Samarqand davlat chet tillar instituti roman-german tillari fakulteti


Kataloniya, Andalusiya, Galisiya shevalarini tasniflash


Download 102.1 Kb.
bet4/4
Sana18.06.2020
Hajmi102.1 Kb.
#120030
1   2   3   4
Bog'liq
Baratova Shahnoza diplom ishi 100620113629


3.2. Kataloniya, Andalusiya, Galisiya shevalarini tasniflash.

Qarangki, dunyo xalqlari tarixni, ayniqsa, XX asrdagi hayotni kuzata turib, ularning o’zi milliy mustaqilligi uchun kurashni o’z ona tiliga adabiy til maqomini berishdan boshlaganini ko’rib barcha tarixiy holatlar va ijtimoiy fanlarning naqadar uzviy bog’liq ekanligini ko’rib tilshunoslikni ham bevosita tarix va geografiya fani bilan aloqador jihatlari ko’z o’ngimizdan o’ta boshlaydi.

Kataloniya shevalari Kastiliya shevasidan keying o’rinda turadigan ispan dialektlari qatorida turadi bu esa o’z navbatida tasniflash borasida qiyinchilik to’g’dirmaydi chunki yuqorida Kastiliya va Kataloniya shevalarini ko’rib chiqdik, endi esa BMI imda asosiy ko’zlagan maqsadim shu ediki, ispan tiliga bo’lgan qiziqishim sababli bu ishimda shevalarga oid lug’atlarni hm tasniflab chiqib bundan tahqari shunda lug’atlarni misol qilib keltirish edi, hozirgi jadvalda ushbu ilmiy maqsadimning qisqacha ko’rinishi bilan tanishtirib o’taman: kataloniya shevasidan o’zlashgan dialektlar va ularning lug’atlarini keltirib o’taman.

Izquerda(esquerda)- chap

Ezkerra(ezkera)-chap

Ezcurdo(ezcurdo)-chap

Zurdo(surdo)-chap, (hozirgi zamonaviy lug’atda qattiq)

Ushbu so’zlar vasco so’zlaridan ham olingan bo’lib, katalan va kastiliya shevalarida uchraydi.

Siniestra(sinistra)-vahimali

Aquelarre(akelare)-

Cama(kama)-yotoq joy

Perro(pero)-it,

Can(kan)-it, qilmoq

Bilos(bilos)-aldov

Contrebia(kontrebiya)-kontrabanik.

Ushbu so’zlarning kelib chiqish tartibini va bu so’zlarning qanday tartibda paydo bo’lganini quyidagi jadval asosida tanishamiz.

Las lenguas indoeuropeas-protoindoeuropeo(hind-yevropa tillari)-bir-biriga ulanish jadvali.

German tillari tarkibi: aleman,holandes,ingles,sueco,noruego,danes,islandes;

Seltikas tillari tarkibi: irlandes,gales,Breton,galo,celtibero;

Italyan tillari tarkibi: osco, umbro,latin;

Balto-eslavicas tillari: lituano, leton,ruso,checo,polaco,bulgaro,serbio/croata;

Greg tillari: greg tillari;

Alban tillari: alvar dialektlari, alban tillari;

Hind-iron tillari tarkibi: hind-urdu,bengal, forsiy (persa)-tojik; Roman tillari tarkibiportugal,ispan,katalyan,oksitano,fransuz,italyan,sordo,rumin,romans,dalmata tillari, bular tarkibida dialektlar asosan qadimgi ispan tili,katalyan tili hamda romanslar olingan. Ushbu tillarning ko’p guruhi hozirda yuqolib ketgan ammo dialektlari qolgan. Yevropa tillari ushbu guruhlar tarkibini tashkil etadi lekin hozirda bu guuhlar ixchamlashib bizga roman va german tarkibida ajratilib o’rgatiladi. Bular tarkibida asosan ingliz, fransuz, nemis, italyan va ispan tillari mavjud. Shu o’rinda alohida ta’kidlab o’tish kerakki, bu guruh tillarida dialektlar aralash tarzda qo’llanaverilgan natijada barcha yevropa tarkibi tillari dialektlari guruh tarkibida qo’llanaverilgan, shuning uchun bu so’zlar tarjima qilish darajasi oson bo’lgan va hozirda bu so’zlar yevropa tillar o’rtasida foydalanilmoqda. Quyidagi guruhlar tarkibida arab mozarab ya’ni arabistik guruhiga quyidagi lahjalarni kiritish mumkin, quyidagi guruh orqali yana bir marta ko’rib o’tamiz.

Gallegio-portugal guruhiga leones ya’ni qirollik tili hozirda leon tillari hisoblanadi., burgos-castellano ya’ni burgo-kastiliyan, vascuance ya’ni vaska dialektlari, aragones ya’ni aragon dialektlari, catalan ya’ni katalon shevasi hisoblanadi. Hozir qadimgi tillar dialektlarini tasniflab chiqamiz.

