Shaxs haqida tushuncha va shaxsning o’z-o’zini anglashi. Reja: Psixologiyada shaxs tushunchasi. Shaxsning faoliyatini tarkibi va turlari

O’zi-o’ziga baho o’ta yuqori ham shaxs xulq-atvoriga yaxshi ta’sir ko’rsatmaydi. Chunki, u ham shaxs yutuqlari yoki undagi sifatlarning boshqalar tomonidan sun’iy tarzda bo’rttirilishi, noo’rin maqtovlar, turli qiyinchiliklarni chetlab o’tishga intilish tufayli shakllanadi. Ana shunday sharoitda paydo bo’ladigan psixologik xolat «noadekvatlilik effekti» deb atalib, uning oqibatida shaxs hattoki, mag’lubiyatga uchraganda yoki o’zida nochorlik, uquvsizliklarni sezganda ham buning sababini o’zgalarda deb biladi va shunga o’zini ishontiradi ham (masalan, «halaqit berdi-da», «falonchi bo’lmaganida» kabi bahonalar ko’payadi). Ya’ni, nimaiki bo’lmasin, aybdor o’zi emas, atrofdagilar, sharoit, taqdir aybdor. Bundaylar xaqida bora-bora odamlar «oyog’i yerdan uzilgan», «manmansiragan», «dimog’dor» kabi sifatlar bilan gapira boshlaydilar. Demak, o’z-o’ziga baho realistik, adekvat, to’g’ri bo’lishi kerak.
Realistik baho shaxsni o’rab turganlar — ota-ona, yaqin qarindoshlar, pedagog va murabbiylar, qo’ni-qo’shni va yaqinlarning o’rinli va asosli baholari, real samimiy munosabatlari mahsuli bo’lib, shaxs ushbu munosabatlarni ilk yoshligidanoq xolis qabul qilishga, o’z vaqtida kerak bo’lsa to’g’rilashga o’rgatilgan bo’ladi. Bunda shaxs uchun etalon, ibratli hisoblangan insonlar guruhi — referent guruhning roli katta bo’ladi. Chunki biz kundalik hayotda hammaning fikri va bahosiga quloq solavermaymiz, biz uchun shunday insonlar mavjudki, ularning hattoki, oddiygina tanbehlari, maslahatlari, hattoki, maqtab turib bergan tanbehlari ham katta ahamiyatga ega. Bunday referent guruh real mavjud bo’lishi (masalan, ota-ona, o’qituvchi, ustoz, yaqin do’stlar), yoki noreal, hayoliy (kitob qahramonlari, sevimli aktyorlar, ideal) bo’lishi mumkin. Shuning uchun yoshlar tarbiyasida yoki real jamoadagi odamlarga maqsadga muvofiq ta’sir yoki tazyiq ko’rsatish kerak bo’lsa, ularning etalon, referent guruhini aniqlash katta tarbiyaviy ahamiyatga ega bo’ladi.
Shunday qilib, o’z-o’ziga baho sof ijtimoiy xodisa bo’lib, uning mazmuni va mohiyati shaxsni o’rab turgan jamiyat normalariga, shu jamiyatda qabul qilingan va e’zozlanadigan qadriyatlarga bog’liq bo’ladi. Keng ma’nodagi yirik ijtimoiy jamoalar etalon rolini o’ynashi oqibatida shakllanadigan o’z-o’ziga baho — o’z-o’zini baholashning yuksak darajasi hisoblanadi. Masalan, mustaqillik sharoitida mamlakatimiz yoshlari ongiga milliy qadriyatlarimiz, vatanparvarlik, adolat va mustaqillik mafkurasiga sadoqat xislarining tarbiyalanishi, tabiiy, har bir yosh avlodda o’zligini anglash, o’zi mansub bo’lgan xalq va millat ma’naviyatini qadrlash xislarini tarbiyalamoqda. Bu esa, o’sha yuksak o’z-o’zini anglashning poydevori va muhim shakllantiruvchi mexanizmidir. Demak, o’z-o’zini baholash — o’z-o’zini tarbiyalashning muhim mezonidir. O’z-o’zini tarbiyalash omillari va mexanizmlariga esa, quyidagilar kiradi:

