Стилистика тилшуносликнинг ажралмас қисми бўлиб, у бадиий нутқнинг ифодаланиш услублари, уларнинг таъсирчанлиги ва умуман инсон нутқини ўрганадиган фандир

Oxymoron is the use of an epithet (or an attributive phrase) that is contradictory to the noun it modifies. E.g.: Chopin's beautiful sorrow, a generous miser, busy idleness, a beautifully ugly face.
An oxymoron is used to give a figurative characterization of a notion to reveal its inner complicated nature; it may serve to denote a temporary feature of a notion.E.g. it was with an almost cruel joy. Suddenly she felt the needto speak. The wordy silence troubled her; it was a relief to be on board and no longer alone together.
Of course an oxymoron always expresses the author's subjective attitude:
Come to me in the silence of the night,
Come in the speaking silence of a dream;
The stylistic effect is based on the fact that the denotation meaning of the attribute is not entirely lost. If it had been lost the word combination would resemble those attributes with only emotional meaning such as: It's awfully nice of you, I'm terribly glad. Oxymoron as a rule has the following structural model: adjective + noun or adverb + adjective.
Оксиморон. Эпитет каби сўзларнинг асосий-мантиқий ва эмоционал маънолари ўзаро муносабатига кўра пайдо бўлади. Оксиморон деганда биринчидан, атрибутив бирликни тушунамиз.
Бубирликда аниқловчининг маъносимантиқиймазмунжиҳатдан ёки аниқланмишнинг маъносини истисно қилиб келади. Бундай атрибутив бирликнинг аъзолари мажбуран бирикадилар ва уларда бирикишдан кўра бир-биридан узоқлашиш анъанаси устунлиги яққол кўзга ташланади. Масалан, аччиқ шакар, саратондаги момоқалдироқ.
Оксиморонлар бошқа стилистик усуллар каби нарса, ҳодиса ва воқеликни ифодалашдаги бадиий кўчим турларидан биридир. Улар таркибидаги қарама-қарши маъноли тушунчаларнинг янги бир кутилмаган маъно келтириб чиқариш хусусияти оксиморонда кучли образлилик касб этади. Оксиморон адабий услубларда кам қўлланилади, лекнн бу оксимороннинг таъсир кучини сусайтирмайди. Оксиморонда аниқловчинингасосий мантиқий маъ­носи эмоционал маъно томонидан бартараф этилади. Масалан, ишбилармон дангаса, аччиқ кулги, камбағал бой, ёш қарилик.
Ушбу сўз бирикмаларида ишлатилган биринчи сўз ўзининг асосий мантиқий маъносини йўқотган ва эмоционал маънода ишлатилган бўлиб, муаллифнинг тасвирланаётган нарсага субъектив муносабатини ифодаловчи воситага айланади. Буни келтирилган мисолларда яққол кўриш мумкин. Оксиморон сўзбирикмаларида сўзлар муаллифнинг нарсага ижобий ёки салбий муносабатини ифодалайди, "severe smartness" бирикмада "severe" сўзи эпитет таъсирида асосий маъносини йўқотади; "severe smartness" бирикмаси жиддий олифтагарчилик деган маънони англатади. Оксимороннинг асосий вазифаси — муаллифнинг тасвирланаётган ҳодисаларга шахсий муносабатини акс эттиришдир.