Geografik jihatdan Peninsiula Iberika tilshunosligi Rim Imperiyasi bilan bitta tarkib tizimida jipslashgan. Keyinchalik lotin tilining kelib chiqishi boshlanadi, to’g’ri, lotin tilining kelib chiqishi ancha oldingi yillarga borib taqalsada, lekin til so’zlari o’zagi bir xil bo’lsada, tillar o’zviy bog’liqlik asosida tuziladi. Hozirgi vaqtda, Fransiya,Italiya va Ispaniya davlatlari dialektal jihatdan davomli va bir guruh shevalari tarkibida hisoblanadi. Lotin tili dialektlari roman tillari tarkibining ichida eng ko’p tarqalgani hisoblanib,bir muddat arab tili bir kirib kelgandan so’ng, dialektlar aralashib ketgan ammo barcha tillar uzviy bog’liq.

Gallegiyo va Portugal tillari dialektlari asosan kastiliya va katalan dialektlaridan tashkil topgan. Ispaniya dialektlari ichida eng ko’p tarqalgani va zamonaviy dialektlar bu kastiliya va katalan shevalari hisoblanadi. Quyidagi tillar guruhi tarkibida til dialektlarini tasniflab chiqamiz:

Gallego tarkibida Galisiya-Kastiliyan dialektlari mavjud, Asturian-Leones tarkibida vasko dialektlari mavjud bo’lib, shuni alohida ta’kidlab o’tish kerakki, katalan dialekti ispan tilining rasmiy tilidan oldin adabiy til maqomiga ega bo’lgan.

Vaska tili dialektlariga Vaska Provensiaysi tili dialektlari kiritilgan bo’lib, o’sha vaqtda vasko rasmiy tili ham qabul qilingan.

Katalan tili dialektlari Kataloniya va Kastiliya dialektlari kiritilgan bo’lib, bunda ham kastiliyan rasmiy tili tarkibidan hozirgi ispan adabiy tilining bir qancha dialektlari mavjud. Ushbu tarkib jihatdan barcha dialektlar hozirda ispan dialektlari mavjud. Tillarning barcha tasnifiy tuzilishi, albatta, Grammatik qurilish bilan amalga oshiriladi, ularni tahlil qilishda keying rejaga asosan amalga oshiramiz. Xulosa o’rnida aytish joizki, barcha tillarning asosiy bo’g’ini bu leksik va fonetik tahlil hisoblanadi.



3.3. Ispan tili dialektlari hamda ularning leksik, fonetik, morfologik va sintaktik tahlil-tasniflari.

Dialektlar va shevalarni tahlil qilish usullari haqida so’z yuritilar ekan,boshida aytib o’tganimdek, barcha tahlillarni grammatik mavzular va tahlillari orqali amalga oshiramiz. Grammatikaning asosini fonetika, leksikologiya, morfologiya va sintaktik so’z birikmalari ya’ni aloqalari hisoblanadi va biz ushbu BMI da ko’zda tutilgandek, dialektlarning tahlil-tasniflarini yuqorida keltirib o’tgan so’zlarimiz orqali tahlil qilib o’tamiz. Kastiliya va Kataloniya dialektlarini yuqorida eng qadimgi dialektlar deb yuritgan edik, bilamizki, fonetika bu tovush tizimlarini o’rganadigan va ularning tasniflarini bizga to’liq o’rgatadigan bo’lim hisoblanadi. Ular asosan, so’zlarda nechta tovush mavjudligi, so’z bo’g’inlari, so’z urg’ulari va so’zlarning qaysi yozuv asosida yozilganligi tahlil etadi, bular o’z o’rnida grafika, orfoepiya kabi bo’limlarni o’z ichiga oladi. Leksik tahlil etish tilde mavjud bo’lgan barcha so’zlar va iboralar yig’indisini o’z ichiga olib til kursining leksikologiyasini o’rganadigan bo’lim hisoblanadi. Leksikologiya ham o’z ichiga quyidagi bo’limlarni oladi va ular quyidagilar: semasiologiya,etimologiya,leksikografiya ( bunda, leksikografiyaning vazifasi tildagi so’zlarni yozma ravishda va iboralarning umumiy ma’nolarini tushuntirishdan iborat hisoblanadi) ,bir ma’noli va ko’p ma’noli so’zlar kabi bo’limlarni o’z ichiga oladi, morfologiya esa so’z turkumlari va ularning atash ma’nolrini, qo’shimchalar qo’shilishi natijada so’z turkumlarining o’zgarish tarkibini o’rganadi va tahlil qilinadi. Sintaktik usul esa ushbu yig’indilarning umumiy bitta qilib, umumiy yig’indi asosida tahlil qilish qoidalarini va gap tartibini o’rgatadigan bo’lim hisoblanadi. Kastiliya va Kataloniya tili dialektlarini tasniflab o’tamiz, biz bilamizki, har bir til dialketlarining eng rivojlangan holati mavjud bo’lib, hattoki, dialektlarning ham eng urfga kirgan vaqti bilan eskirgan yoki yangi lahja ekanligini bilish mumkin. O’rta asrlarda, kastiliya dialektida mavjud bo’lgan “haches” so’zini fonetik, leksik, morfologik va sintaktik tahlil qilib o’tamiz, “Haches”- o’rta asrlardagi Kastiliya shevasiga taalluqli bo’lib, hozirda ispan adabiy tilida ham ishlatiladi va hacer qila olmoq fe’li hizoblanib, hozirgi ispan tilida ham fonetik jihatdan o’zgarishga uchragan, ya’ni h harfi deyarli talaffuz qilinmaydi, to’g’ri, h harfi alifboda h [ache] bilan berilgan bo’lsada bu harf deyarli talaffuz qilinmaydi, ammo dialektda uchragan “haches” so’zida h harfi deyarli talaffuz qilinadi. Fonetik jihatdan “haches” so’zida beshta harf mavjud bo’lib, ularning ikkitasi unli va uchtasi undosh hisoblanadi. Morfologik yozuv asosida yozilgan, ushbu so’zni tahlil qilishimizda ispan tili rasmiy tilining grammatik qoidalari asosida tahlil qilamiz. Ispan tilida ham fonetik jihatdan yozuvlar fonetik va morfologik yozuv asosid tasniflaymiz. Portlovchi va shovqinli undoshlar ham ispan tilida mavjud bo’lib faqat portlovchilar va shovqinlilar nomlari bilan farqlanadi. Bo’g’inlar tarkibi ikkita va urg’u ham unli tovushlarga tushadi. Bu yerda esa urg’u birinchi bo’g’inga tushmoqda chunki ispan tilida bo’g’inlar oxirgi tovushdan boshlanib ajratiladi. Shu o’rinda aytish joizki, bunday misollarga ko’plab so’zlarni misol qilib ko’rsatib o’tish mumkin. Leksik jihatdan esa “haches” so’zi kelib chiqish etimologik jihatdan, kastiliya lahjasiga va til jihatdan kastiliya tilidan kelib chiqqan,omonimlik xususiyatiga ega, ko’p ma’noli so’zlar guruhiga ham kiradi, chunki, bu so’z otlashganda ko’p ma’noli so’zlar guruhiga kiradi. Morfologik jihatdan bu so’z ya’ni “haches” so’zi ot so’z turkumiga mansub bo’lgan ammo endilikda fe’l so’z turkumiga kiritilgan. Sintaktik jihatdan esa gapda otlashgan vaqtda ega, fe’l shakli vazifazini bajarsa, kesim va birikmalar bilan ham aloqaga kirisha oladi, hozirgi gapda buni yaqqol isbotini ko’rish mumkin, bundan tashqari dialektlardan olingan ko’plab so’zlar mavjud bo’lib, bularga “ harina”, “hilo”, “haba” kabi misollarni ko’plab keltirishimiz mumkin, ammo buyerda “harina” so’zida h harfi talaffuz qilinadi va shunday yozladi, bu morfoligik yozuv asosida yozilgan hisoblanib, hozirda ispan adabiy tilida ham qo’llanadi, biroq lahja jihatdan ushbu so’z Amerika dialektlarida talaffuzuz qilinadi ammo ispan tilida deyarli talaffuz qilinmaydi.