• 
  o’z-o’zi bilan muloqot (o’zini konkret tarbiya obyekti sifatida idrok etish va o’zi bilan muloqotni tashqil etish sifatida);
  
• 
  o’z-o’zini ishontirish (o’z imkoniyatlari, kuchi va irodasiga ishonish orqali, ijobiy xulq normalariga bo’ysundirish);
  
• 
  o’z-o’ziga buyruq berish (tig’iz va ekstremal holatlarda o’zini qo’lga olish va maqbul yo’lga o’zini chorlay olish sifati);
  
• 
  o’z-o’ziga ta’sir yoki autosuggestiya (ijtimoiy normalardan kelib chiqqan holda o’zida ma’qul ustanovkalarni shakllantirish);
  
• 
  ichki intizom — o’z-o’zini boshqarishning muhim mezoni, har doim har yerda o’zining barcha harakatlarini muntazam ravishda korreksiya qilish va boshqarish uchun zarur sifat.
  

Yuqoridagi o’z-o’zini boshqarish mexanizmlari orasida psixologik nuqtai nazardan o’z-o’zi bilan amalga oshiriladigan ichki dialog alohida o’rin tutadi. O’z-o’zi bilan dialog — oddiy til bilan aytganda, o’zi bilan o’zi gaplashishdir. Aslida bu qobiliyat bizning boshqalar bilan amalga oshiradigan tashqi dialoglarimiz asosida rivojlanadi, lekin aynan ichki dialog muhim regulyativ rol o’ynaydi. Ye. Klimov bunday dialogning uch bosqichini ko’rsatib o’tadi.
Demak, shaxsning qanday sifatlarga ega ekanligi, undagi baholarning obyektivligiga bog’liq tarzda o’z-o’zi bilan muloqotga kirishib, jadvaldagiga muvofiq shaxs o’zini nazorat qila oladi. Shuning uchun ham hayotda shunday kishilar uchraydiki, katta majlisda ishi tanqidga uchrasa ham, o’ziga holis baho berib, kerakli to’g’ri xulosalar chiqara oladi, shunday odamlar ham borki, arzimagan xatolik uchun o’z «ich-etini yeb tashlaydi». Bu o’sha ichki dialogning har kimda har xil ekanligidan darak beruvchi faktlardir.
Shaxs-alohida individ, mohiyatan yaxlit ijtimoiy-axloqiy olam. U o’zida inson ar fanlarda o’z mohiyatini, uning mavjudot sifatidagi qadriyatini mujassam etadi. Shaxs ijtimoiy-gumanit yo’nalishi, tadqiqot ob’ekti va maqsadi nuqtai nazaridan turlicha talqin etiladi. U o’ta murakkab, ziddyatli, qarama-qarshi, o’zini-o’zi inkor etadigan murakkab jarayondir. Shaxsning keng dunyoqarashga ega bo‘lishi, uning jamiyatda o‘z o‘rnini topa olishi uchun juda katta ahamiyatga ega. Jumladan, bizning boy dunyoqarashimiz bizga olamni uning barcha go‘zalliklari bilan qabul qila olishimiz uchun muhim omil hisoblanadi. Bizning dunyoqarashimiz, asosan, qaysi jamiyat a’zosi ekanligimizga qarab aniqlanadi va o‘zgarib boradi. Shaxsning shakllanish jarayonida bo‘lgan jamiyatning o‘rni juda katta. Chunki biz o‘zimiz qilayotgan qarorlarimiz to‘g‘ri yoki noto‘g‘ri ekanligini faqatgina o‘zimiz uchun tuzgan qoidalarimizga asoslanib belgilaymiz.
Individual “Men” obrazi agar kimdir sizni har qanday ijtimoiy aloqalardan cheklab qo‘ysa, sizning shaxsingizning qaysi qismi saqlanib qolgan bo‘lar edi?
