♦шарқ нашриёт-матбаа акциядорлик компанияси

246

---

О йбе гим м е н и н г
меҳмонлар ўша пайтда М арказқўм меҳмонхонасида турган- 
лар.
Бир куни Ойбек маскавлик ёзувчилар кийиниб олгун- 
ларига қадар меҳмонхонанинг шинамгина йўлагида икки-уч 
дақиқа кутиб қолибди. Орадан бир неча дақиқа ўтгач, улар 
ясаниб тушишса, Ойбек ю мш ок диванда ўтириб, пинакка 
кетган экан. Ш унда меҳмонлар юбилей зиёфатига тезлик 
билан боришлари лозимлигига қарамай, О йбекнинг уйғо- 
нишини кутибдилар, Константин Симонов:
— Тегманглар! О йбек чарчаган. Бир зумгина дам ол­
еин! — деган экан, шунда.
Назаримда, азиз бошига туш ган минг хил азоблардан, 
тинимсиз ишдан ва ижоддан чарчаган Ойбек ҳозир ўлим 
тўшагида эмас, балки ўша ю мш ок диванда хордик олиб 
ётарди.
— Болаларим, тегманг адангизга! У ҳордиқ олиб ётиб- 
ди! У ўлмаган ва асло ўлмайди!
247

---

З а р и ф а С а и д н о с и р о в а
ҚАЛБДАН СЕВГИ ТОШ ДИ...
Зарифа опа менга ушбу хотиралар билан бирга яна бир 
папка хатлар ва шеърларни хам берган эди. У О йбекнинг 
ўзига ва фарзандларига турли шаҳарлардан ёзган хатлари 
ва шеърларининг хам бир китобча шаклида нашр этилиши- 
ни орзу килган экан. Зарифа опа папкани менинг қўлимга 
тутқазар экан, «Бир кўриб чи қи н г. Балки саралаш керак- 
дир, буларни. Улар менга ниҳоятда азиз. Ўйлайманки, О й­
бек иж одининг мухлислари бу хатлар билан хам танишса- 
лар, зарар қилмайди. Китобхон севимли ёзувчисининг қан- 
дай инсон бўлганлигини билса, бунинг нимаси ёмон!» деди.
М ен бу папкадаги хатлар ва шеърларни катта иш тиёк 
билан ўқиб, саралаб хам чикдим. Л еки н уларни, турли 
сабабларга кўра, ўша вактда нашр этиш нинг иложи бўлма- 
ди.
Сирасини айтганда, папкадаги жуда кўп хатлар ва шеър- 
лар Зарифа опанинг ҳозиргина сиз ўқи б тугатганингиз ки- 
тобида эълон килинди. Ш у н и н г учун хам уш бу хотира­
лар китобига кирмай колган О йбекнинг баъзи бир хатлари 
ва шеърларини шу китобга илова килсам, деган фикрга 
келдим. Ш ояд улар сизнинг Ойбек ҳақидаги тасаввурин- 
гизга янги чизиқлар кўшса...
Наим КА Р И М О В
Т у ғ р у қ х о н а г а х а т л а р
Зарифа!
Қизимиз муборак!
М ен ўша ерда кутиб ўлтирган эдим. Ҳамида чиқиб, 
«Қиз туғилди!» дегач, шошиб қолдим. Ишонмадим. Қандай 
тез!.. Уйга югурдим. Уйда дадам ўтирган экан. У ҳам ҳай- 
ратда колди. Жуда суюндик. Ош еб, қизга исм қидириб 
ўтирибмиз.
Аямга даданг хабар беражак.
248

---

О й б е ги м м е н и н г
Қ и з и м г а соелик,, б а х т ҳ а р чок, ёр б ул си н ,
У м р и к у к л а м д а й ч е ч а кз о р б у л с и н !
О Й Б Е К .
1 6 / I V 1937.
* * *
Зарифа!
Кеча аянгни кутдим. Келмади. Билмадим, бугун келади- 
ми, йўқми?
Бекжондан ташвиш тортма. Жуда беозор ўйнаб юриб- 
ди. Баъзан «мама», «нинни» деб кўяди. Кечаси бир дафъа 
ҳам уйғонмади; то соат 8 гача ухлади.
Б угун хўрда килиб келдим. Бемазарок бўлибди...
Хоҳлаган нарсангни хат ёзиб, билдир.
Равза келди: кеча даданг хабар берган экан.
Қ и з калай? Келишгангинами?...
О ЙБЕК.
1 7 / I I 1937.
* * *
Зарифа!
Б утун магазинларни айланиб келдим: Воскресенский, 
Л енин кўчаси, П уш кин кўчаси ва ҳоказо. Ҳеч ерда апель­
син, лимон йўқ.
Даданг ҳам кидирмокчи бўлди. Кеча Зулфия хам топа 
олмаган экан.
Бир озрок торт олиб келдим. Бир чеккасидан Бекжонга 
кесиб бергандим, иштаҳа билан ошаб олди.
ОЙБЕК.
1 8 / I V 1937.
* * *
Зарифа!
Ў ғилчанг билан табриклайман!
Ў зингни кандай сезасан?
Б угун эрталаб Зулфия опа телефонда сўзлади. Жуда 
кувондим.