Lingvistika- talaffuz, grammatika va so’z birikmasi bilan ajralib turadigan tilning hududiy yoki ijtimoiy xilma-xillikka ega hisoblanadi. Lingvistik atamalar ko’pincha tilning standart turlaridan farq qiluvchi nutq usulini ifodalash uchun ishlatiladi, shunga qaramay, deyvid Kristal quyida aytganidek: “ Har bir kishi dialekt bilan gaplashadi”. Lingvistik ishlarni o’rganish dialektologiya deb nomlansa, bu odatda ijtimoiy tilshunoslikning pastki maydoni deb qaraladi.roman tillarining hududi uchga ajratiladi: biinchisi “Eski Romaniya” –Yevropaning Rim imperiyasi tarkibiga kirgan va romancha nutqni saqlab 1olgan qismi, roman tillarining shakllanish markazi hisoblanadi, ikkinchisi “Yangi Romaniya”- XVI-XVIII asrlarda mustamlakachilik harakatlari natijasida yevropadan tashqarida Roman tillarida so’z3ashuvchi aholi paydo bo’lgan hududlar, uchinchisi esa mustamlakachilik siyosati natijasida Roman tillari mahalliy tillar bilan birga rsmiy tilga aylangan mamlakatlar hisoblanadi. Roman tillari lotin alifbosidan foydalanadi. Bolqonroman tillarida yozuv kirillitsa asosida shakllangan. 1860-yildan keyin rumin tili, 1989- yildan moldavan tili alifbosiga o’tgan. Lotin tilida bo’lmagan tovushlarni ifodalash uchun turli xil birikmalari, diakritik belgilar joriy etilgan.



III bob yuzasidan xulosalar

Xulosa o’rnida ta’kidlab o’tishim kerakki, jonli lotin tili asosida shakllangan ispan dialektlari va standart tili ko’p tarmoqli hisoblanadi. Lug’at tarkibida ham ko’plab uchraydigan ispan dialektlari hozirda eng ko’p rivojlangan tarafi bu fonetik jihatdan hisoblanib, ispan adabiy tiliga kastil dialekti asos qilib olingan. Shuning uchun ispan tili XV aasrgacha “kastil tili” deb ham atalganligini ko’rib chiqdik. Ispan tiliga oid dastlabki yozuv namunalari esa X-XI asrlarga oid rasmiy hujjatlarda uchraydi. ispan tili tovush qurilishi uchun 5 unli, diftong va triftonglar mavjud. Urg’uning o’rni qat’iy emas, ot va sifat turlanmaydi, jins va son kategoriyalari, artiklning 3 turi ( aniq, noaniq va nol ) mavjud. Faqat kishilik olmoshlarigina turlanadi. Gapda so’zlar tartibi nisbatan erkin. Yozuvi lotin alifbosi asosida yiziladi.