Javob: Sizda aynan individualizmni anglatuvchi mustaqil “Men” yoki kollektivizmni anglatuvchi o‘zaro bog‘liq “Men”ni qanday rivojlanganiga bog‘liq bo‘ladi. Individualistlar shaxsining katta qismida o‘z “Men”ini his qilish, shaxsiy qadriyatlarini anglash saqlanib qolgan bo‘lar edi. Individualizm darajasi insonlarda turlicha bo‘ladi va u xalq madaniyatidan kelib chiqqan holda bo‘ladi, masalan Osiyoda jamoatchilik muhim bo‘lsa, AQSH da individualizm (Hofttede, 1980; Triandis,1994). Individualistlar shaxsiy maqsadlari va shaxsiy xususiyatlarini birinchi o‘ringa qo‘yadilar. Ular shaxsiy nazoratga va individual yutuqlarga intiladilar. Kollektivistlar uchun begona muhitda yolib qolish imkoniyati shaxsning katta qismini yotishni anglatishi mumkin. Oilasi, guruhi va yaqin do‘stlaridan ajralgan kollektivistlar ulami shaxs sifatida belgilab turgan aloqalarini yotgan bo‘lar edilar. Kollektivistik madaniyatda ijtimoiy tarmoq (muhit) inson uchun tayanch vazifasini o‘taydi. Bunda “Men” muhim emas, lekin “Biz” muhim rol o‘ynaydi. Kollektivistlar o‘z guruhlari - oilasi, kasbdoshlarining maqsadlarini birinchi o‘ringa qo‘yadi va shu bilan o‘z shaxsini aniqlaydi. Kollektivistlar guruhda qadriyatlar tizimiga, u haqida qayg‘uradigan odamlarga va xavfsizlik ishonchiga ega bo‘ladilar. Agar amerikalik talabalami Yaponiya, Xitoy va Hindiston talabalari bilan taqqoslasak, ularda shaxsiy sifatlarini “Men” bilan tugatish ehtimoli (men samimiyman, men o‘zimga ishonganman) juda kam, lekin o‘zining ijtimoiy maqomi haqida (Men Keyos universiteti talabasiman, Men oilada uchinchi farzandman) gapirish ehtimoli juda ko‘pdir. G‘arbliklar uchun individuallik birinchi o‘rinda, osiyoliklar uchun esa kollektivizm birinchi o‘rinda turadi. Individualistlar kollektivistlar madaniyatidagi farq hatto insonlarning ismlarida ham ifodalanadi. Individualistik madaniyat ismini biShaxs - nafaqat jamiyat ob’yekti, balki uning rivojlanishiga hissa qo‘sha oladigan sub’yekt vazifasini ham bajaradi. Birinchi o‘ringa qo‘yib (Kristina Brun) shaxsini birinchi o‘rinda ekanligini ko‘rsatsa, kollek-tivistik madaniyat oilasini birinchi o‘rinda ekanligini familiyasini birinchi o‘ringa (Guy Garri) qo‘ygan holda ko‘rsatadi.Oilaga sodiqlik mashhur Xitoy ashulalarida ham ko‘rinadi,ularda ko‘pincha g‘arb ashulalarida juda kam uchraydigan ota-onalariga nisbatan ijobiy his-tuyg‘ular ifodalanadi. Individualistik madaniyat vakili bo‘lmish insonlar uchun bunday ashulalar g‘alati ko‘rinishi mumkin. Qishloqlarda yashaydigan xitoyliklar uchun esa “Men faqat o‘z-o‘zim bilan bo‘lishim kerak” degan ashula g‘alati ko‘ringan bo‘lar edi. Individualistlar ijtimoiy guruhlarga nisbatan oson kirishib ketadilar va uni oson tark etadilar. Ular din va ish tanlashda ham nisbatan mustaqillikni his etadilar, ular hatto o‘zining katta oilasini tashlab boshqa yangi joyga ko‘chib ham ketishlari mumkin. Oila ham har ikkala tarafni bir-birini yaxshi ko‘rgunicha davom etadi.

Individualizm va kollektivizm qadriyatlarining farqlanishi