli gereksiz her diziyi izlemeyince, filmlerde seçici olup kalitelilerini büyük bir zevkle 
izleyince bunların benim için olumlu olduğunu anlayabiliyorum. Çok sevdiğim spor 
programlarını ve belgeselleri izlemeyi de artık abartmıyorum. Benim için önemli olan 
kısımlarını izledikten sonra seni kapatmasını biliyorum. Bilinçli kullanıldığın zamanlar ne 
kadar işe yaradığını şimdi daha iyi anlayabiliyorum. Bazen bizleri kendine o kadar sıkı 
bağlıyorsun ki senden uzaklaşmak elde olmuyor, işte böyle zamanlarda çok can sıkıcı 
oluyorsun. Belki suç bizde, dilin olsa “Beni yanlış kullanıyorsunuz, doğru kullansanız dünyanın 
en yararlı aletiyim.” diyeceksin ama sende de bizi kandırıp, kendine çekmenin yolarını çok çok 
iyi biliyorsun. Bu bağımlılık yapma huyundan vazgeçmediğin sürece de bize zarar vermeyi 
sürdüreceksin ne yazık ki. 
Sevgili sihirli kutu, her ne kadar beni sosyal hayattan kopardıysan da, çocukluğumun en 
güzel geçebilecek günlerini senin karşında boş boş geçirmemi sağladıysan da, beni her zaman 
sıkıntıdan kurtarmayı başardın. Hayatı ve insanları öğrenmeme yardımcı oldun. Değişik insan 
tiplerini görmemi sağladın. İyiyle kötüyü ayırt edebildim sayende. Bilgilerimi tazelememi ve 
gidip görmemin mümkün olmadığı yerleri görmemi sağladın. Bu yüzden sana sonsuz teşekkür 
borçluyum. Seni eleştirmek hiç de kolay değil, çünkü seni eleştiren herkes aradan biraz zaman 
geçtikten sonra koltuğuna oturup yeniden seni izliyor. Çünkü herkes biliyor ki “Ne seninle ne 
sensiz...”