Ispan tili dialektlarini tahlil qilar ekanmiz bu tilning naqadar keng ko’lamli ekanligini ko’rish mumkin, uning grammatik ma’nolari,dialectal bazalarini ko’rib bu tilning hali ishlanmagan bo’limlari ko’p ekanligini kuzatdim. Shu institutda ta’lim berayotgan professor o’qituvchilarning berayotgan bilimlari orqali biz bu tilning keng ma’noli tasnifga ega ekanligini ko’rish mumkin.

BMIimda shunday ma’lumotlarga ega bo’ldimki, insonning o’z ona tilisi orqali ko’pgina so’zlarni faqatgina inson o’z tilida ifoda etar ekan, ammo yana shunday qiziq taktlarga ega bo’ldimki barcha ona tillardan keyin turadigan bu til-ispan tili ekanligini isbotlangan haqiqat ekan, chunki bu tilning unlilar va undoshlar moslashuvi va muloyimlik bilan talaffuz qilinishi barcha yevropa tillaridan ajralib turishini anglash qiyin emas. Tilning murakkab tuzilishi mavjudligini nafaqat tilshunos olimlar balki talabalar ham til haqida bilimlarga ega bo’lgan sari tushunib, anglab boraveradi. Qisqa fikr o’rnida ta’kidlab o’tmoqchimanki, har qanday talaba o’z ustidaishlar ekan, aynan ispan tili xususida gap ketayotgan vaqtda ta’kidlab aytmoqchimannki, ispan tilining hali o’rganadigan yo’nalishlari ko’p, ilmiy ishlar olib boriladigan tipik jihatlari, qo’l o’rilmagan fan xulosalari bisyor. Bizning oliygohimiz o’qituvchilari tomonidan ko’plab ilmiy ishlar olib borilgan bo’lib, ko’plab ispan tili o’rganuvchilar uchun qo’llanmadir.


BITIRUV MALAKAVIY ISHNING YAKUNIY XULOSASI

Xulosam yakunida o’zimning ushbu BMI dan chiqargan xulosalarim, olgan ma’lumotlarim, tayangan adabiyotlarimdan o’zlashtirgan bilimlarim asosida asosiy to’xtamga kelganim asosida fikrlarimni bayon etmoqchiman.

Biz o’rgangan til ya’ni, ispan tilini ilmiy jihatdan muzokara etar ekanmiz quyidagi raqamlarga e’tiborizni qaratmoqchiman. Ispan tili shunday tilki, ispanlarning soni Ispaniyada 500 million, 21 mamlakatning rasmiy yoki yarim rasmiy tili hisoblangan. Ushbu raqamlarga qo’shimcha ravishda, 40 ta mamlakatlarda tarqalgan 90 million o’quvchi bilan ingliz tilidan keyin dunyodagi eng ko’p o’rganilgan tildir. Ispan tilini keyinchalik mukammal qilish zaruratiga aylanganligi aynan haqiqatdir.

Misol uchun, deyarli barcha oliy o’quv yurtlari bu mashhur lotin tilini birinchi yoki ikkinchi til maktablari sifatida taqdim etishlari ham fikrimiz dalilidir. Bu hodisalardan tasshqari, Janubiy Amerika va ko’plab mamlakatlar tomonidan ispan tili qo’llab-quvvatlanmoqda. Fransuz sifatida ispan tili va boshqa lotin tillarini o’rganish juda oddiy bo’lib ko’rinadi va tez-tez o’rganishda imkoniyatlarni ochmoqda. Sizning qilishingiz kerak bo’ladigan asosiy ish bu tilning yanada ochilmagan qirralarini shakllantirish deya ta’kidlashadi, tilshunos olimlar yana shuni ham ta’kidlashadiki, ispan tilining grammatik qurilishi jumladan, alifbo, talaffuz, matn terish, fe’llar, jumlalar va iboralar, audio darslar va video kabi ko’plab kurslarga bepul va bepul kurslar infersiyasini ishlatish juda oson, bundan tashqari, “Ispaniya tarixi”dan “ispaniya sporti”ga qadar bo’lgan maqolalarni o’zida mujassam etgan sayyohlik va madaniyatga oid kichik bo’lim ham mavjud bo’lib, bunda tasvirga qarab, holat jarayonlariga qarab ispan tili o’rganiladi, ispan tili bilan yana portugal tilini ham so’zimga qo’shimcha qilmoqchiman,ispan tiliga o’xshash tillar mavjud bo’lib, portugal tilini o’rgangan o’rganuvchilar ispan tilini osonlikcha tushunishlari mumkinligini ko’rish mumkin, ammo ispan tilida so’zlashadiganlar portugal tilini juda oson tushinishlari mumkin emas.



Xulosa o’rnida aytib o’tish joizki, dialektlardagi farqlar grammatikada ham, lug’atda ham, fonetikada ham kuzatiladi. Bu farq, ayniqsa dialektni “klassik” Kastiliya versiyasi bilan taqqoslashda ko’rinadi. Masalan, ba’zi Grammatik jihatlar lahjalarda juda soddalashtirlgan, so’z birikmalarida ko’plab sinonimlar qo’llaniladi. Lotin Amerikasida ko’plab dialektlar keng tarqalgan bo’lib ularni yuqorida tahlil qilib chiqdik. Dunyo tillari orasida keng foydalanayotgan ispan tilining bir bo’limiga oid qismini tahlil qilishga harakat qildik. Yuqorida aytib o’tilganidek, Ispaniya va Lotin Amerikasidagi ispanlar O’rtasida farqlar mavjudligini ham qisman bo’lsada tanishib chiqdik, shu fikrlarga qo’shimcha qilgan holda, tilning o’zi nomining kelib chiqishi haqida ozgina fikr yuritib o’tmoqchiman, Lotin Amerikasi yoki ispaniyaning mintaqalariga qarab, hatto ispan tilining pastki turlari ham mavjud. Birinchidan, tilning o’zi nomining kelib chiqishi haqida fikr yuritadigan bo’lsak, Lotin Amerikasida u ko’pincha ispancha o’rniga Kastiliyatili deb nomlanadi, shu bilan birga, Ispaniyaning boshqa tillarida gaplashadigan ba’zi mintaqalarida, masalan, Galisiy va Katalan tillarida, ispan tili rasmiy til hisoblanadi. Lotin Amerikasining ba’zi joylarida vos va uning turli xil shakllarini ishlatish Boliviya, Chili, Nikaragua, Gvatemala va Kosta-Rika aholisining kichik guruhlari orasida foydalanish tufayli mashhurlik kasb etmoqda. Ispan tilidagi so’zlarning aksariyati universaldir. Ammo alohida holatlar mavjud, masalan: telefono movil/ selular ( mobil telefon ) va ordenador / computadora (kompyuter), unda ikkinchi so’z ispaniyaning Lotin Amerikasi versiyasidan olingan. Lahjaga qarab har xil ishlatiladigan boshqa ko’plab so’zlar ham mavjud. Masalan, Ispaniyada ular boligrafo (qalam), chili lapaz makaron, Argentinada lapitsera va hokazolarni aytib o’tish mumkin. Umuman olganda, lug’atdagi farq britaniya va Amerikalik ingliz tilidan farq qilmaydi. Ammo ba’zi so’zlar hanuzgacha ehtiyotkorlik bilan qo’llanadi. Masalan, Ispaniada fe’l coger olmoq, tutmoq, olib kelishni anglatadi, Lotin Amerikasida koger- bu sevgi so’zini ifodalash uchun ishlatiladigan so’zlashuvchi atama hisoblanadi.Tabiiyki, siz ispan tilini o’rganadigan mintaqadagi urg’uni o’zlashtirasiz, ammo bu mutlaqo o’zaro tushunish uchun muommo bo’lmaydi. Barchamiz o’zimizning talaffuz xususiyatimizga egamiz va ular yaxshiroq yoki yomonroq bo’lishi mumkin emas.


FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR RO‘YXATI

  1. Karimov I. A. Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuch. Toshkent, 2008, 138- bet

  2. AguilaG. “Las nuevas tecnologias al servicio de la lexicografia: los diccionarios electronicos”. Actas Del XXXV Simposio Internacional de La Sociedad Española de Linguistica, ed. Milka Villayandre, Leуn, Universidad de Leon, Dpto. de Filologia Hispanica y Clasica, 2006. – P. 1–23.

  3. Aguila G. Los diccionarios electronicos del español. Madrid: Arco/Libros. 2009.

  4. Ahumada I. El artículo lexicográfico en el DRAE: la información semántica y gramatical de las palabras léxicas [Tesis doctoral. Universidad de Granada]. 1987.

  5. Ahumada I. Aspectos de lexicografía teórica. Aplicaciones al Diccionario de la Real Academia Española. Granada, Servicio de Publicaciones de la Universidad. 1989.

  6. Ahumada I. Cinco siglos de lexicografía del español. IV Seminario de Lexicografía Hispánica. Jaén, Servicio de Publicaciones de la Universidad. 2000.

  7. Ahumada I. Diccionario bibliográfico de la metalexicografía del español. Jaén, Servicio de Publicaciones de la Universidad. 2000.

  8. Alvar Ezquerra, Alfredo. Las enciclopedias en España antes de l'Encyclopédie. Madrid, Consejo Superior de Investigaciones Científicas, 2009. B 51 – P. 17.

  9. Alvar Ezquerra. «Función del diccionario en la enseñanza de la lengua», Revista de Bachillerato, N° 22, 1982. – P. 49-53.

  10. Alvar Ezquerra. La forma de los diccionarios a la luz del signo lingüístico, en H. Hernández (ed.), Aspectos de lexicografía contemporánea, Barcelona, 1994. - P. 3-13.

  11. Alvar Ezquerra. El futuro de los diccionarios del español, Actas del Congreso de la lengua española. Sevilla, Madrid,Instituto Cervantes, 1992.

  12. Álvarez de Miranda, Pedro. Los diccionarios del español moderno. Somonte Cenero, Gijón, Asturias: Trea, D.L. 2011

  13. Ávila Martín. El diccionario en el aula. Sobre los diccionarios escolares destinados a la enseñanza y aprendizaje del español como lengua materna, Granada, Universidad de Granada. 2000

  14. Azorín Fernández. La definición lexicográfica: revisiones y propuestas, en J. A. de Molina Redondo y J. D. Luque Duran (eds.), Estudios de Lingüística General III, Granada, Universidad de Granada, 1994. - P. 1-10.

  15. Azorín Fernández. ¿Para qué usan el diccionario los escolares? Reflexiones a propósito de una encuesta», en Actas del Congreso Tendenciasen la Lexicografía Española Actual, Huelva, 25-27 de noviembre, 1998.

  16. Bosque I. “Sobre la teoría de la definición lexicográfica”, REL, 1979.- P. 219-220.

  17. Calderón Campos M. Sobre la elaboración de diccionarios monolingües de producción, Granada, Universidad de Granada. 1994.

  18. Candalija Reina J. A., M.C Marimón. Llorca La información gramatical en los diccionarios escolares: reflexiones a propósito de una encuesta sobre el uso del diccionario. Actas del Congreso Tendencias en la LexicografíaEspañola Actual, Huelva, 25-27 de noviembre, 1998.

  19. Carrizo G. Manual defuentes de información. Confederación española de gremios y asociaciones de libreros. Zaragoza, 2000.

  20. Claveria F. Filologia en Internet. Bellaterra: Universitad Autonoma de Barcelona, Servei de Publicacions. 2002.

  21. Climent J. “Los diccionarios semibilingues: principios y clasificacion desde un punto de vista didactico”, Alicante: Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. 2002.

  22. Cordón García J.A., J. López Lucas., J.R Vaquero Pulido. Manual de investigación bibliográfica y documental.Madrid, Pirámide, 2001.

  23. Corominas J. y J., A. Pascual. Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico. Madrid, Gredos. 1970.

  24. Covarrubias S. Tesoro de la lengua castellana o española. Madrid, Turner. 1977

  25. Cruz M. “Lexico y ELE: enseñanza/aprendizaje con tecnologias”.Journal of Spanish Language Teaching, 2015. 165-179.

  26. Delgado Casado, Juan. Enciclopedia, en Gran Enciclopedia de España. Zaragoza, Gran Enciclopedia de España, 1991-1992. - P. 3548-3550.

  27. Etlinger, S. Formación de palabras y fraseología en la lexicografía, en G. Hacnsch et alii, La lexicografía, Madrid, Gredos, 1998. - P. 233-258.

  28. Fernández Vallejo J. La enseñanza de las variedades lingüísticas a través de los textos lexicográficos. Lenguaje y textos. Madrid, 1991. - P. 239-251.

  29. Garrido Moraga. Fraseología y enseñanza. Revista de la Asociación Europea de Profesores de Español, XIX-XX, Madrid, 1993. - P. 67-73.

  30. Garcia C. “Las locuciones del espanol en diccionarios bilingues”. Alicante: Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. 2008.

  31. Garcia Platero, J.M. Castillo Carballo, M. A. (Coords.). Investigacion lexicografica para la enseñanza de lenguas. Malaga: Servicio de Publicaciones de la Universidad de Malaga. 2010.

  32. García Negroni., María Marta. Subjetividad y discurso científico-académico. Acerca de algunas manifestaciones de la subjetividad en el artículo de investigación en español. Revista Signos. Estudios de lingüística. Madrid, 2008. – P. 5-31.

  33. Gutiérrez CuadradoJuan. Ideología y lexicografía. Madrid, 2011. – P. 21-23.

  34. Gutierrez J. “El diccionario Salamanca de Santillana, cinco años despues”. Actas del XI Congreso Internacional ASELE. Centro Virtual Cervantes, 2004. – P. 123-136.

  35. Espasa Calpe. Diccionario de sinónimos y antonimos. 1994.

  36. Jiménez Ríos Enrique. La crítica lexicográfica y el Diccionario de la Real AcademiaEspañola. Obras y autores contra el Diccionario. 2013. – p. 100.

  37. Haensch G., Wolf L., Ettinger S., Werner R. La lexicografía de la lingüística teórica a la lexicografía práctica, Madrid, Gredos. 1982.

  38. Haensch G. La crítica de diccionarios, boletín de la academianorteamericana de la lengua española. Sevilla, 1986. – P. 53-62.

  39. Haensch G., C. Omeñaca. Los diccionarios del español en el umbral del siglo XXI. Salamanca, universidad de Salamanca. 1990. – P. 329-337.

  40. Henríquez Salido., María do Carmo., Fernando Alañón Olmedo., Josefa Otero Seivane., Pedro Rabanal Carbajo. La ‘auctoritas’ de la Real Academia Española en las resoluciones del Tribunal Supremo, 2013. – P. 95-123.

  41. Hernández H. La lexicografía didáctica: los diccionarios escolares del español en el último cuarto de siglo, Cuadernos Cervantes, 1992. - P. 24-36.

  42. Hernández H. La lexicografía didáctica del español: aspectos históricos y críticos, en M. T. Fuentes Moran y R. Werner, Lexicografíasiberorrománicas: problemas, propuestas y proyectos, Frankfurt am Main, Vervuert Verlag, 1998. - P. 49-79.

  43. Humbley J. La evaluación de un diccionario especializado, terminometro, Madrid, 2014. – P. 62-63.

  44. Maldonado C. Cómo elegir un diccionario escolar. Alacena, 1993.- P. 12-13.

  45. Maldonado C. El uso del diccionario en el aula, Madrid, Arco-Libros, 1998.

  46. Maria Agueda Moreno. La microestructura del diccionario etimológico: los primeros pasos de esta practica lexicográfica. Universidad de Jaen. Grupo Interlexico. Conferencia: El diccionario como puente entre las lenguas y culturas del mundo: actas del II Congreso Internacional de Lexicografía Hispánica, 2008. – P. 257-263.

  47. Martínez Marín J. Fraseología y diccionarios modernos del español. Sevilla, 1993. - P. 117-126.

  48. Martínez Marín J. Los diccionarios escolares del español. Lo que son y loque deberían ser, en I. Ahumada (ed.), Diccionarios españoles: contenidos yaplicaciones, Jaén, Seminario de Lexicografía Hispánica, Facultad deHumanidades, 1992. - P. 53-70.

  49. Mediavilla Calleja Mercedes. Recorrido por el Diccionario de la Real Academia Española: representación de mujeres y hombres. En Lo femenino y lo masculino en el Diccionario de la Real Academia Española. Madrid, 1998. – P. 159-212.

  50. Mederos H. “A propósito de la definición lexicográfica”. En Aspectos de lexicografía contemporánea. Bibliograf, Barcelona, 1994. - P. 96-105.

  51. Miguel García. La enseñanza del léxico del español como lengua extranjera. Resultados de una encuesta sobre la metodología aplicada en el aula. Revista de didáctica–marcoele. 2005. - P.1-21.

  52. Moreno Cabrera., Juan Carlos. Unifica, limpia y fija. La RAE y los mitos del nacionalismo lingüístico español. En El dardo en la Academia. Esencia y vigencia de las academias de la lengua española. Barselona, 2011. – P. 157-315.

  53. Olartc Stampa., L.A Garrido Moraga Diccionario y enseñanza, (Aproximación a los diccionarios más usados en los niveles educativos). Lingüística Española Actual. Madrid, 1984. - P. 21-28.

  54. Porto Dapena J. Á. Manual de técnica lexicográfica. Madrid, Arco Libros. 2000. – P. 36-37.

  55. Real Academia Española. “Diccionario de la lengua española”. Vigesimotercera edición. 2014.

  56. Rodríguez Adrados F. “La estructura interna de los artículos del diccionario. Algunas propuestas”, Actas del X Congreso de Academias de la Lengua Española, Madrid, Espasa-Calpe, 1998. – P. 217-225.

  57. Ruiz Gurillo L. Cómo integrar la fraseología en los diccionarios monolingües, en G. Corpas. Granada, Editorial Comares, 1992. – P. 24.

  58. Santamaría Pérez M. I. Fraseología y diccionario: aproximación práctica, Actas del Congreso de Tendencias en la Lexicografía EspañolaActual, Huelva, Universidad de Huelva, 25-27 de noviembre, 1998.

  59. Sanchéz García., Francisco José. El léxico religioso en los diccionarios de la Real Academia Española. Publicacions i edicions de la Universitat de Barcelona. Barcelona, 2009.

  60. Cordón García J.A., J. López Lucas., J.R Vaquero Pulido. Manual de investigación bibliográfica y documental. Madrid, Pirámide, 2001.

  61. Corominas J. y J., A. Pascual. Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico. Madrid, Gredos. 1970.

  62. Covarrubias S. Tesoro de la lengua castellana o española. Madrid, Turner. 1977

  63. Cruz M. “Lexico y ELE: enseñanza/aprendizaje con tecnologias”. Journal of Spanish Language Teaching, 2015. 165-179.

  64. Delgado Casado, Juan. Enciclopedia, en Gran Enciclopedia de España. Zaragoza, Gran Enciclopedia de España, 1991-1992. - P. 3548-3550.

  65. Etlinger, S. Formación de palabras y fraseología en la lexicografía, en G. Hacnsch et alii, La lexicografía, Madrid, Gredos, 1998. - P. 233-258.

  66. Fernández Vallejo J. La enseñanza de las variedades lingüísticas a través de los textos lexicográficos. Lenguaje y textos. Madrid, 1991. - P. 239-251.

  67. Garrido Moraga. Fraseología y enseñanza. Revista de la Asociación Europea de Profesores de Español, XIX-XX, Madrid, 1993. - P. 67-73.

  68. Garcia C. “Las locuciones del espanol en diccionarios bilingues”. Alicante: Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. 2008.

  69. Garcia Platero, J.M. Castillo Carballo, M. A. (Coords.). Investigacion lexicografica para la enseñanza de lenguas. Malaga: Servicio de Publicaciones de la Universidad de Malaga. 2010.

  70. García Negroni., María Marta. Subjetividad y discurso científico-académico. Acerca de algunas manifestaciones de la subjetividad en el artículo de investigación en español. Revista Signos. Estudios de lingüística. Madrid, 2008. – P. 5-31.

  71. Gutiérrez Cuadrado Juan. Ideología y lexicografía. Madrid, 2011. – P. 21-23.

  72. Gutierrez J. “El diccionario Salamanca de Santillana, cinco años despues”. Actas del XI Congreso Internacional ASELE. Centro Virtual Cervantes, 2004. – P. 123-136.

  73. Espasa Calpe. Diccionario de sinónimos y antonimos. 1994.

  74. Jiménez Ríos Enrique. La crítica lexicográfica y el Diccionario de la Real Academia Española. Obras y autores contra el Diccionario. 2013. – p. 100.

  75. Haensch G., Wolf L., Ettinger S., Werner R. La lexicografía de la lingüística teórica a la lexicografía práctica, Madrid, Gredos. 1982.

  76. Haensch G. La crítica de diccionarios, boletín de la academia norteamericana de la lengua española. Sevilla, 1986. – P. 53-62.

  77. Haensch G., C. Omeñaca. Los diccionarios del español en el umbral del siglo XXI. Salamanca, universidad de Salamanca. 1990. – P. 329-337.

  78. Henríquez Salido., María do Carmo., Fernando Alañón Olmedo., Josefa Otero Seivane., Pedro Rabanal Carbajo. La ‘auctoritas’ de la Real Academia Española en las resoluciones del Tribunal Supremo, 2013. – P. 95-123.

  79. Hernández H. La lexicografía didáctica: los diccionarios escolares del español en el último cuarto de siglo, Cuadernos Cervantes, 1992. - P. 24-36.

  80. Hernández H. La lexicografía didáctica del español: aspectos históricos y críticos, en M. T. Fuentes Moran y R. Werner, Lexicografías iberorrománicas: problemas, propuestas y proyectos, Frankfurt am Main, Vervuert Verlag, 1998. - P. 49-79.

  81. Humbley J. La evaluación de un diccionario especializado, terminometro, Madrid, 2014. – P. 62-63.

  82. Maldonado C. Cómo elegir un diccionario escolar. Alacena, 1993.- P. 12-13.

  83. Maldonado C. El uso del diccionario en el aula, Madrid, Arco-Libros, 1998.

  84. Maria Agueda Moreno. La microestructura del diccionario etimológico: los primeros pasos de esta practica lexicográfica. Universidad de Jaen. Grupo Interlexico. Conferencia: El diccionario como puente entre las lenguas y culturas del mundo: actas del II Congreso Internacional de Lexicografía Hispánica, 2008. – P. 257-263.

  85. Martínez Marín J. Fraseología y diccionarios modernos del español. Sevilla, 1993. - P. 117-126.

  86. Martínez Marín J. Los diccionarios escolares del español. Lo que son y loque deberían ser, en I. Ahumada (ed.), Diccionarios españoles: contenidos y aplicaciones, Jaén, Seminario de Lexicografía Hispánica, Facultad de Humanidades, 1992. - P. 53-70.

  87. Mediavilla Calleja Mercedes. Recorrido por el Diccionario de la Real Academia Española: representación de mujeres y hombres. En Lo femenino y lo masculino en el Diccionario de la Real Academia Española. Madrid, 1998. – P. 159-212.

  88. Mederos H. “A propósito de la definición lexicográfica”. En Aspectos de lexicografía contemporánea. Bibliograf, Barcelona, 1994. - P. 96-105.

  89. Miguel García. La enseñanza del léxico del español como lengua extranjera. Resultados de una encuesta sobre la metodología aplicada en el aula. Revista de didáctica–marcoele. 2005. - P.1-21.

  90. Moreno Cabrera., Juan Carlos. Unifica, limpia y fija. La RAE y los mitos del nacionalismo lingüístico español. En El dardo en la Academia. Esencia y vigencia de las academias de la lengua española. Barselona, 2011. – P. 157-315.

  91. Olartc Stampa., L.A Garrido Moraga Diccionario y enseñanza, (Aproximación a los diccionarios más usados en los niveles educativos). Lingüística Española Actual. Madrid, 1984. - P. 21-28.

  92. Porto Dapena J. Á. Manual de técnica lexicográfica. Madrid, Arco Libros. 2000. – P. 36-37.

  93. Real Academia Española. “Diccionario de la lengua española”. Vigesimotercera edición. 2014.

  94. Rodríguez Adrados F. “La estructura interna de los artículos del diccionario. Algunas propuestas”, Actas del X Congreso de Academias de la Lengua Española, Madrid, Espasa-Calpe, 1998. – P. 217-225.

  95. Ruiz Gurillo L. Cómo integrar la fraseología en los diccionarios monolingües, en G. Corpas. Granada, Editorial Comares, 1992. – P. 24.

  96. Santamaría Pérez M. I. Fraseología y diccionario: aproximación práctica, Actas del Congreso de Tendencias en la Lexicografía Española Actual, Huelva, Universidad de Huelva, 25-27 de noviembre, 1998.

  97. Sanchéz García., Francisco José. El léxico religioso en los diccionarios de la Real Academia Española. Publicacions i edicions de la Universitat de Barcelona. Barcelona, 2009.



Internet manbalar

  1. https://www.larousse.fr/encyclopedie/divers/partie_du_discours/77230

  2. Ssynonyme de grand présenté par Synonymo.fr © 2020

  3. https://www.larousse.fr/encyclopedie/divers/synonymie/95379

  4. file:///D:/Dire,%20tous%20les%20synonymes.html

  5. http://www.synonymo.fr/syno/grand

  6. http://fr.groups.yahoo.com/group/ebooksgratuits

  7. http://www.ebooksgratuits.com/

  8. www.ziyonet.uz

  9. www.lex.uz

  10. www.wikipédia.fr




3

4



Download 102.1 Kb.

Do'stlaringiz bilan baham:
1   2   3   4




Ma'lumotlar bazasi mualliflik huquqi bilan himoyalangan ©fayllar.org 2024
ma'muriyatiga murojaat qiling